Μπορεί ένας άνθρωπος να έχει ταυτόχρονα τον ρόλο του θύματος και του θύτη; Στο ερώτημα αυτό απαντά μυθιστορηματικά η συγγραφέας και κοινωνική λειτουργός Μαρία Σταυροπούλου στο δεύτερο βιβλίο της «Η πολυθρόνα».
Ένας άνθρωπος καταλήγει απάνθρωπος μόνο και μόνο από αντίδραση. Ένας άνθρωπος που κουβαλά μέσα του την καταπίεση των παιδικών του χρόνων, ένας άνθρωπος που ποτέ δεν έχει νιώσει χαρά, που ποτέ δεν επέτρεψε στα συναισθήματά του να εκδηλωθούν, μεταμορφώνεται σε τέρας. Οι πληγές, οι φόβοι και τα απωθημένα χορεύουν μέσα του. Και εκείνος, για να επουλώσει τις πληγές του, κάθεται αναπαυτικά στην αγαπημένη του πολυθρόνα και ξεσπά ανελέητα στα θύματά του.