Την Τρίτη 12 Μαρτίου ο Πέτρος Θέμελης, τ. καθηγητής κλασικής αρχαιολογίας, και ο Γαβριήλ Καμπάνης, τ. αντιπρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Οργανισμού ΕΛΕΥΣΙΝΑ 2021, θα παρουσιάσουν αντίστοιχα τις εισηγήσεις «Η δική μου Ελευσίνα» και «Η Ελευσίνα δεν είναι τόπος, είναι σώμα».
Προλογίζει ο Σταύρος Μπένος, o οποίος έχει αναλάβει επίσης τον συντονισμό της συζήτησης.
Στο πλαίσιο της εκδήλωσης οι μαθητές και οι μαθήτριες της ΣΤ΄ Τάξης του 7ου Δημοτικού Σχολείου Ελευσίνας θα παρουσιάσουν θεατρικό δρώμενο που αφηγείται την ιστορία της Ελευσίνας από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Πρόκειται για ένα ταξίδι στον χρόνο βασισμένο σε μουσικές και τραγούδια για την πόλη, σε αποσπάσματα από τον ομηρικό ύμνο στη Δήμητρα αλλά και σε ποιήματα του Άγγελου Σικελιανού, ελευσίνιων ποιητών και συγγραφέων καθώς και άλλων λογοτεχνών. Η δράση οργανώθηκε από τη διευθύντρια του σχολείου Δώρα Παγούδη και υλοποιείται με τη βοήθεια των εκπαιδευτικών Θάλειας Καλλιαντά και Γιάννη Χαραλαμπόπουλου και της καθηγήτριας μουσικής Δέσποινας Λάσκου.
«Η δική μου Ελευσίνα»
«Με την παρουσίασή μου επιθυμώ να μετατοπίσω το ενδιαφέρον από ένα περιγραφικό-αρχαιολογικό- ιστορικό σε ένα βιωματικό αφήγημα πέρα από τα στερεότυπα, ένα αφήγημα σχετικό με υποθετική μύησή μου στα Ελευσίνια Μυστήρια. Το λαμπρό ιερό τέμενος της Ελευσίνας ακτινοβολούσε σε όλη τη διάρκεια της αρχαιότητας ως κέντρο λατρείας της πανάρχαιας θεάς της γονιμότητας, της Δήμητρας, καθώς και της κόρης της, νύφης του Πλούτωνα, άρχοντα του Κάτω Κόσμου, ένα τέμενος με κυρίαρχο στοιχείο το πανάρχαιο Τελεστήριο. Ο όλβος, η ευτυχία δηλαδή του μύστη δεν πήγαζε μόνο από τη χαρά της αιώνιας ζωής που τον περίμενε μετά θάνατο, αλλά και από τη γνώση της αλήθειας για τη ζωή, τον εαυτό του και τις θεότητες, γνώση που αποκτούσε όσο ζούσε χάρη στη μύησή του.» Π.Θ.
«Η Ελευσίνα δεν είναι τόπος, είναι σώμα»
«Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΗΣ ΑΠΩΛΕΙΑΣ
Τα χρόνια της κυριαρχίας της νέας θρησκείας ήταν χρόνια πόνου και καταστροφής. Ο κύκλος έκλεισε το δίσεκτο έτος 395 μ.Χ., με τον Αλάριχο που ολοκλήρωσε το έργο των άλλων.
ΕΡΗΜΩΣΗ ΚΑΙ ΣΙΩΠΗ
Ακολούθησαν τα χρόνια της ερήμωσης και της σιωπής (6ος – 13ος αιώνας)
ΕΝΑ ΑΘΛΙΟ ΧΩΡΙΟΝ
Αλλά και αργότερα, στα χρόνια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, δεν υπήρξα παρά ένα άθλιο χωριό, αποτελούμενο από 50 καλύβες.
Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
Μέχρι που ήρθαν τα ευλογημένα χρόνια της επανάστασης, για να αρχίσω να παίζω και πάλι σημαντικό ρόλο, πρώτα και κύρια φιλοξενώντας το στρατόπεδο του Καραϊσκάκη.
Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΠΟΥ ΜΕ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕ
Η σκουριά του χρόνου άρχισε σύντομα να απομακρύνεται απ’ τους νέους Ιεροφάντες μου, που άκουσαν πρόθυμοι τα σκιρτήματα μου. Είναι οι ανασκαφείς, αυτοί που άρχισαν να με αποκαλύπτουν.
ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ ή Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ
Άρχισα να μεγαλώνω και πάλι έλκοντας ανθρώπους απ’ όλη την Ελλάδα και από πιο πέρα, μακριά, την Μικρά Ασία και τον Πόντο. Έδωσα καταφύγιο και δουλειά σε κάθε κατατρεγμένο και είμαι περήφανη γι’ αυτό. Έγινα ένα μεγάλο βιομηχανικό κέντρο.
ΑΣΕΒΕΙΑ
Η χαρά μου δεν κράτησε πολύ. Δεν με σεβάστηκαν και άρχισαν να κακοποιούν το σώμα μου και να το σκεπάζουν με καπνούς και σκόνη.
ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ
Όμως οι μύστες μου αποδείχθηκαν πολύ ικανοί. Άρχισαν να διαλαλούν τη σημαντικότητά μου και εξιστορούν τα πάθη που υφίσταμαι λόγω της απληστίας και της αδυναμίας των ανθρώπων να δουν λίγα μόνο χρόνια μετά.
Ο ΤΡΙΤΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ
Και αυτή μου η θυσία είχε αποτέλεσμα. Πλέον είμαι το μεγάλο στοίχημα. Αν σωθώ εγώ, θα σωθεί η ανθρωπότητα όλη.» Γ.Κ.
Βιογραφικά
Πέτρος Θέμελης
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Ολοκλήρωσε τις βασικές σπουδές του στο Πειραματικό Σχολείο του πανεπιστημίου της γενέτειράς του. Έλαβε πτυχίο ιστορίας και αρχαιολογίας από τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και διδακτορικό δίπλωμα (1971) από το Aρχαιολογικό Iνστιτούτο του Πανεπιστημίου του Mονάχου με θέμα «Πρώιμα ελληνικά ταφικά μνημεία.»
Υπήρξε επιστημονικός βοηθός στην Aρχαιολογική Yπηρεσία του Nομού Θεσσαλονίκης και συμμετείχε σε ανασκαφές (Στρατώνι Χαλκιδικής, Πέλλα, Bεργίνα). Από το 1963 ως το 1980 υπηρέτησε ως επιμελητής και έφορος αρχαιοτήτων Hλείας-Mεσσηνίας, Aττικής -Eύβοιας, Φωκίδος-Λοκρίδος και Aιτωλοακαρνανίας.
Κατά την τριετία 1977-1980 ήταν διευθυντής του Aρχαιολογικού Mουσείου των Δελφών. Από το 1980 ως το 1984 διετέλεσε προϊστάμενος της Eφορείας Παλαιοναθρωπολογίας και Σπηλαιολογίας. Από το 1984 ως το 2003 δίδαξε ως καθηγητής κλασικής αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Kρήτης, υπήρξε αντιπρύτανης ακαδημαϊκών υποθέσεων και πρόεδρος της Επιτροπής Ερευνών του ίδιου πανεπιστημίου. Από το 1985 ως το 2003 διηύθυνε την πανεπιστημιακή ανασκαφή στον Tομέα I της αρχαίας Eλεύθερνας.
Από το 1986 ως σήμερα διευθύνει το ανασκαφικό-αναστηλωτικό έργο στην αρχαία Μεσσήνη. Τιμήθηκε με δυο ευρωπαϊκά βραβεία (Europa Nostra) το 2006 στη Μαδρίτη και το 2011 στο Άμστερνταμ.
Δημοσιεύματα: Δέκα μονογραφίες, διακόσιες πενήντα επιστημονικές μελέτες, βιβλιοκρισίες, αρχαιολογικοί οδηγοί, εκθέσεις ανασκαφών, πρόλογοι εκδόσεων, άρθρα σε εγκυκλοπαίδειες, μεταφράσεις. Επιφυλλίδες του δημοσιεύονται τακτικά στον ημερήσιο αθηναϊκό και μεσσηνιακό τύπο. Είναι μέλος επιστημονικών εταιρειών στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Είναι επίτιμος δημότης Μεσσήνης, Ανδρούσας και Καλαμάτας, ισόβιος εταίρος της Εν Αθήναις Aρχαιολογικής Eταιρείας, αντεπιστέλλον μέλος του Ινστιτούτου Αρχαιολογίας των Ηνωμένων Πολιτειών, μέλος της Eταιρείας Eυβοϊκών Mελετών, του Γερμανικού και του Aυστριακού Aρχαιολογικού Iνστιτούτου, μέλος της Eπιτροπής Συντήρησης Mνημείων Aκροπόλεως, πρόεδρος της Eταιρείας Mεσσηνιακών Aρχαιολογικών Σπουδών, αντιπρόεδρος του Iδρύματος Γ. Ψαροπούλου Nεότερης Kεραμικής.
Το 2005 τιμήθηκε με τον χρυσό Tαξιάρχη του Tάγματος του Φοίνικος από τον Πρόεδρο της Eλληνικής Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Στεφανόπουλο για το διδακτικό, επιστημονικό και ανασκαφικό έργο του και το 2016, με τον ανώτερο χρυσό Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικα από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο. Το ίδιο έτος ανακηρύχθηκε επίτιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου.
Γαβριήλ Καμπάνης
Έχει διατελέσει για πολλά χρόνια, είτε ως αντιδήμαρχος είτε ως πρόεδρος του Πολιτιστικού Οργανισμού του Δήμου Ελευσίνας, υπεύθυνος του Πολιτισμού της πόλης.
Από το 2006 έως το 2017 ήταν υπεύθυνος του Φεστιβάλ Αισχύλεια.
Με πρωτοβουλία του η Ελευσίνα διεκδίκησε και κατέκτησε τον τίτλο της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης για το 2021.
Υπήρξε αντιπρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της ΑΕ Ελευσίνα Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης, από το οποίο παραιτήθηκε.
Σήμερα δραστηριοποιείται με την ομάδα ΔΙΑΖΩΜΑΤΟΣ Ελευσίνας για να υλοποιηθεί το μεγάλο όραμα της πόλης που συντίθεται από τα τρία πρότζεκτ: Νέο Αρχαιολογικό Μουσείο, Ενοποίηση Ιστορικών Τοπόσημων και Τριλογία.