Μετά από τις επιτυχημένες παραστάσεις που δόθηκαν στον Πολυχώρο Vault, το αριστουργηματικό θεατρικό έργο «Πνιγμονή», ανεβαίνει στη Θεσσαλονίκη από 18 Μαρτίου και για λίγες μόνο παραστάσεις στο θέατρο ΑΘΗΝΑΙΟΝ.
Μια εκδοχή του σπιτιού της Μπερνάρντα Άλμπα, σε διασκευή και σκηνοθεσία Δημήτρη Καρατζιά, μεταφέροντας το αριστούργημα του Federico García Lorca από την Ισπανία του 1936 στην Ανατολική Τουρκία του 2013, με αφορμή τα εγκλήματα τιμής, τον θρησκευτικό φανατισμό, τον πουριτανισμό της κοινωνίας και την απάνθρωπη καταπίεση των γυναικών στις Μουσουλμανικές Χώρες.
Το έργο είναι ένα «φωτογραφικό ντοκουμέντο», με φόντο την σκληρή ζωή και τη βουβή απελπισία των γυναικών στα ορεινά χωριά της ανατολικής Τουρκίας, όπου η ηθική είναι συνδεδεμένη με το αίμα και τον θάνατο και το περιβάλλον, οι φυλετικοί και οικογενειακοί κανόνες ορίζουν την καθημερινή ζωή, τη συμπεριφορά και τη μοίρα αυτών των γυναικών. Το δικαίωμα της γυναίκας στη ζωή καθορίζεται από το πόσο συμμορφώνεται με τον «κοινωνικό» της ρόλο. Οποιαδήποτε παρέκκλιση τιμωρείται με θάνατο.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Κείμενο / σκηνοθεσία: Δημήτρης Καρατζιάς
Βοηθός σκηνοθέτη: Δήμητρα Κολλά
Πρωτότυπη Μουσική σύνθεση: Μάνος Αντωνιάδης
Σκηνικά/ Επιμέλεια κοστουμιών: Σίμος Παπαναστασόπουλος
Φωτισμοί: Βαγγέλης Μούντριχας
Επιμέλεια κίνησης: Βιβή Ρωμανά
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ:
Αθηνά Τσιλύρα, Θεοδώρα Σιάρκου, Γιάννα Σταυράκη, Κική Μαυρίδου, Ανδρομάχη Μαρκοπούλου, Νίκη Αναστασίου, Ειρήνη Σταματίου, Μελλισάνθη Μαχουντ.
Από το «Σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα» στην «Πνιγμονή»
Το κύκνειο άσμα του Ισπανού ποιητή Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα (1898 – 1936), το θεατρικό έργο «Το Σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα» (1936), αποτελεί μια τραγωδία για τη γυναίκα σε κάθε σημείο της γης. Έργο ηφαιστειακών και μητριαρχικών παθών και συγκρούσεων, στροβιλίζεται γύρω από τα όρια της ατομικής ελευθερίας και των τυραννικών προκαταλήψεων. Ένα ψυχογράφημα διαπλεκόμενων εσωτερικών διεργασιών. Η δράση εκπροσωπεί τη μάχη δύο αντιθετικών δυνάμεων, τη συντήρηση ενός ασφυκτικού ηθικού κώδικα και την απελευθέρωση των ζωτικών ανθρώπινων ορμών.
Η σεξουαλική καταπίεση, οι ανεκπλήρωτοι έρωτες, η επιρροή των ανδρών στις γυναίκες, ο πουριτανισμός της επαρχίας, ο ρόλος της γυναίκας σε μια πατριαρχική κοινωνία, ο θρησκευτικός φανατισμός, η κοινωνική ανισότητα, η ενδοοικογενειακή βία, ο εγωισμός, η προδοσία, η ανθρώπινη σκληρότητα, η τρέλα, η συναισθηματική αναπηρία, η ανάγκη για επικοινωνίας, το ένστικτο της επιβίωσης, η εκμηδένιση της αξιοπρέπειας, τα όρια της ανθρώπινης αντοχής, οι τύψεις, η φρίκη, ο παραλογισμός της εξουσίας, τα ανθρώπινα δικαιώματα, είναι μερικά από τα φλέγοντα θέματα που θίγονται στην Πνιγμονή.
Εμφανής σε όλο το έργο είναι η αδάμαστη φύση της ανθρώπινης ψυχής να βρει συντροφικότητα κι αγάπη, ακόμη και σε έναν κόσμο που δεν χωράνε η ελπίδα, η αγάπη και ο έρωτας.
ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΙΜΗΣ
Το 40% και πλέον του γυναικείου πληθυσμού της Τουρκίας είναι θύμα τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του «σκληρής βίας», συνήθως άγριο ξύλο, πλήγματα με μαχαίρι, πυρωμένο σίδερο κλπ. από μέρους στενών συγγενών. Στοιχεία τα οποία έδωσε η αστυνομία και η χωροφυλακή και τα οποία αφορούν αποκλειστικά περιπτώσεις που καταγγέλθηκαν στις Αρχές αναφέρουν συγκεκριμένα 48.264 πράξεις ωμής βίας κατά «γυναικών της οικογένειας» το 2008 αλλά σχεδόν διπλάσιες, 80.398, το 2011.
200 και πλέον εγκλήματα τιμής διαπράττονται κάθε χρόνο στην Τουρκία, τα περισσότερα στις ανατολικές επαρχίες Μπατμάν, Ντιγιαρμπακίρ και Μαρτίν
Εγκλήματα τιμής δεν διαπράττονται φυσικά μόνο στην Τουρκία αλλά και σε άλλες μουσουλμανικές χώρες (Αίγυπτος, Ιορδανία, Λίβανος, Μαρόκο, Πακιστάν, Συρία, Υεμένη…) καθώς και σε δυτικές χώρες (Γαλλία, Γερμανία, Βρετανία…) στις κοινότητες των μεταναστών.
Οι δολοφονίες, όπου τα θύματα είναι γυναίκες αυξήθηκαν στην Τουρκία κατά 1.400% μεταξύ 2002 και 2009!
Το 2011, 257 γυναίκες δολοφονήθηκαν και 220 τραυματίστηκαν από τους συζύγους ή ατομα που συζούσαν!.
Κατά τους πρώτους 6 μήνες του 2012, σχεδόν 100 γυναίκες έχουν σκοτωθεί!
Τα τελευταία 8 χρόνια ο αριθμός των Τουρκάλων που σκοτώθηκαν, ανήλθε στις 5.000.
5.000 υπολογίζουν τον αριθμό των γυναικών που πέφτουν θύματα εγκλημάτων τιμής κάθε χρόνο σε ολόκληρο τον κόσμο, σύμφωνα με το Ταμείο Πληθυσμού του ΟΗΕ, όμως οι μη κυβερνητικές οργανώσεις και οι ομάδες γυναικών στη Μέση Ανατολή και την ΝΑ Ασία θεωρούν πως ο αριθμός των θυμάτων ξεπερνάει τα 20.000 ετησίως. Σε πολλές περιπτώσεις οι δολοφονίες δεν καταγράφονται, καθώς αρκετές γυναίκες υποχρεώνονται από τους συγγενείς τους να καταπιούν ποντικοφάρμακο ή να αυτοπυρποληθούν και έτσι τα εγκλήματα θεωρούνται αυτοκτονίες.