Τριάντα οκτώ φωτογραφίες από τα ταξίδια της Ελένης Γκίνου στην Αφρική καθώς και μέρος μιας εντυπωσιακής συλλογής κοσμημάτων που απέκτησε στις εκεί περιηγήσεις της αποτελούν τον πυρήνα της έκθεσης. Φτιαγμένα από φυσικά υλικά, όπως αβγά στρουθοκαμήλου, κοχύλια, πέτρες, τα κοσμήματα «αφηγούνται» την ιστορία της φυλής, της κοινότητας ή της χώρας από την οποία προέρχονται. Παρουσιάζονται ως φυλακτό, ως δώρο γάμου, ως όπλο, ως γνώρισμα της κάθε εθνότητας, ως φορέας θρησκευτικών μηνυμάτων ή κοινωνικής θέσης αναδεικνύοντας τα ήθη, τα έθιμα και την καθημερινότητα των ανθρώπων που τα φορούν.
Φωτογραφίες και κοσμήματα «κουβαλούν» βιώματα και αναμνήσεις της ταξιδεύτριας προβάλλοντας έτσι ιστορίες ανθρώπων που συνάντησε αλλά και τον πολιτισμικό πλούτο της αφρικανικής κοσμηματοποιίας. Στη Μαυριτανία, στην πόλη Μπουτιλιμίτ που φημίζεται για την αργυροχοΐα, γνώρισε τον Μοχάμεντ, τον καλύτερο τεχνίτη ασημικών με ξύλο, ενώ στην επαφή της με τη φυλή Κάρο είδε νεαρές γυναίκες να χορεύουν παίζοντας μουσική με τα βραχιόλια τους που ήταν φτιαγμένα από ασήμι και αλπακά.
Η συλλογή κοσμημάτων, αν και άρρηκτα συνδεδεμένη με τα ταξίδια της Ελένης Γκίνου, δεν είναι αυτοσκοπός. Είναι μια αφορμή για επικοινωνία, μια ευκαιρία για ανθρώπινη επαφή, μια αόρατη κλωστή που τη συνδέει πάντα με την Αφρική και τους ανθρώπους της.
Κεντρική εικόνα θέματος: Άνδρας της φυλής Μαασάι, Βόρεια Τανζανία, 2000 © Ελένη Γκίνου
