«ΖΩΗ: Δε μου αρέσει η παρέλαση. Ο κόσμος σε σπρώχνει, σε τσαλαπατάνε.
ΑΡΗΣ: Εμένα μου αρέσει. Είναι νομίζω το μόνο πράγμα που μου αρέσει»
Δύο αδέλφια, ο Άρης και η Ζωή, ζουν απομονωμένα σ’ ένα δωμάτιο. Απ’ τον μοναδικό φεγγίτη παρακολουθούν τις ετοιμασίες μιας παρέλασης, που εξελίσσεται απρόσμενα.
Σημείωμα Σκηνοθέτη:
Αναμονή:
1. Χρονικό διάστημα που περνά κάποιος περιμένοντας κάτι
2. Προσδοκία (προσδοκία και ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο)
3.Υποδομή για επικείμενη εγκατάσταση
Εγκλωβισμός:
Περιορισμός σε στενό χώρο. Παγίδευση. Αποκλεισμός.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ασφυξία:
1.Δυσκολία ή διακοπή της αναπνοής λόγω έλλειψης οξυγόνου και αύξησης της συγκέντρωσης του διοξειδίου του άνθρακα στον οργανισμό.
2.Έντονη αίσθηση περιορισμού ή καταπίεσης
3. Παύση του σφυγμού
(Λεξικό της Ακαδημίας Αθηνών)
Με σεβασμό στο έργο της Λούλας Αναγνωστάκη προσεγγίζουμε τον άνθρωπο, μετέωρο ανάμεσα στη μνήμη και το όνειρο, όταν η πραγματικότητα εισβάλλει από τον φεγγίτη.
[Ρωμανός Καλοκύρης]
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Σκηνοθεσία: Ρωμανός Καλοκύρης
Σκηνικά-Κοστούμια: Κωνσταντίνα Μαρδίκη
Κίνηση: Χριστίνα Μαριάνου
Μουσική: Nίκος Λάμπρου
Φωτισμοί: Ελίζα Αλεξανδροπούλου
Βοηθός σκηνοθέτη: Ζωή Φράττη
Οργάνωση παραγωγής: Γιούλη Αθουσάκη
Επικοινωνία Παράστασης: Μαριάννα Παπάκη, Νώντας Δουζίνας
ΠΑΙΖΟΥΝ:
Μάριος Ράμμος, Ουρανία Φουρλάνου
https://www.facebook.com/parelasitheatre104
Διαβάστε επίσης: Ο. Φουρλάνου – Μ. Ράμμος: Η παρέλαση είναι η στιγμή που παίρνουμε μία σημαντική απόφαση για τον εαυτό μας