Μια «ρομαντική οπερέτα» σε 34 σκηνές και 19 τραγούδια για ανεκπλήρωτους έρωτες, συλλέκτες στιγμών και φιλιά που δεν βρήκαν τον δρόμο τους.
Το μιούζικαλ Φτηνά τσιγάρα σε μουσική Παναγιώτη Καλαντζόπουλου και λιμπρέτο Πέτρου Βουνισέα έρχεται μέσα από τη σκηνοθετική ματιά του Κωνσταντίνου Ρήγου στην Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος από τις 11 Φεβρουαρίου 2022 και για 23 παραστάσεις έως και τις 13 Μαρτίου 2022.
Ο συνθέτης Παναγιώτης Καλαντζόπουλος προσθέτει 16 νέα τραγούδια στην αρχική παρτιτούρα της ταινίας ενώ η ατμοσφαιρική σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Ρήγου αποδίδει τον αισθησιακό πυρήνα αυτής της sui generis ταινίας περιπλάνησης με στοιχεία φιλμ νουάρ μέσω μιας δεξιοτεχνικής χρήσης του χώρου, που συμπυκνώνει τις τοποθεσίες του πρωτότυπου σεναρίου γύρω από ένα πολυμορφικό, παραισθησιογόνο lounge. Τους στίχους των τραγουδιών υπογράφουν οι Παναγιώτης Καλαντζόπουλος, Πέτρος Βουνισέας, Μιχάλης Γκανάς και Ελένη Ζιώγα.
«Είμαι συλλέκτης. Μαζεύω το πιο σκληρό και άγριο πράγμα του κόσμου: στιγμές».
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Αύγουστος 1999. Γυρισμένη μέσα σε είκοσι τρεις ημέρες του Αυγούστου του 1999 με φόντο την έρημη Αθήνα, η δεύτερη κινηματογραφική ταινία του Ρένου Χαραλαμπίδη Φτηνά τσιγάρα φέρνει στο μυαλό έναν «τζαζ αυτοσχεδιασμό». Ο Ρένος Χαραλαμπίδης έγραψε το σενάριο της ταινίας καθώς ταξίδευε, εμπνευσμένος από τη συνάντησή του με τον μπιτ συγγραφέα Πωλ Μπόουλς, τις πλαστικές σακούλες με τα χρυσόψαρα που απλώνονταν σαν γιρλάντες στις λαϊκές αγορές της Ταγγέρης και τις ταινίες του Τζιμ Τζάρμους. Οι ήρωές του ερωτεύονται, βρίζουν, φιλοσοφούν, διεκδικούν τον ρομαντισμό και ικανοποιούνται με τα ελάχιστα, καπνίζοντας πάντα φτηνά τσιγάρα. Η ταινία, ένας φόρος τιμής στο κέντρο της Αθήνας και στον ανεκπλήρωτο έρωτα, σημάδεψε την έναρξη της δεκαετίας του 2000 χάρη στον αστικό ρομαντισμό και τη νυχτερινή, νεανική της αισθητική.
Μια ταινία «ανδρικού ρομαντισμού», σύμφωνα με τον συνθέτη Παναγιώτη Καλαντζόπουλο, τα Φτηνά τσιγάρα προβλήθηκαν σε άδειες αίθουσες από το φθινόπωρο του 2000 στον κινηματογράφο «Απόλλων» στην οδό Σταδίου, λαμβάνοντας κυρίως κακές κριτικές. «Τα Φτηνά τσιγάρα, που μου δίνουν όλες αυτές τις πολύ μεγάλες χαρές, είναι η ταινία μου που μου έχει δώσει και τις μεγαλύτερες θλίψεις. Έχασα την πίστη μου. Με συνέτριψε όλο αυτό. Τι να κάνεις δηλαδή όταν προβάλλεις μια ταινία και πάει άπατη; Έπεσα, μου κόπηκαν τα φτερά. Σκέφτηκα ότι η ταινία ήταν ένα προσωπικό μου καπρίτσιο, μία προσωπική μου τρέλα. Και ότι απέτυχα στους στόχους μου», λέει ο σκηνοθέτης της ταινίας Ρένος Χαραλαμπίδης. Ωστόσο, η ταινία δεν είχε πει την τελευταία της λέξη. Έπρεπε να περάσουν αρκετά χρόνια από την παταγώδη εμπορική αποτυχία της ώστε να κερδίσει σταδιακά ένα μεγαλύτερο κοινό, αρχικά χάρη στο βίντεο και κατόπιν στο διαδίκτυο. «Έρχονταν στο δρόμο», θυμάται ο Ρένος Χαραλαμπίδης, «έχοντας δει την ταινία προφανώς από βιντεοκλάμπ και μου μιλούσαν. Και με το YouTube το όλο πράγμα εκτινάχτηκε!». Τα Φτηνά τσιγάρα πλέον μετρούν εκατομμύρια views και αποθεώνονται, κάθε προβολή τους σε θερινό σινεμά δημιουργεί το αδιαχώρητο, ενώ οι ατάκες τους έγιναν κλασικές και συνθήματα στους τοίχους: «Η ζωή ξέρει. Κι εγώ την εμπιστεύομαι». Ξεχωριστή θέση απέκτησε στις δισκοθήκες και το εξαιρετικό σάουντρακ που συνέθεσε ο Παναγιώτης Καλαντζόπουλος με τα υπέροχα τραγούδια «Summertime in Prague» και «Λευκό μου γιασεμί» ερμηνευμένα από την Έλλη Πασπαλά. Τα Φτηνά τσιγάρα μοιάζουν πλέον σαν ένα αποχαιρετιστήριο άσμα σε μια Αθήνα που δεν υπάρχει πια και αποτελεί σημαντικό δείγμα γραφής ενός ιδιαίτερου δημιουργού.
«Όταν έχω αυτόν τον ξαφνικό πόθο να πετάξω, και δεν έχω πού να πετάξω, κρύβομαι στη συλλογή μου. Γεμάτη καφέδες, μποξέρ, χορευτές. Τυχαία αγγίγματα, βρισιές. Τρυφερούς παρανόμους, στοές, συναντήσεις, κραυγές. Σιωπές, χωρισμούς, λόγια, λόγια, λόγια».
Φεβρουάριος 2022. Είκοσι δύο καλοκαίρια μετά, η ταινία Φτηνά τσιγάρα μετατρέπεται σε μιούζικαλ και ζωντανεύει στην Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. «Τα Φτηνά τσιγάρα, που συνεχίζουν τη συνάντησή τους με τις νέες γενιές, τώρα διασταυρώνονται με την πολυσύνθετη τέχνη του μουσικού θεάτρου, σε μια παράσταση που κρατάει ακέραιο τον καλλιτεχνικό πυρήνα της ταινίας. Η τιμή τού να εμπνέει δημιουργικά μια ταινία μου καταξιωμένους καλλιτέχνες άλλων τεχνών γίνεται ακόμα μεγαλύτερη αναλογιζόμενος το καλλιτεχνικό κύρος του οργανισμού αλλά και το ότι για πρώτη φορά ταινία του σύγχρονου ελληνικού κινηματογράφου διασκευάζεται για την Εθνική Λυρική Σκηνή. Στο προσωπικό μου σύμπαν η μεταφορά του φιλμ στην Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ ταυτίζεται με το θαύμα της αρχής. Σαν μια απροσδόκητη καλλιτεχνική γέννηση. Εξάλλου η μεγαλύτερη χαρά στη ζωή είναι να αρχίζεις», σημειώνει ο Ρένος Χαραλαμπίδης.
Καθοριστική για το εγχείρημα, η ζωντανή παρουσία του σκηνοθέτη-σεναριογράφου της ταινίας Ρένου Χαραλαμπίδη στον ρόλο του επί σκηνής αφηγητή συμπυκνώνει το αισθητικό στίγμα μιας παράστασης που διεξάγεται εν είδει «φλας μπακ» ανάμεσα σε δύο χρονικές ζώνες: Ο κεντρικός χαρακτήρας του αθηναϊκού flâneur (που ενσάρκωνε ο Χαραλαμπίδης στην πρωτότυπη ταινία) μοιράζεται εδώ ανάμεσα στον παροντικό και τον παρελθοντικό εαυτό του, ρίχνοντας ένα βλέμμα νοσταλγικό αλλά και κριτικό στην καθοριστική, για τον ήρωα και για την πόλη, μετάβαση τόσο από τη νωχελική μετεφηβεία στην ωριμότητα όσο και από τον 20ό στον 21ο αιώνα.
Στη μουσικοθεατρική προσαρμογή των Φτηνών τσιγάρων, ο συνθέτης Παναγιώτης Καλαντζόπουλος έδωσε προνομιακή θέση στα τραγούδια και τη μουσική από την κινηματογραφική ταινία. «Είναι μια απόπειρα μεταφοράς στο θέατρο του απόλυτου ρομαντισμού στα τέλη του προηγούμενου αιώνα στην Αθήνα. Ένας ύμνος στην Αθήνα που έφυγε, με μάτι σημερινό. Η εποχή του ’90, η απομόνωση της νύχτας και η δύναμη της βωμολοχίας στο μουσικό θέατρο», σημειώνει ο ίδιος. Ως προς την υλοποίηση της τελικής παρτιτούρας, η αυτοσχεδιαστική ικανότητα των μουσικών που συμμετέχουν στην παραγωγή είχε κεντρική θέση. «Οι ιδέες των μουσικών, ο αυτοσχεδιασμός, το πάρε δώσε είναι το ωραιότερο κομμάτι της πρόβας, πόσο μάλλον που εδώ όλοι οι μουσικοί είναι ένας κι ένας: Σταύρος Λάντσιας, Ανδρέας Πολυζωγόπουλος, Χρήστος Ραφαηλίδης, Γιώργος Παλαμιώτης, Θανάσης Τσακιράκης, Χρήστος Βίγκος… Dream team».
Ο συγγραφέας Πέτρος Βουνισέας υπογράφει το λιμπρέτο του νέου μιούζικαλ. Στη διασκευή του, οι ατάκες και οι αυθεντικοί χαρακτήρες της ταινίας έχουν μείνει ανέπαφοι. «Τα Φτηνά τσιγάρα, αυτό το έξοχο κείμενο, στάθηκε μπροστά μου ολοζώντανο με τον πόθο να χορέψει και να τραγουδήσει χάρη στη θέληση του Παναγιώτη Καλαντζόπουλου και την εμπιστοσύνη του Ρένου Χαραλαμπίδη. Κείμενο συναρπαστικό, αστείο, αληθινό. Βαθύ, σαν θάλασσα με αστερίες που υποδηλώνουν τη συσχέτιση με το απέραντο του ουρανού και το απέραντο του νου, με ψάρια κλόουν που σε κάνουν να χαμογελάς αλλά και με καρχαρίες που σου θυμίζουν ότι είσαι σάρκα και αίμα. Πώς βουτάς σε αυτή τη θάλασσα; Δεν χρειάζεσαι πολλά. Μολύβι για να φτάσεις βαθιά, μελάνι για να μπερδέψεις τις αμφιβολίες που καραδοκούν και το φως μιας οθόνης που σου δείχνει το απύθμενο και το απίθανο. Και μετά, όταν πλέον θα έχεις αναδυθεί, το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να βάλεις γύρω από τη φωτιά που άναψε μέσα σου τους εαυτούς σου και να τους διηγηθείς όσα είδες και όσα φαντάστηκες ότι είδες… Είναι βαθιά αυτή η θάλασσα. Γιατί είναι η θάλασσα του καθενός μας. Γι’ αυτό τα τραγούδια που φτιάξαμε μαζί με τον Παναγιώτη Καλαντζόπουλο για να την ταξιδέψουμε χτίστηκαν σαν υποβρύχια που ευελπιστούν να αντέξουν την πίεση της αβύσσου που κρύβουμε μέσα μας, φτιάχτηκαν σαν βαθυσκάφη που επιθυμούν να φτάσουν στο ανεξερεύνητο της κάθε ψυχής. Μακάρι να το καταφέρουν».
Τη σκηνοθεσία, την κινησιολογία και το σκηνικό υπογράφει ο Διευθυντής του Μπαλέτου της ΕΛΣ Κωνσταντίνος Ρήγος, ο οποίος επιστρέφει στην Εναλλακτική Σκηνή πέντε χρόνια μετά τη σαρωτική επιτυχία του μιούζικαλ Ερωτόκριτος. «Σαν μια τζούρα τσιγάρου, η ταινία ανάβει και σβήνει και μαζί της ανάβουν και σβήνουν πρόσωπα, αισθήσεις, συμβάντα. Ένας μικρός νυχτερινός περίπατος σε μια μεγάλη πόλη γίνεται η αφορμή για μια ταινία-σύμβολο λίγο πριν το πέρασμα στον 21ο αιώνα. Χαρακτήρες θεατρικοί αλλά και κινηματογραφικοί θα συναντηθούν σε αυτό το group therapy lounge μιούζικαλ με σκοπό να αναμετρηθούν με τις αγωνίες τους αλλά και τις απόψεις για τη ζωή, τις σχέσεις και το αύριο. Η παράσταση, χωρισμένη σε 34 σκηνές και δύο επίπεδα, ξεκινά στο μέλλον. Είκοσι δύο χρόνια μετά, όταν ο Νίκος, ήρωας της ταινίας, πλέον ζει στην κάψουλα της μνήμης του (εκεί όπου τα πράγματα μοιάζουν απλά, αλλά δεν είναι και τόσο), θα αναμετρηθεί με τον νεότερο διαφορετικό εαυτό του, θα ξανασυναντήσει τη Σοφία και η διαδρομή θα ξεκινήσει από την αρχή. Οι υπόλοιποι ήρωες θα ζωντανέψουν σαν σε μια παρτίδα σκάκι και θα αναμετρηθούν με τους εαυτούς τους, τους απέναντι αλλά και τη συλλογική μας μνήμη πάνω στην ταινία. Οι εμβληματικές φράσεις της ταινίας θα εξελιχθούν στα 19 τραγούδια της παράστασης και θα λειτουργήσουν σαν όχημα στοχασμού, αναζήτησης αλλά και χιουμοριστικής διάθεσης εξελίσσοντας τους χαρακτήρες και προσθέτοντάς τους τον προβληματισμό του σήμερα. Η ζωή ξέρει και εγώ την εμπιστεύομαι», σημειώνει ο Κωνσταντίνος Ρήγος.
Τα κοστούμια υπογράφει ο σχεδιαστής μόδας Απόστολος Μητρόπουλος και τους φωτισμούς ο Περικλής Μαθιέλλης.
Τους ρόλους ερμηνεύει ένα πολυσυλλεκτικό καστ ταλαντούχων ηθοποιών-τραγουδιστών με πείρα σε ολόκληρο το ευρύ φάσμα του χώρου του θεάματος: Τάκης Βαμβακίδης, Αθηνά Βρούβα, Πάρις Θωμόπουλος, Idra Kayne, Σοφία Κουρτίδου, Θάνος Λέκκας, Κωνσταντίνος Μπιμπής, Δημήτρης Ναλμπάντης, Χριστίνα Στεφανίδη, Ίαν Στρατής και Ρένος Χαραλαμπίδης, συνοδευόμενοι από ένα σύνολο κορυφαίων μουσικών: Σταύρος Λάντσιας (πιάνο), Ανδρέας Πολυζωγόπουλος (τρομπέτα), Χρήστος Ραφαηλίδης (βιμπράφωνο), Γιώργος Παλαμιώτης (ηλεκτρικό μπάσο), Θανάσης Τσακιράκης / Χρήστος Βίγκος (ντραμς, κρουστά), Παναγιώτης Καλαντζόπουλος (κιθάρες, γιουκαλίλι).
Σύνοψη
Θα ήθελα τόσο πολύ να σε εντυπωσιάσω.
Ας πούμε, σου έχω πει ότι τραγουδάω;
Τραβάω μια τζούρα γερή από την κάθε στιγμή, μυρίζω το λευκό μου γιασεμί και πάω μια βόλτα.
Μαζί σου.
Για να σ’ το αποδείξω.
Άκου.
Σε αυτή τη στροφή ακούγονται τραγούδια για μποξέρ που ρίχνουν γροθιές για να πληγώσουν τον αέρα
και για αργόσχολους φιλόσοφους που διαβάζουν τρεις αθλητικές εφημερίδες την ημέρα.
Τραγούδια για καφέδες που κάνουν τη μέρα να κρατάει περισσότερο
και για χρυσόψαρα που σε βοηθούν να ανακαλύψεις κάτι ανώτερο.
Μουσική. Από πού έρχεται όλη αυτή η μουσική;
Μήπως από τον τηλεφωνητή που έχει βάλει η Λίτσα ή από τα λόγια του Χομπίστα;
Είναι επειδή ο Πλάτων κι ο Επίκουρος γίνανε ντουέτο
και η Βασούλα από το λύκειο χώρεσε σε λιμπρέτο;
Μουσική. Από πού έρχεται όλη αυτή η μουσική;
Είναι ο ήχος από τις τηλεκάρτες που μένουν από μονάδες (τιτ τιτ τιτ τιτ), είναι ο Σάκης που λέει μελωδικά «μίλα ρε, μίλα ρε συ» (ντο ρε μι φα σολ λα σι) ή ο Μάκης που δεν του αρέσει το καράτε (αφήστε τον, τι τον βαράτε);
Είναι η μουσική από τους τίτλους αρχής του Σταρ Τρεκ;
Μήπως είναι αυτό το ζευγάρι που κάνει στην έρημη Πανεπιστημίου ζιγκ ζαγκ
ενώ από ένα παλιό ραδιόφωνο ακούγεται στο τέρμα το «Summertime in Prague»;
Μήπως είναι ο ήχος από τα τζιτζίκια τον τελευταίο Αύγουστο του 20ού αιώνα στην Αθήνα, σε μια άδεια πόλη γεμάτη όνειρα;
Να ένα όνειρο: να φέρω μια πέτρα από τη σελήνη.
Πώς σου ακούγεται αυτό;
Μουσική. Από πού έρχεται όλη αυτή η μουσική;
Εσύ είσαι η μουσική. Εσύ είσαι το τραγούδι.
Οι λέξεις σου ο στίχος και οι ανάσες σου ο ήχος.
Τα Φτηνά τσιγάρα τώρα δεν είναι μόνο λόγος για να γελάσεις, να κλάψεις, να ψάξεις, να ψαχτείς ή να χαθείς.
Τώρα είναι λόγος και για να τραγουδήσεις.
Δεκαεννιά τραγούδια φτιάχτηκαν μόνο για σένα.
Άσε με να σε εντυπωσιάσω.
Άσε με να κάνω αυτό που κάνουν τα τραγούδια: να σηκώσω τα βάρη σου και να τα πετάξω μακριά.
Αρχίζω γυμναστήριο, σ’ το είπα;
Ναι ρε, αθλούμαι, υπάρχει κάνα πρόβλημα; Πρόβλημα; Α πρόβλημα!
Κωλοχώρα,
δεν καταλαβαίνει τους καλλιτέχνες.
Συντελεστές
Λιμπρέτο: Πέτρος Βουνισέας
Στίχοι: Παναγιώτης Καλαντζόπουλος, Πέτρος Βουνισέας, Μιχάλης Γκανάς, Ελένη Ζιώγα
Σκηνοθεσία, κινησιολογία, σκηνικό: Κωνσταντίνος Ρήγος
Κοστούμια: Απόστολος Μητρόπουλος
Σχεδιασμός φωτισμών: Περικλής Μαθιέλλης
Συνεργάτιδα αρχιτέκτονας: Μαίρη Τσαγκάρη
Μουσική διδασκαλία: Μιχάλης Παπαπέτρου
Μουσική προετοιμασία: Φρίξος Μόρτζος
Αφηγητής: Ρένος Χαραλαμπίδης
Νίκος: Θάνος Λέκκας
Σοφία: Χριστίνα Στεφανίδη
Πικάσσο (καφετζής), Μάκης, Μποξέρ: Κωνσταντίνος Μπιμπής
Ιωάννα, Βάνα: Σοφία Κουρτίδου
Θανάσης, Σάκης: Πάρις Θωμόπουλος
Μανώλης: Ίαν Στρατής
Τέλης: Τάκης Βαμβακίδης
Τάκης: Δημήτρης Ναλμπάντης
Λάνα, Τραγουδίστρια: Idra Kayne
Ντάνα, Καντινιέρισσα: Αθηνά Βρούβα
Μουσικοί: Σταύρος Λάντσιας (πιάνο), Ανδρέας Πολυζωγόπουλος (τρομπέτα), Χρήστος Ραφαηλίδης (βιμπράφωνο), Γιώργος Παλαμιώτης (ηλεκτρικό μπάσο), Θανάσης Τσακιράκης / Χρήστος Βίγκος (ντραμς, κρουστά), Παναγιώτης Καλαντζόπουλος (κιθάρες, γιουκαλίλι)
* Bάσει των οδηγιών της Ελληνικής Πολιτείας, σημειώνεται ότι οι αίθουσες της ΕΛΣ στo ΚΠΙΣΝ λειτουργούν ως αμιγείς χώροι για εμβολιασμένους και νοσήσαντες, στο 100% της χωρητικότητάς τους (οι θεατές οφείλουν να επιδεικνύουν έγκυρο σχετικό πιστοποιητικό και επίδειξη ταυτότητας ή διαβατηρίου). Για παιδιά από 4 έως και 17 ετών ισχύει η επίδειξη πιστοποιητικού εμβολιασμού ή νόσησης, είτε δήλωση αρνητικού αυτοδιαγνωστικού ελέγχου (self-test) τελευταίου 24ώρου.