Η σημασία του μέτρου και οι «8 Γυναίκες» σε σκηνοθεσία Χρήστου Σουγάρη | Κριτική Θεάτρου

Το έργο

Ο Ρομπέρ Τομά είναι γνώριμος στο ελληνικό κοινό τόσο από τα πολλά και διαφορετικά ανεβάσματα του έργου του «Οκτώ Γυναίκες», όσο και από άλλα του έργα (ενδεικτικά αναφέροντα τα, «Η παγίδα», «Μάντεψε ποιος θα πεθάνει απόψε», «Το δωμάτιο με τους Μανδαρίνους»). Ένας φόνος είναι στο επίκεντρο της ιστορίας. Ένας άνδρας, ο Μαρσέλ, βρίσκεται δολοφονημένος μέσα στο σπίτι του. Ο δολοφόνος παραμένει στον τόπο του εγκλήματος. Ύποπτες είναι οκτώ γυναίκες, οι οποίες όλες σχετίζονται με τον δολοφονηθέντα: οι δυο του κόρες, η σύζυγός του, η κουνιάδα του, η πεθερά του, η καμαριέρα, η οικιακή βοηθός και η αδελφή του. Στην προσπάθειά τους να εντοπίσουν τον (ή ίσως την;) δολοφόνο έρχονται αντιμέτωπες με μια σειρά αποκαλύψεων. Ο μόνος που τα γνώριζε όλα ήταν ο ίδιος ο Μαρσέλ. Ποιος όμως τον δολοφόνησε; Και για ποιο λόγο; Που βρίσκεται τώρα ο δολοφόνος; Και τι θα απογίνουν οι κακόμοιρες αυτές γυναίκες;

Η παράσταση

Το έργο διαθέτει μεγάλες δόσεις αγωνίας, αιφνιδιασμού, αλλά και χιούμορ, καθώς επίσης και έναν πολύ γρήγορο ρυθμό. Ο Χρήστος Σουγάρης όμως προσπάθησε να στήσει μια παράσταση με ιδιαίτερο χαρακτήρα, γεγονός που στέφθηκε με απόλυτη αποτυχία. Ο σκηνοθέτης γέμισε, έως πνιγμού, την παράσταση με τραγούδια επιφέροντας δύο καταστρεπτικές συνέπειες: η πρώτη ήταν ότι τα τραγούδια κούρασαν το κοινό, καθώς όπως λέει και ο λαός «το πολύ το κυρ ελέησον…», ενώ η δεύτερη και πλέον σημαντική ήταν ότι κατέλυσε το ρυθμό και τη σπιρτάδα του κειμένου. Έτσι, η παράσταση απέκτησε, αναίτια, μεγάλη διάρκεια, έχασε το κωμικό στοιχείο της και ταυτόχρονα τον όποιο ρυθμό της, ενώ παράλληλα διαλύθηκε και η αγωνία στην οποία επένδυσε αρχικά ο συγγραφέας. 

Οι Ηθοποιοί

Φιλότιμες προσπάθειες ανάστασης και παλινόρθωσης της παράστασης κατέβαλαν όλες, ανεξαιρέτως, οι ηθοποιοί. Δυστυχώς όμως η σκηνοθετική άποψη τις αποδυνάμωσε σημαντικά. Παρόλα αυτά, η Γκαμπί της Υρώς Μανέ, όπως επίσης και η μητέρα της, Μαμή, της Φωτεινής Ντεμίρη ήταν σε αρκετά σημεία απολαυστικές. Αρκετά διαδικαστικές ήταν στους ρόλους τους η Γιώτα Φέστα, Τάνια Τρύπη, Ευγενία Δημητροπούλου, Ευγενία Ξυγκόρου και Μαρίζα Τσάρη. Η καμαριέρα της Ιωάννας Τριανταφυλλίδου όμως αδικήθηκε περισσότερο από όλες, καθώς σκηνοθετήθηκε με αναίτια φόρμα, καθιστώντας αδιάφορο το ρόλο, ενώ μόνον σε σημεία το κοινό γέλασε μαζί της. Η ειδοποιός διαφορά είναι ότι το κοινό γέλασε με μια καρικατούρα, γεγονός που αδίκησε τόσο το ρόλο όσο και την ηθοποιό. 

Οι Συντελεστές 

Ιδιοφυούς σύλληψης ήταν το σκηνικό της Ελένης Μανωλοπούλου, με το «8» του τίτλου να αναπαρίσταται και στον χώρο ως λαβύρινθος. Η ευφυής ιδέα της σκηνογράφου εξασφάλισε θέαση σε ημικυκλικούς θεατρικούς χώρους (όπως είναι οι περισσότεροι θερινοί θεατρικοί χώροι), ενώ παράλληλα δημιούργησε ένα ενδιαφέρον παιχνίδι ποντικού-γάτας ανάμεσα στις 8 γυναίκες και τον/την δολοφόνο. Η Ελένη Μανωλοπούλου υπέγραψε επίσης τα κοστούμια, τα οποία ήταν εξίσου ενδιαφέροντα και παιγνιώδη, με έντονα χρώματα, δημιουργώντας μια πλήρη χρωματική παλέτα. Πολύ καλοί ήταν επίσης οι φωτισμοί (Αλέκος Αναστασίου). Ενδιαφέρουσα και η live μετάδοση μέσω κάμερας, αν και δεν ήταν ξεκάθαρος ο λόγος για τον οποίο συνέβαινε η κινηματόγραφηση αυτή. Τέλος, η μουσική της παράστασης (μουσική: RSN, στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος) ήταν ενδιαφέρουσα, με ωραίες μελωδίες και στίχους που ταίριαζαν στην εκάστοτε στιγμή. Ωστόσο, η ποσότητα των τραγουδιών, καθώς και η συχνότητά τους ήταν ανεπανόρθωτα επιβλαβής για την παράσταση. Τα πρώτα μουσικά κομμάτια ήταν αληθινά απολαυστικά. Στη συνέχεια όμως αποδείχθηκε ότι ο σκηνοθέτης δε μπόρεσε να αναγνωρίσει σε ποια σημεία και με τί συχνότητα θα έπρεπε να υπάρχουν τα μουσικά κομμάτια, με αποτέλεσμα να καταστρέψει συνολικά την παράσταση. 

Εν κατακλείδι

Μια παράσταση η οποία θα μπορούσε να είναι πολύ πιο ανάλαφρη, διασκεδαστική και απολαυστική, αν απλώς η σκηνοθετική γραμμή είχε κάνει στην άκρη και είχε επιτρέψει στο κείμενο να αναπνεύσει. Οι συντελεστές όλοι εγγυώνται ένα πολύ καλό αποτέλεσμα, αλλά η μπαγκέτα δεν είναι στα δικά τους χέρια…

Photo Credit: Αντρέας Νικολαρέας

Διαβάστε επίσης:

Οκτώ Γυναίκες, του Ρομπέρ Τομά σε σκηνοθεσία Χρήστου Σουγάρη σε καλοκαιρινή περιοδεία