Η γνωστότερη φάρσα του Offenbach, είναι μια σάτιρα που δεν χαρίζεται σε κανέναν, ένα έργο με μελωδίες που δημιούργησαν σχολή, μια μουσική κωμωδία που, από τις πρώτες νότες ως το φινάλε, συνδυάζει ευρηματικά υπέροχες μουσικές ερμηνείες με σκηνές αυθεντικής αίσθησης του χιούμορ.
Έρωτας, μοιχεία, σκηνές ζηλοτυπίας, ναυαγοσωστικά κόλπα, μεταμφιέσεις και μαντικές τεχνικές χαρίζουν άφθονο γέλιο. Ενάντια στη φήμη που θέλει το λυρικό θέατρο ένα θέαμα αποκλειστικά για λίγους και «εκλεκτούς» και την οπερέτα ένα είδος παρωχημένο – μουσειακό, η Ωραία Ελένη αναδεικνύει το λαϊκό και προσιτό χαρακτήρα του συγκεκριμένου θεατρικού είδους προτείνοντας μια νέα ριζοσπαστική ανάγνωση.
Μέσα από μια ανανεωμένη και σύγχρονη ματιά -σκηνοθετικά, κινησιολογικά και ερμηνευτικά- η Ωραία Ελένη μιλάει ελληνικά και σκιαγραφεί ανάλαφρα αλλά χωρίς περιστροφές, μια κοινωνία που κάνει ό, τι μπορεί για να μη βρεθεί αντιμέτωπη με την πικρή αλήθεια της καθημερινότητας.
Το έργο
Στην κατά Offenbach εκδοχή, η μυθική ηρωίδα βρίσκεται εγκλωβισμένη σ’ ένα ανδροκρατούμενο περιβάλλον, διψασμένο για δύναμη και εξουσία. Έναν κόσμο που, μόνιμα και εμμονικά, αρνείται να αντιμετωπίσει τη σήψη που τον κατατρώει. Εγωπαθείς βασιλιάδες, κακομαθημένα πριγκιπόπουλα, διεφθαρμένοι ιερείς, συνθέτουν τον σουρεαλιστικό καμβά της ιστορίας. Ο συνθέτης χρησιμοποιεί την ηρωίδα του ως σύμβολο της προσωπικής ελευθερίας του ατόμου και της απελευθέρωσής του από τις στείρες κοινωνικές συμβάσεις που μας κρατούν δέσμιους μέχρι και σήμερα.
«Χρησιμοποιώντας το πολύτιμο υλικό του, θελήσαμε με χιούμορ και υπαινικτικά σαρκαστική διάθεση, όπως αυτός προστάζει, να στήσουμε μια φωτεινή και ευφάνταστη παράσταση που στόχο της έχει να ξαναδώσει στην κωμική όπερα τον λαϊκό της χαρακτήρα. Η ελληνική απόδοση του libretto και οι άμεσα αναγνωρίσιμες εικόνες στις οποίες βασιστήκαμε για τη δημιουργία αυτής της δουλειάς, συνθέτουν ένα θέαμα εύληπτο και ευφρόσυνο για τον σύγχρονο θεατή» σημειώνουν οι δημιουργοί της παράστασης.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ο συνθέτης
Ο Jacques Offenbach γεννήθηκε στην Κολωνία το 1819. Ξεκίνησε αρχικά να παίζει βιολί και στη συνέχεια τσέλο. Το 1833 η οικογένεια του μετακόμισε στο Παρίσι, όπου ο Offenbach κέρδιζε τα προς το ζην ως μουσικός ορχήστρας στην Opera Comique και συνέθετε μουσική δωματίου (ρομάντζα και βαλς). Η πρώτη του προσπάθεια να γράψει σκηνικά έργα δεν ήταν πετυχημένη. Το 1850 έγινε Διευθυντής του Γαλλικού Θεάτρου και τη χρονιά της Παγκόσμιας Έκθεσης του Παρισιού (1855) άνοιξε το δικό του θέατρο, το Bouffes-Parisiens στα Ηλύσια Πεδία. Στο απόγειο της φήμης του, τη δεκαετία του 1860, ο Henri Meilhac και ο Ludovic Halévy συνεργάστηκαν μαζί του ως λιμπρετίστες. Μετά το Γαλλοπρωσικό Πόλεμο και την κατάρρευση της Δεύτερης Αυτοκρατορίας, η διάθεση της κοινωνίας άλλαξε και τα έργα του έγιναν λιγότερο δημοφιλή. Το Θέατρο της Χαράς πτώχευσε και αυτός αναχώρησε για περιοδεία στην Αμερική για να ξαναδοκιμάσει την τύχη του. Πέθανε ενώ ακόμα δούλευε στα Παραμύθια του Χόφμαν, μια φανταστική όπερα, την οποία συμπλήρωσε ο Ernest Guiraud.
Ταυτότητα της παράστασης
Σκηνοθεσία: Παναγιώτης Αδάμ Μουσική Διεύθυνση: Χρύσα Γρένδα, Γιάννης Τσανακαλιώτης Μουσική Προσαρμογή: Επαμεινώνδας Βεργιόγλου Ελληνική Μετάφραση: Πέτρος Χρυσάκης Σκηνικά – Κοστούμια: Βάλια Συριοπούλου Προσαρμογή Διαλόγων: Παναγιώτης Αδάμ Επιμέλεια Κίνησης: Πηνελόπη Κέφου – Λουκάς Θεοδοσόπουλος Σχεδιασμός Φωτισμών: Χριστίνα Θανάσουλα Φωτογραφίες: Στέφανος Κυριακόπουλος
Ερμηνεύουν:
Μαρισία Παπαλεξίου, Γιάννης Φίλιας, Γιώργος Παπαδάκης, Γιώργος Ματθαιακάκης, Αντώνης Σιγάλας, Νίκος Ζιάζιαρης, Στρατής Στηλ, Πηνελόπη Κέφου, Λουκάς Θεοδοσόπουλος
Παίζουν οι μουσικοί:
Πιάνο: Χρύσα Γρένδα Βιολί: Βανέσσα Αθανασίου, Περικλής Τιμπλαλέξης Τσέλο: Καίτη Πάντζαρη Φλάουτο: Μαρία Παχνιστή