Τη δική της προσωπική σχέση με το φυσικό περιβάλλον, μια σχέση ειλικρινή, άφθαρτη στο χρόνο, που ξεκίνησε πριν τρεις δεκαετίες και γίνεται ολοένα πιο βαθιά και ουσιαστική, διηγείται η καταξιωμένη ζωγράφος Χρύσα Βέργη στη νέα της έκθεση, με τίτλο «Η ψυχή του τοπίου-Αναδρομή 1985-2015», που εγκαινιάζεται στην γκαλερί Ευριπίδη στο Κολωνάκι στις 24 Σεπτεμβρίου 2015.
«Η τέχνη είναι ο άνθρωπος προστιθέμενος στη Φύση» Σεζάν
Πρόκειται ουσιαστικά για μεταφορά της ομώνυμης έκθεσης που φιλοξενήθηκε στην Πινακοθήκη Κυκλάδων (22/8-13/9/2015), με προσθήκη μερικών νέων έργων. Το φιλότεχνο κοινό της Αθήνας θα έχει έτσι την ευκαιρία να θαυμάσει ένα πανόραμα της ζωγραφικής της Χρύσας Βέργη, μια περιήγηση στην πάλλουσα, γεμάτη ενέργεια ελληνική φύση μέσα από τα μάτια και το χρωστήρα της ζωγράφου.
«Η ζωγραφική στη φύση ενέχει δέος, ελευθερία, αίσθηση εσωτερικής απεραντοσύνης, ένωση με τη μήτρα, την παγκόσμια μητέρα, …αίσθηση ότι ανήκω και μου ανήκει, ένωση, σύνδεση με την Αρχή, την κατανόηση της ζωής, της ύπαρξης, αποδοχή του φόβου …του θανάτου», σημειώνει η Χρύσα Βέργη στον κατάλογο της έκθεσης. «Μου υπενθυμίζεται διαρκώς το υπερβατικό, το θεϊκό, το αρχέγονο, το προϋπάρχον, αλλά και η άρρηκτη σχέση φύσης και ανθρώπου, το μέτρο, η αρμονία, η ισορροπία, η συνέχεια, το θαύμα του κύκλου της ζωής».
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Με μια μοναδική ικανότητα αποδίδει τη φύση σε όλες τις εκφάνσεις της, όταν το φθινόπωρο έχει απορροφήσει από τα φύλλα των δέντρων την ύστατη ικμάδα τους και αυτά πέφτουν ανήμπορα στη γη, ή όταν ο ήλιος του καλοκαιριού διαγράφει με χρυσές αποχρώσεις τα νερά των λιμνών κι εκείνη φτάνει με τις πινελιές της ως τον πιο απόκρυφο βυθό τους. Ωστόσο ο όρος «τοπιογράφος» θα ήταν μονοσήμαντος για την ζωγραφική της Χρύσας Βέργη.
«…Δεν με ενδιαφέρει η «απεικόνιση» φευγαλέων φαινομένων, αλλά: η σχέση της υφής του χώματος με την ρευστότητα του νερού, ο τρόπος που ακουμπά το χρώμα του φύλλου στη διάφανη σκιά του, οι άπειρες απόλυτα αφαιρετικές ματιέρες που μετουσιώνονται σε ύλη, η κατακερματισμένη φόρμα του βυθού κάτω από την διάφανη ρευστότητα της επιφάνειας, η παλλόμενη ζωή κάτω από το χώμα, οι αντιθέσεις ανάμεσα στο λείο, το απαλό και το τραχύ, το απότομο, οι αντιθέσεις ανάμεσα στο στέρεο και το ρευστό, το στεγνό, το ξηρό και το υγρό, ο μαγικός τρόπος που το φως αποκαλύπτει τις διαφορετικές υφές… Γράφω και ξαναγράφω τον κόσμο με φως και σκιά…», σημειώνει η Χρύσα Βέργη και καταλήγει:
…”Συνειδητοποιώ ότι δεν ζωγραφίζω τοπία αλλά τη σχέση μου με το φυσικό μου περιβάλλον….”
Στη σειρά των έργων της δημιουργού, που απαρτίζουν την έκθεσή της, η ζωγράφος ακροβατεί με μια αντιληπτική ματιά «ανάμεσα στο αναγνωρίσιμο και το αφαιρετικό, την ‘’τάξη’’ και το χάος», όπως σημειώνει η υπηρεσιακή υπουργός Πολιτισμού, διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης Μαρίνα Λαμπράκη Πλάκα. Με πίνακες που αναγνωρίζονται με την πρώτη ματιά ως «εικόνες σφραγίδες», όπως σημειώνει ο ιστορικός, κριτικός τέχνης Χάρης Καμπουρίδης στο κείμενο του καταλόγου, επιβεβαιώνεται η άρτια κατακτημένη, προσωπική τεχνική της, που στοχεύει σε μια βαθύτερη, συναισθηματική ερμηνεία αυτού που ορίζεται ως χώρος, όχι μόνον της φύσης και του πραγματικού, αλλά της Ψυχής.
Η γκαλερίστα Νάσια Ευριπίδη από την πλευρά της σημειώνει:
«Η Χρύσα Βέργη ανήκει σ’ αυτή την σπάνια γκάμα καλλιτεχνών, που με το χαρακτηριστικό της, αναγνωρίσιμο δείγμα εικαστικής γραφής, τολμά να αποχωριστεί το οικείο και το ασφαλές στην ζωγραφική αναπαράσταση του τοπίου, προχωρώντας τον αισθητικό της προβληματισμό σε νέες διαδρομές, τολμώντας νέες, εικαστικές προσεγγίσεις στην ερμηνεία του Τοπίου»