Ο τραγικός μύθος της Μήδειας, της γυναίκας που σκότωσε τα παιδιά της, ενέπνευσε και προβλημάτισε πολλούς ανθρώπους, ανά τους αιώνες. Αυτός είναι και ο λόγος που αρκετοί συγγραφείς προσπάθησαν να επικοινωνήσουν με την αρχαία ηρωίδα, δημιουργώντας νέα θεατρικά έργα. Κάποιοι την υπερασπίστηκαν, προσπαθώντας να δικαιολογήσουν την πράξη της, πλείστοι την κατηγόρησαν. Την δική του εκδοχή για την πράξη αυτής της μυθικής μορφής θέλησε να δώσει και ο Μποστ (κατά κόσμον Μέντης Μποσταντζόγλου) με την Μήδεια που φέρει την δραματουργική του υπογραφή, ιδωμένη μέσα από μια ματιά που ισορροπεί ανάμεσα στην κωμωδία και την παρωδία. Γραμμένο το 1993, πρόκειται για ένα κείμενο το οποίο δεν παρωδεί απλώς τον γνωστό μύθο και την ιστορία της ευριπίδειας κωμωδίας, αλλά βουτάει στα νερά του μεταθεάτρου, δίνοντας στον θεατή μια ματιά σε όσα προηγήθηκαν, ενδεχομένως, της απόφασης της ηρωίδας. Επιπλέον, ο συγγραφέας με αφετηρία τον Ευριπίδη σχολιάζει και καυτηριάζει τον ίδιο τον κόσμο του θεάτρου, καθώς και τους λειτουργούς του.
Η Μήδεια αντιμετωπίζει προβλήματα στον γάμο της με τον Ιάσωνα. Ο μεγάλος έρωτας που ένιωθαν ο ένας για τον άλλον και ο οποίος την οδήγησε να προδώσει την ίδια της την οικογένεια προκειμένου να βοηθήσει τον Ιάσωνα έχει παρέλθει και πλέον σύννεφα άρχισαν να διαφαίνονται στο συζυγικό τους βίο. Στο μεταξύ, πολλά είναι και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η ηρωίδα με τους δύο γιους της, οι οποίοι είναι ράθυμοι και τεμπέληδες. Ως συνέπεια, η ηρωίδα είναι διαρκώς και πολύ θυμωμένη και εκνευρισμένη, προκαλώντας τον φόβο στις ακολούθους της, ακόμα και στον Παιδαγωγό. Περιέργως, η ιστορία της μπλέκεται με την ιστορία μιας νέας και δύστυχης γυναίκας, η οποία, απογοητευμένη επίσης από τον έρωτα, έχει γίνει καλόγρια. Η καλόγρια, που ήταν ερωτευμένη με έναν νέο Κρητικό που ήταν και κριτικός θεάτρου, χώρισε με τον νέο, αφού η μητέρα της θεώρησε ότι η κόρη της θα δυστυχήσει στο πλευρό ενός άντρα με επισφαλές επάγγελμα. Έκτοτε, η νέα κοπέλα κλείστηκε σε μοναστήρι μέχρι που ξαναβρέθηκε μπροστά στον Κρητικό κριτικό.
Η σκηνοθεσία
Ο Γ. Καλαβριανός απέδειξε με μοναδική μαεστρία ότι γνωρίζει πολύ καλά τους όρους προκειμένου μια κωμωδία να διαθέτει καλό ρυθμό, ενώ σέβεται παράλληλα το κείμενο. Ο σκηνοθέτης έπαιξε με όλους τους μεταθεατρικούς κώδικες του διακειμενικού αυτού έργου, αξιοποιώντας τους στο έπακρο (Δραματουργική Επεξεργασία: Γιάννης Καλαβριανός – Έρι Κύργια). Εκμεταλλεύτηκε κάθε λέξη του κειμένου, φορτίζοντάς το με τα κατάλληλα νοήματα, δημιουργώντας στο τέλος ένα απολαυστικό σύνολο. Παράλληλα, ο σκηνοθέτης έκανε πολλές αναφορές στο σήμερα, καθιστώντας την παράσταση εξαιρετικά επίκαιρη, αλλά υπογραμμίζοντας επίσης την διαχρονικότητα στη γραφή του Μποστ, τριάντα σχεδόν χρόνια από τότε που δημιουργήθηκε το έργο.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Συντελεστές
Πολύτιμοι και εμπνευσμένοι αρωγοί στη σκηνοθετική γραμμή υπήρξαν τόσο τα κοστούμια (Βάνα Γιαννούλα), όσο και τα σκηνικά (Εύα Μανιδάκη). Τα πολύχρωμα και τόσο διαφορετικά κοστούμια συνέβαλαν σημαντικά στην δημιουργία κωμικής κατάστασης. Επιπλέον, αποτέλεσαν το μέσον για να σχολιαστεί η σύγχρονη επικαιρότητα, όπως κατέδειξε η εμφάνιση του τραγικού ποιητή Ευριπίδη, που εμφανίστηκε σαν άλλος συμμετέχων του Greece’s Next Top Model. Σχολιαστικό χαρακτήρα είχαν επίσης τα κοστούμια τόσο του γόη Ιάσωνα που εμφανίστηκε σαν άλλος Έλβις επί σκηνής, όσο και του αόμματου Οιδίποδα που παρέπεμπε στον Έλληνα κροίσο, Αριστουέλη Ωνάση. Αρωγοί στο ενδυματολογικό κομμάτι υπήρξαν επίσης οι περούκες και τα ευφάνταστα χτενίσματα (Ελένη Πανέτσου), καθώς και το πολύ δημιουργικό μακιγιάζ (Olga Faleichyk). Και τα σκηνικά όμως, πλέον της χρηστικής τους λειτουργίας, δημιούργησαν έντονο κωμικό αποτέλεσμα, όπως χαρακτηριστικά η πλάκα μαρμάρου και το καλέμι με τα οποία κλήθηκε να γράψει η Μήδεια την ιστορία της σύμφωνα με τις οδηγίες του Ευριπίδη. Ιδιαίτερα σημαντική τέλος η παρουσία της κινησιολογίας (Μαριάννα Καβαλλιεράτου), καθώς τόσο ο Χορός όσο και οι υπόλοιποι ρόλοι κινήθηκαν χορογραφημένα, υπακούοντας στο ρυθμό που επέβαλε η δραματουργική ρίμα της πένας του Μποστ.
Διανομή
Η συγκεκριμένη παράσταση ανήκει στις λίγες περιπτώσεις που ενώ η πρωταγωνίστρια λάμπει σκηνικά, εξίσου συνέβαλαν και έλαμψαν και όλοι οι υπόλοιποι ηθοποιοί, αποδεικνύοντας για μια ακόμα φορά την εξαιρετική σκηνοθετική καθοδήγηση. Έτσι, η Μήδεια της Γαλήνης Χατζηπασχάλη είναι πραγματικά υποδειγματική. Η πρωταγωνίστρια, χωρίς να καταφεύγει σε υποκριτικές ευκολίες ή υπερβολές, απέδωσε εξαιρετικά το ρόλο της. Υπέροχη επίσης η Καλογριά της Σύρμως Κεκκέ, η οποία κέρδισε το κοινό ήδη από την έναρξη της παράστασης, διαμορφώνοντας το πλαίσιο για το απολαυστικό θέαμα που επρόκειτο να ακολουθήσει. Ο Τροφός του Γιώργου Γλάστρα, ο Ευριπίδης του Στέλιου Ιακωβίδη, ο Ψαράς του Θανάση Ισιδώρου, ο Καλόγερος του Γιώργου Σαββίδη και ο Ιάσονας του Σταύρου Σβήγκου χάρισαν απλόχερα γνήσιο κωμικό γέλιο στο κοινό, συμβάλλοντας στη δημιουργία μια σκηνικής γιορτής. Ο Οιδίποδας του Θανάση Δήμου και η Αντιγόνη της Άνδρης Θεοδότου πέτυχαν να κερδίζουν την ματιά των θεατών ακόμα και όταν δεν πρωταγωνιστούσαν επί σκηνής, αποδεικνύοντας ότι η παράσταση πέτυχε να κερδίσει την προσοχή του κοινού ακόμα και σε αυτά που συνέβαιναν περιφερειακά της κεντρικής δράσης. Τέλος ο Χορός, με Κορυφαία την Μαρία Κοσκινά ήταν απολαυστικός. Συχνή η αλληλεπίδραση του Χορού και ειδικά της υπέροχης Κορυφαίας με την Μήδεια, γεννώντας καταπληκτικές κωμικές στιγμές.
Εν κατακλείδι
Πρόκειται για την πλέον απολαυστική παράσταση του φετινού καλοκαιριού. Διαθέτει εξαιρετικές ερμηνείες, υπέροχα κοστούμια και σκηνικά, ωραία μουσική, καταπληκτική σκηνοθεσία και ως βάση, ένα πολύ καλό νεοελληνικό κείμενο.
Διαβάστε επίσης:
Ο Γιάννης Καλαβριανός και η Γαλήνη Χατζηπασχάλη για την «Μήδεια» του Μποστ