«Η χαμένη τιμή της Κatharina Blum» του Heinrich Böll επιστρέφει από την ομάδα Ubuntu στο Bios από το Σάββατο 28 Φεβρουαρίου 2015.
«… και τότε μπήκαμε στο αμάξι μας , ανοίξαμε το ραδιόφωνο και ξεκινήσαμε…»
Και έρχεται μια στιγμή που μπουχτίζεις στην Αθήνα και σου ξυπνά η όρεξη για εκδρομή… Και αρχίζεις να σκέφτεσαι διάφορα μέρη που καλά – καλά δεν ξέρεις που πέφτουν στο χάρτη και που θα ήθελες ίσως να επισκεφτείς και τόσες ιστορίες για τα λεγόμενα «μπουλούκια» άλλων δεκαετιών και τις ιστορίες των θεατρίνων, που για αυτούς το θέατρο ήταν «δρόμος» και «επιβίωση» και μετά συναντάς σε αυτό το συρφετό των σκέψεων κάπου αδρά και στιγμιότυπα από το «Θίασο» του Αγγελόπουλου που δεν ξέρεις πώς σου ήρθαν -τόσο χρόνια που πάνε από τότε που είδες την ταινία- και σκέφτεσαι και αγαπημένα χαμόγελα κάπου στην Καβάλα, στις Σέρρες ή στην Πάτρα που χρειάζεται να επινοηθεί μια αφορμή για να ξαναδείς και λες… θα το κάνω! Ναι, σε πείσμα των καιρών, θα το κάνω! Ανοίγεις τον χάρτη -τον πραγματικό, όχι Google maps και τέτοια- και με πινέζες καταστρώνεις «τη μεγάλη εκδρομή» και μετά πιάνεις το τηλέφωνο, σχηματίζεις αριθμούς και ρωτάς: «Θα έρθεις μαζί μου; Σχεδιάζω μια εκδρομή!»
Κάπως έτσι λοιπόν, η «Καταρίνα Μπλουμ» άφησε το «κλεινόν άστυ» και τη φιλόξενη Cinematheque του Bios που για 2 περίπου χρόνια ήταν το σπίτι της και βγήκε στους δρόμους για να μοιραστεί και με άλλους ανθρώπους σε άλλα μέρη της Ελλάδας, την ιστορία της «χαμένης της τιμής».
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Η Μαριάνθη, η Κλεοπάτρα, η Κάτια και η Ελεάνα -οι Καταρίνες της πόλης- έδωσαν τη σκυτάλη στην Βασιλική, την Ιφιγένεια την Έμη και την Γωγώ και το ταξίδι ξεκίνησε… Ο δρόμος μακρύς •με κάτι έπρεπε να απασχολήσουμε το χρόνο… Και εκεί ξεκινάνε κάτι μπερδεμένες ιστορίες για τα παιδικά χρόνια σε κάποιο Γκέμμελσμπροϊχ του Κουίρ ή σε κάποια άλλη ελληνική πόλη, για ανθρώπους που τότε ή και τώρα «μεθάνε μόνοι τους τα βράδια καθισμένοι μπροστά στην τηλεόρασή τους», για τη βραδιά που ερωτεύθηκες κεραυνοβόλα κάποιον Λούντβιχ σε κάποιο αποκριάτικο πάρτυ ή έναν Βασίλη κάπου στο Μεταξουργείο, για κάποιον δημοσιογράφο Ταίτγκες που σκότωσες «χωρίς τύψεις, χωρίς λύπη» ή για τον όποιο «Ταίτγκες» θα ήθελες να σκοτώσεις, για το Κράτος που ολιγωρεί και δεν μπορεί να προστατεύσει τους πολίτες του στη Γερμανία του 1974 αλλά ούτε στην Ελλάδα σε κρίση του 2014… Και το ταξίδι προχωράει… Καρδίτσα, Άρτα, Γιάννενα, Πρέβεζα, Βέροια, Κοζάνη, Φλώρινα, Τρίκαλα, Σύρος, Ναύπλιο, Υπάτη, Πάτρα, Καβάλα, Ξάνθη, Σέρρες… 5000 χιλιόμετρα περίπου! Και τώρα πίσω στο Bios, για να γιορτάσουμε και με τους Αθηναίους φίλους αυτήν την τόσο ζωντανή εμπειρία πίσω στον τόπο του «εγκλήματος» !
Λίγα λόγια για την παράσταση
Βασισμένο στο έργο του νομπελίστα γερμανού συγγραφέα Heinrich Böll. Μια παράσταση – αφήγηση της ιστορίας μιας κοπέλας απολύτως καθημερινής, που όμως στην πορεία μετουσιώνεται σε ένα σύμβολο, σε ένα «αρχέτυπο» πίστης και ηθικής.
Η Καταρίνα Μπλουμ, μια νεαρή και ωραία οικιακή βοηθός, γίνεται άθελά της «πρόσωπο της ημέρας»: σ’ ένα αποκριάτικο πάρτι, γνωρίζει και ερωτεύεται τον Λούντβιχ Γκαίττεν που, όπως αποδεικνύεται, καταζητείται από την αστυνομία για διάφορα «εγκλήματα» και «τρομοκρατικές ενέργειες». Έτσι η Καταρίνα βρίσκεται άξαφνα στο στόχαστρο του κίτρινου Τύπου -που εκπροσωπείται από την Εφημερίδα “Die Zeitung”, και κυρίως στο στόχαστρο του αδίστακτου δημοσιογράφου Ταίτγκες. Η ιδιωτική ζωή της ηρωίδας καταστρέφεται. Ο αδίστακτος δημοσιογράφος δημοσιεύει συνεχώς πράγματα που κηλιδώνουν την υπόληψή της και δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια. Η εκδίκηση της Καταρίνα Μπλουμ σε βάρος του έρχεται ως κάθαρση.
Ένα έργο σύγχρονο, επίκαιρο, προφητικό…
Στο έργο περιγράφεται μια πόλη, αν όχι μια ολόκληρη χώρα, όπου οι πολιτικές αναμετρήσεις και συζητήσεις δεν γίνονται στο αρμόδιο όργανο εξουσίας και διακυβέρνησης, αλλά μέσα σε κλειστά ιδιωτικά δωμάτια, μέσω τηλεφωνημάτων -που όλως τυχαίως παρακολουθούνται και από την αστυνομία-, μέσω τις επιρροής που έχουν τα πολιτικά πρόσωπα ή οι φίλοι τους στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Διαπλοκή, προπαγάνδα, χειραγώγηση. Έτσι διαμορφώνονται οι πολιτικές συνειδήσεις, έτσι «διαμορφώνεται» η κοινή γνώμη… Όπως ο ίδιος ο συγγραφέας αναγράφει στην αρχή του έργου του: «τα πρόσωπα και οι καταστάσεις του έργου είναι φανταστικές. Οι όποιες ομοιότητες δεν είναι ούτε σκόπιμες, ούτε τυχαίες, αλλά αναπόφευκτες…» Το σχόλιο του Böll, το 1974, απαρράλαχτο προσαρμόζεται στην Ελλάδα του 2014.
Ομάδα Ubuntu
Μια ιστορία: Κάποτε, ένας ανθρωπολόγος πρότεινε το ακόλουθο παιχνίδι στα παιδιά μιας Αφρικάνικης φυλής: Τοποθέτησε ένα καλάθι γεμάτο ζουμερά φρούτα δίπλα σ’ ένα δέντρο και είπε στα παιδιά ότι όποιο από αυτά φτάσει πρώτο στο καλάθι, θα πάρει όλα τα φρούτα.
Όταν τους έδωσε το σινιάλο για να τρέξουν, πιάστηκαν χέρι χέρι και ξεκίνησαν να τρέχουν όλα μαζί. Ύστερα κάθισαν σ’ έναν κύκλο για να φάνε τα φρούτα. Όταν ρώτησε τα παιδιά γιατί το έκαναν αυτό, αφού κάποιο από αυτά θα μπορούσε να είχε καρπωθεί όλα τα φρούτα, τα παιδιά απάντησαν…“ Ubuntu” (Ουμπούντου) που στην γλώσσα τους σημαίνει: «Υπάρχω γιατί υπάρχουμε».
Κείμενο: Heinrich Böll
Σκηνοθεσία – Διασκευή: Ελεάνα Τσίχλη
Βοηθός σκηνοθέτη: Βασιλική Τσιροπούλου
Κίνηση: Δημήτρης Κουτσούμπας
Επιμέλεια σκηνικού : Τίνα Τζόκα
Παίζουν οι :
Ιφιγένεια Μακρή
Έμη Πανουργιά
Γωγώ Παπαϊωάννου
Βασιλική Τσιροπούλου