Ο Ζήνωνας Κοζίνι, προσπαθώντας να κόψει το κάπνισμα, ξεκινά την ψυχανάλυση. Ο γιατρός του τον προτρέπει να γράψει την αυτοβιογραφία του, στην οποία ο θεραπευόμενος αναλύει, με ανελέητο αυτοσαρκαστικό χιούμορ, τη μανία του καπνίσματος, τη σχέση του με τον πατέρα του, τη γυναίκα και την ερωμένη του, αλλά και τις εμπορικές του δραστηριότητες στην πολυπολιτισμική Τεργέστη, ακριβώς πριν από το ξέσπασμα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Το επίμετρο του Τζέιμς Γουντ, ενός από τους πιο σημαντικούς σύγχρονους Αμερικανούς κριτικούς, σκιαγραφεί την προσωπικότητα του Σβέβο, συνδέει το έργο του με τη μεγάλη παράδοση του ευρωπαϊκού μοντερνισμού και ανιχνεύει τις φιλοσοφικές οφειλές της Συνείδησης του Ζήνωνα.
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα
Ο Ίταλο Σβέβο (λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Έττορε Σμιτς, 1861-1928) είναι ένας από τους σημαντικότερους Ιταλούς λογοτέχνες του μοντερνισμού. Εργάστηκε ως υπάλληλος τραπέζης για πολλά χρόνια και αργότερα ανέλαβε την οικογενειακή επιχείρηση της γυναίκας του. Εξέδωσε με δικά του έξοδα τα πρώτα του μυθιστορήματα (Μια ζωή [1892], μτφρ. Στέλλα Πεκιαρίδη, Ροές 2011·Το γέρασμα [1898], μτφρ. Τζούλια Τσιακίρη, Νεφέλη 1982), τα οποία πέρασαν εντελώς απαρατήρητα, με αποτέλεσμα ο Σβέβο να εγκαταλείψει σχεδόν τη λογοτεχνία. Το 1907 όμως προσέλαβε ως δάσκαλο αγγλικών τον Τζέιμς Τζόυς, που βρισκόταν εκείνη την εποχή στην Τεργέστη. Ο ενθουσιασμός που έδειξε ο Τζόυς για τα πρώτα μυθιστορήματα του Ιταλού ομοτέχνου του ώθησε τον Σβέβο ξανά στη συγγραφή. Το 1923 εκδόθηκε το αριστούργημά του Η συνείδηση του Ζήνωνα.