Το εμβληματικό αυτό έργο του Γιάννη Ρίτσου, γραμμένο το 1956 (Α’ Κρατικό Βραβείο Ποίησης), αποτελεί την πρώτη και πιο επιβλητική γραφή σε μια σειρά θεατρικών μονολόγων που διαμόρφωσαν την ποιητική ενότητα, «Τέταρτη Διάσταση».
Με αυτό το έργο, ο ποιητής βυθίζεται σε μια περιοχή του ανθρώπινου χαρακτήρα, όπως αυτός ορίζεται από το σύγχρονο δράμα και μέσα από την μουσικότητα του λόγου, μας οδηγεί κατευθείαν στα μεγέθη της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας. Απελευθερώνεται σαν δημιουργός, καθώς κοιτάζει με θάρρος μέσα στην αινιγματικότητα της ψυχής και την δύναμη της αμφισημίας του ποιητικού λόγου.
