Ο διάσημος σολίστ, που έχει αποσπάσει σημαντικά βραβεία σε διεθνείς διαγωνισμούς (George Enescu, Van Cliburn και Leeds) και συγκαταλέγεται ανάμεσα στους καλύτερους δεξιοτέχνες παγκοσμίως στην ερμηνεία του ρεπερτορίου του 19ου αιώνα, θα ερμηνεύσει το Κοντσέρτο για πιάνο του Ρόμπερτ Σούμαν, το μοναδικό που έγραψε ο ρομαντικός γερμανός μουσουργός. Το πρόγραμμα συμπληρώνεται από την Ορχηστρική Σουίτα αρ. 2 του Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ και από τη Δεύτερη Συμφωνία του Σεργκέι Ραχμάνινοφ, που θα ερμηνεύσει το φημισμένο συμφωνικό σύνολο· ένα σύνολο στενά συνδεδεμένο με τον μαέστρο του, αφού ο Ιβάν Φίσερ (συνιδρυτής του μαζί με τον Ζόλταν Κότσις) παραμένει σταθερά στη θέση του Μουσικού Διευθυντή για πάνω από 30 χρόνια, διαμορφώνοντας το προφίλ της Ορχήστρας του Φεστιβάλ της Βουδαπέστης.
Ο δημοφιλής κύκλος Μεγάλες Ορχήστρες-Μεγάλοι Ερμηνευτές ανοίγει εντυπωσιακά λοιπόν το 2018 με δύο μεγάλα ονόματα του κλασικού στερεώματος που δίνουν μία και μοναδική συναυλία στην Αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης την Παρασκευή 19 Ιανουαρίου στις 8:30 μ.μ..
Το πρόγραμμα αρχίζει με την Ορχηστρική Σουίτα αρ. 2 σε σι ελάσσονα BWV 1067 του Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ (1685-1750), μια από τις πιο λαμπερές και ζωηρές κοσμικές συνθέσεις του, αν και ο ίδιος δεν αγαπούσε ιδιαίτερα την ανάλαφρη μουσική ψυχαγωγικού χαρακτήρα. Ωστόσο, συνέθεσε συνολικά τέσσερις τέτοιες σουίτες που φέρουν επιρροές της γαλλικής χορευτικής μουσικής, η οποία ήταν πολύ της μόδας εκείνη την εποχή, αλλά κυρίως της Μπαρόκ Ιταλικής Σχολής και ιδίως της μουσικής του Βιβάλντι. Εικάζεται ότι η Δεύτερη Σουίτα γράφτηκε περί τα 1720, προτού ο Μπαχ αρχίσει να εργάζεται στη Λιψία.
Το πρώτο μέρος θα κλείσει με το περίφημο Κοντσέρτο για πιάνο αρ. 21 σε ντο μείζονα, K. 467 του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ., που θα ερμηνεύσει ο σπουδαίος δεξιοτέχνης Ράντου Λούπου.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Όταν ο Σεργκέι Ραχμάνινοφ (1873-1943) άρχισε να δουλεύει τη Δεύτερη Συμφωνία του στα 1906 –η οποία θα ακουστεί στο δεύτερο μέρος της συναυλίας–, ήταν ήδη διάσημος όχι μόνο ως πιανίστας και μαέστρος αλλά και ως συνθέτης. Η Συμφωνία αρ. 2 σε μι ελάσσονα, έργο 27 γράφτηκε ύστερα από μια δεκαετή περίοδο σιωπής, στην οποία είχε βυθιστεί ο συνθέτης μετά την αποτυχία της Πρώτης Συμφωνίας του. Ολοκληρώθηκε το 1907, αλλά και πάλι ο Ραχμάνινοφ δεν ήταν ευχαριστημένος με το αποτέλεσμα. Παρά τους δισταγμούς του, αποφάσισε να την επεξεργαστεί εκ νέου και να τη διευθύνει ο ίδιος για πρώτη φορά το 1908 στην Αγία Πετρούπολη, όπου η Συμφωνία έτυχε ενθουσιώδους υποδοχής. Μάλιστα, στο τέλος της ίδιας χρονιάς ο σπουδαίος ρώσος μουσουργός, για το εν λόγω έργο του έργο, τιμήθηκε με το βραβείο Γκλίνκα.
