Με την παρούσα έκθεση επιχειρείται μια προσπάθεια αναζήτησης μεταξύ των ασαφών ορίων του φύλου, όπως αυτό δομείται κοινωνικά (gender) και βιολογικά (sex). Επίσης, ερευνάται η ταυτότητα φύλου ως προϊόν κοινωνικής διαντίδρασης και κατά συνέπεια πώς το φύλο και η κατασκευή του εαυτού μας – αυτοαντίληψη, μπορούν να οδηγήσουν στην κοινωνική αποστασιοποίηση. Στο παραπάνω, θα έχουμε την ευκαιρία αφενός να αντιπαραβάλουμε και αφετέρου, να αναζητήσουμε τις συνδέσεις της φροϋδικής θεωρίας περί πένθους και μελαγχολίας με τη “Μελαγχολία του Φύλου”. Η απαρχή / έναυσμα της καταγραφής, είναι κατά κάποιο τρόπο η επικαιροποίηση -με την έννοια του revisited- σημαντικών θεωριών και η τοποθέτησή τους στη σημερινή κατάσταση. Σε ένα παράλληλο σύμπαν, η Τζούντιθ Μπάτλερ (Judith Butler), θέτει τη δική της θεώρηση με την Αναταραχή Φύλου: Ο φεμινισμός και η ανατροπή της ταυτότητας, ένα έργο θεμέλιος λίθος στις σπουδές φύλου και την queer κοινότητα. Μέσω της εικαστικής αναζήτησης, θα προσπαθήσουμε να εντοπίσουμε το ζήτημα της κατασκευής των φύλων σε μια πατριαρχική και ανδροκρατούμενη κοινωνία της Δύσης και τον τρόπο με τον οποίο η Αναταραχή Φύλου αποτέλεσε “Βίβλος” της σεξουαλικότητας και της φεμινιστικής, αλλά και μεταφεμινιστικής θεώρησης των φύλων. Σημαντικές θεωρήσεις όπως το Πένθος και η Μελαγχολία του Φρόυντ και η Αναταραχή Φύλου της Μπάτλερ, αποτελούν τροφή για σκέψη και περισσότερη αναζήτηση ώστε να δημιουργηθεί μια συνύφανση με την αλλαγή παραδείγματος της μετανεωτερικής εποχής του COVID19 και της κοινωνικής αποστασιοποίησης μεταξύ των φύλων.
Εν κατακλείδι, η παρούσα έκθεση για τη “Gender Melancholia – Μελαγχολία του Φύλου” είναι μια προσπάθεια ανεύρεσης των ασαφών ορίων των φύλων, σε σχέση με τη νέα πραγματικότητα της COVID19 era, που φλερτάρει πολλές φορές με την Depression era, αλλά και από την άλλη, δίνει μια δυναμική διάσταση στην αναζήτηση του εαυτού μας, του φύλου μας, του σεξουαλικού και του ρομαντικού προσανατολισμού μας. Το ερώτημα αν θα υπάρξει post-COVID era, αν θα διατηρηθεί η κοινωνική αποστασιοποίηση (social distancing και self isolation), θα το αναζητήσουμε στις ιστοριογραφικές αφηγήσεις του επόμενου αιώνα. Μέχρι τότε, είναι δόκιμο να δημιουργήσουμε ένα γόνιμο έδαφος ιδεών και θεωριών ώστε να καρποφορήσει ένα ποίημα, ένα δοκίμιο ή ένα εικαστικό έργο.
Το έαρ που βιώνουμε δεν διαρκεί αιώνια
Υποχωρεί ασθμαίνοντας μπρος στον σκληρό χειμώνα
Και της ζωής το άτεγκτο, το σιδηρούν το χέρι
σαν φύλλα θα μας σκόρπιζε στο παγωμένο αγέρι
Όχι, μη μ’αγκαλιάζεις φοβισμένη
Η άνοιξη μας είναι ακόμη ανθισμένη
Την κεφαλή μην χαμηλώνεις από λύπη
Το φως το ιλαρό του έρωτα μας ακόμη δεν του λείπει!
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Όχι, μη κλαις! Η οδύνη φωλεύει ακόμη αλαργινά,
Σίμωσε την καρδιά σου στην δική μου την καρδιά
Έτι η αγάπη με πνεύμα γιορτινό
Μ´ευγνωμοσύνη περισσή κοιτα στον ουρανό!
ΤΟΜΑΣ ΜΑΝ, «ΔΥΟ ΝΟΥΒΕΛΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΦΥΛΟ-ΕΚΠΤΩΤΗ»
Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες:
Γιάννης Αμπατζιάδης
Μαρίνα Βελησιώτη
Αλεξάνδρα Ιωαννίδη
Νίκος Καχριμάνης
Παναγιώτης Λεζές
Ναταλία Μαντά
Αλεξάνδρα Μασμανίδη
Χρίστος Μιχαηλίδης
Φανούρης Μωραΐτης
Αλεξάνδρα Νάκου
Γιώργος Ντολαπτσής
Ξένια Παπαδοπούλου
Άννα Παπαθανασίου
ΆνναΜαρία Πινακά
Γιώργος Τσεριώνης
Κώστας Χριστόπουλος
*
Ο χώρος είναι προσβάσιμος σε Αμεα.
Η είσοδος επιτρέπεται μόνο με την επίδειξη πιστοποιητικού εμβολιασμού ή νόσησης, αλλά και με rapid test εντός 48 ωρών.
Κεντρική φωτογραφία θέματος: Αλεξάνδρα Νάκου, Gender Melancholia – Η Μελαγχολία του Φύλου
