Hecuba, Hekábē, Hecabe, Hécube, Εκάβη Project στο φεστιβάλ Πολιτισμών στο Θησείον

Μια σημαντική διοργάνωση της εταιρείας παραγωγής Highway Productions σε συνεργασία με το Σ.Π.Α.Μ.Ε. …

(Στέκι Πολιτισμού Αλβανών Μεταναστών στην Ελλάδα) με τίτλο Hecuba, Hekábē, Hecabe, Hécube, Εκάβη project θα κάνει πρεμιέρα στο Θησείον, ένα θέατρο για τις τέχνες στις 4 Φεβρουαρίου του 2013.Η σκηνοθεσία είναι του Ένκε Φεζολλάρι και συμμετέχουν ηθοποιοί από τρεις διαφορετικές χώρες (Αλβανία, Ουγκάντα, Ελλάδα). Η παράσταση με ελεύθερη είσοδο εντάσσεται στα πλαίσια του «Φεστιβάλ Πολιτισμών» (Έργο 1.4.α/11 του Ευρωπαϊκού Ταμείου Ένταξης Υπηκόων Τρίτων Χωρών) που διοργανώνεται υπό την αιγίδα του Υπουργείου Εσωτερικών.

Η τραγωδία Εκάβη του Ευριπίδη είναι ο άξονας γύρω από τον οποίο χτίζεται η παράσταση. Στο Hecuba, Hekábē, Hecabe, Hécube, Εκάβη project μπλέκονται περίτεχνα ξένες γλώσσες με την ελληνική, η παράσταση είναι πλημμυρισμένη από ήχους από αλβανικά και αφρικάνικα κείμενα, τραγούδια ξενιτιάς και μοιρολόγια ελληνικά, αλβανικά, αφρικάνικα. Το αποτέλεσμα είναι ένα μουσικό πολυπολιτισμικό γαϊτανάκι τέχνης, ένα θεατρικό κέντημα υφασμένο με τόσο διαφορετικά αλλά τόσο ίδια, τελικά, υλικά.

Μια ομάδα μεταναστών συναντιούνται στη σκηνή του θεάτρου «Θησείον»• τέσσερα πρόσωπα, που μόλις διέσχισαν τα νερά του Ελλήσποντου, βιώνουν μια καθαρτήρια τελετή περάσματος κι ολοκληρώνουν την εμπειρία τους με ένα συμπόσιο, όπου τη θέση της τροφής ενέχει ο ίδιος ο λόγος του Ευριπίδη. Η Εκάβη του Ευριπίδη δεν είναι μια τυχαία επιλογή, αλλά προήλθε από την αδήριτη ανάγκη όλων των συμμετεχόντων της παράστασης να εκφραστούν με όχημα το «τραγικό» που φέρει το συγκεκριμένο έργο.  Έργο στο οποίο οι ήρωες, Έλληνες και μη (άλλως βάρβαροι), αφού παλέψουν λυσσαλέα, ως τη διαστροφή, με το σώμα και τη γλώσσα του Άλλου, του Ξένου, του αδιαμφισβήτητου Εχθρού, αλλάζουν και μεταμορφώνονται. Στο έργο είναι έκδηλη η ανάγκη για μια νέα ταυτότητα ή απλά για μια αναγνώριση, μια πραγματική συνάντηση με έναν παραμελημένο, κι ωστόσο βαθύτερο και ουσιαστικότερο εαυτό.

Η παράσταση, μέσα από την ανθρώπινη ματιά των συντελεστών, αναζητά μια απάντηση στην αγωνία που γεννά ο φόβος του άλλου, του ξένου, του μετανάστη. Μια απάντηση ωστόσο που όλα συνηγορούν πως δεν μπορεί παρά να υπάρχει βαθιά μέσα μας.  

Στην παράσταση, εκτός από μονόλογοι της Εκάβης του Ευριπίδη, ακούγονται  αποσπάσματα από το ποίημα Τρώες του Κ.Καβάφη, το Αφρικανικό παραδοσιακό παραμύθι “Μusura”, το Αφρικάνικο παραδοσιακό τραγούδι “Malaica” (“Άγγελέ μου”), το “Μυθιστόρημα” του Γεώργιου Σεφέρη, το Δημοτικό Αλβανικό ποίημα “Για πού κίνησες να πας” (“Ku Je Nisur e do t’ vesh”), το Δημοτικό Αλβανικό ποίημα-Μοιρολόι Γάμου “Η Μάνα δε μ’ αφήνει” (“Nuu me le nenaja”), το Αλβανικό ποίημα Κάτω Ιταλίας-Δημοτική Παραλογή “Μωρέ όμορφε Μωριά” (“Moj e Bukura More”), το Αλβανικό παραδοσιακό μοιρολόι θανάτου/θρήνου και το Αλβανικό μοιρολόι γάμου “Έπιασα ένα αηδόνι με δροσιά” (“Zura nje birbil me vese”).

Μετάφραση αποσπασμάτων από την Εκάβη Σπύρος Ευαγγελάτος
Μετάφραση ξένων κειμένων στα ελληνικά και ελληνικών κειμένων σε ξένες γλώσσες  Η ομάδα της παράστασηςΣκηνοθεσία-Φωτισμοί  Ένκε Φεζολλάρι
Δραματολόγος Ναταλί Μηνιώτη
Σκηνικά-Κοστούμια Άση ΔημητρολοπούλουΒοηθοί σκηνοθέτη  Μαριάνθη Γραμματικού, Μαρίνα Κανελλοπούλου
Διεύθυνση Παραγωγής Κατερίνα Μπερδέκα
Βοηθός παραγωγής Κάτια Λάττα
Οργάνωση παραγωγής Μαρίλια Σταυρίδου
Παίζουν: Ανδρονίκη Μερτίρη, Στέφανος Μουαγκιέ, Βέφη Ρεδή, Κωστής Σειραδάκης,
Υπεύθυνος προγράμματος – Παραγωγός Γιώργος Λυκιαρδόπουλος

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙEΣ
Κική Παπαδοπούλου (www.explosivemech.gr)

Σημείωμα σκηνοθέτη
Μικρός μαγεύτηκα όταν η μαμά μου μού έφερε εκείνο το βιβλίο εικονογραφημένο και φθαρμένο, μια Ιλιάδα για παιδιά, και αργότερα εκείνες τις τραγωδίες…

H Ελένη και η Τροία θα ερχόντουσαν στη ζωή μου, κι αυτή τη φορά η Τροία θα είχε ένα άλλο πρόσωπο, εκείνο του τείχους του Βερολίνου, των αγαλμάτων του Λένιν και του Στάλιν, βορά στο αγριεμένο πλήθος. Η δική μου Τροία όμως, θα διαρκούσε πολύ λιγότερο από τα δέκα χρόνια του έπους κι ο μύθος της Ελένης θα γινόταν για μένα πια ένα θέμα σκηνικό. Πράγματι όταν διδάχτηκα την ελληνική γλώσσα και το έπος και πιο μετά, όταν σπούδαζα ως ηθοποιός,  ήταν ένα όνειρο για μένα να ασχοληθώ με την τραγωδία. Ένα όνειρο που  με γέμιζε φόβο και ρίγος. Ένα όνειρο που ανέδυε αθωότητα αναμεμιγμένη με μια μυρωδιά από αίμα.

Προσεγγίζοντας ένα τόσο τραγικό και σύγχρονο θέμα όπως αυτό του Άλλου, του Ξένου, του Μετανάστη (σήμερα άλλωστε ζούμε σε μια εποχή που όλοι λίγο πολύ είμαστε εν δυνάμει μετανάστες) αισθάνθηκα από την πρώτη στιγμή ότι ο τραγικός λόγος των σπουδαίων κειμένων έπρεπε να γίνει το όχημα μιας ψυχικής και σωματικής κατάθεσης, ενός φαινομενικά άλυτου προβλήματος, αφού το ζήτημα δεν είναι να παρουσιάσουμε έτοιμες λύσεις και απαντήσεις, αλλά να ανοίξουμε τους κλειστούς ορίζοντές μας.  Μελετώντας  την Εκάβη του Ευριπίδη διαπίστωσα πως μέσα από την ενασχόληση με το Άλλο, εκείνο που ανακαλύπτει κανείς είναι την εγγύτητα του, την ομοιότητα του αλλά ακόμα και την ταύτιση του με τον βαθύτερο εαυτό μας. Το Άλλο είμαστε εμείς.

Η Hekuba ή Ecuba ή Εκάβη είναι μια μάνα. Μια τέως βασίλισσα. Μια χώρα. Σπλάχνα… Μια μετανάστρια από το Μπαγκλαντές, μια Σύρια πρόσφυγας, μια Ελληνίδα από την Ελευσίνα, το Αιγάλεω, ή τη Δραπετσώνα…είναι όλοι εμείς, οι ξένοι και οι δικοί…

Καθρέφτης δικός μου και του άλλου, αυτό το έργο πραγματεύεται ζητήματα οικουμενικά, όπως το δίκαιο, τη φιλοξενία, την ικεσία, τη φιλία, την πατρίδα, την εξουσία, έως το θρήνο και την ταφή.

Έργο αναχωρήσεων και αφίξεων σε έναν κόσμο που προσμένει ένα καλύτερο αύριο: ίσως ναι, ίσως και όχι. Κι οι ήρωες δέσμιοι της μοίρας ή σκλάβοι που σπάνε τα δεσμά τους; Ας αφεθούμε στο λόγο του Ευριπίδη και ίσως κάτι αντιληφθούμε για το βαθύτερο «Είναι» της ανθρώπινης ύπαρξης.

Ένκε Φεζολλάρι, Ιανουάριος 2013

Λίγα Λόγια για τον σκηνοθέτη
Ένκε Φεζολλάρι

Γεννήθηκε το 1981 στην Αλβανία. Αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος (ΚΘΒΕ) το 2005.

Εχει παίξει στις παραστάσεις: «Drunk Enough to Say I love you?» της Κάρυλ Τσέρτσιλ σε σκηνοθεσία Κατερίνας Μπερδέκα στο Από Μηχανής Θέατρο, «Το Παράθυρο/Όταν έρχεται ο ξένος» του Γιάννη Ρίτσου (στην αλβανική γλώσσα για πρώτη φορά) σε σκηνοθεσία Ελένης Αγγελοπούλου στο Θέατρο εναστρον και στο θέατρο ΧΩΡΑ, «Έδυσε η σελήνη» της Μαρία Λαϊνά και «Μερόπη» του Ανδρέα Στάικου, σε σύλληψη και σκηνοθετική επιμέλεια της Σίσσυς Παπαθανασίου, «Το φιλί στην άσφαλτο» του Nelson Rodrigues σε σκηνοθεσία του ελληνοβραζιλιάνου Φίλιππου Mendes, «Πολύ καλά!» της Λίζας Κρόν στο Θέατρο Εξαρχείων σε σκηνοθεσία Τάκη Βουτέρη, “Puerto Grande” του Μάνου Λαμπράκη σε σκηνοθεσία Ρούλας Πατεράκη, «Ένας στους δέκα» σε κείμενα και σκηνοθέσια του Λαέρτη Βασιλείου στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, «Οιδίπους Τύρανος» και «Οιδίπους Επί Κολωνώ» του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία Ρούλας Πατεράκη – Εθνικό Θέατρο, «Το γαλάζιο πουλί» του Μ. Μαίτερλινκ σε σκηνοθεσία Κ.Μεγαπάνου, Εθνικό Θέατρο – Παιδικό Στέκι, «Θεσμοφοριάζουσες» του Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία του Σ.Χατζάκη στο Εθνικό Θέατρο, «Frank kai Stein» με θέμα την «Αναμονή» σε σκηνοθετική καθοδήγηση του Β.Νταβου και Ενκε Φεζολλάρι στο Bar Tessera.

Το 2005 ήταν performer στην παράσταση «Εγχειρίδιο να αλλάξουμε τον κόσμο» σε σύλληψη-σκηνοθεσία Α.Παπαδαμάκη – Badminton και χορευτής στην παράσταση «Λούλου» του Α.Berg σε σκηνοθεσία Aike Grams σε χορογραφίες Π.Γάλλια στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.

Στον κινηματογράφο έχει παίξει στην ταινία μεγάλου μήκους «Το γάλα» σκην.Γιώργος Σιούγας (2010), και μικρού μήκους «Partners» σκην. Ι. Μαρκαριάν (φεστιβάλ Δράμας – Α’ βραβείο μυθοπλασίας) και Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 2008 Α’Βραβείο Μ.μήκους.

Στην τηλεόραση εχει εμφανιστεί στις σειρές «Σπάσε τη σιωπή» σκην. Χρήστου Δήμα, (ΕΡΤ ψηφιακή, 2008), «Χρυσά κορίτσια» σκην. Φ.Κοτρώτση (ΕΡΤ1, 2008).

Πρώτη απόπειρα σκηνοθεσίας (2009) στο Φεστιβάλ Μεταναστών καλλιτεχνών στο Θέατρο Αγγέλων Βήμα «Τυχαία χώρα, τυχαίος ποιητής» με τη Σωτηρία Λεονάρδου Το 2011 σκηνοθέτησε την «Παρέλαση» της Λούλας Αναγνωστάκη (Θέατρο του Νέου Κόσμου) και τη «Λίστα» της Κλαίρης Λιονάκη στις Αναγνώσεις του Εθνικού Θεάτρου. Συμμετείχε και ως σκηνοθέτης και ως ηθοποιός στο 24hour plays. Το καλοκαίρι του 2012 σκηνοθέτησε για λογαριασμό της Λυκόφως την «Αγγέλα» του Γιώργου Σεβαστίκογλου στην Kunsthalle Athena.

Λίγα λόγια για το Φεστιβάλ Πολιτισμών

Το «Φεστιβάλ Πολιτισμών» (Έργο 1.4.α/11) υπάγεται στο πλαίσιο του ετήσιου προγράμματος 2011 του Ευρωπαϊκού Ταμείου Ένταξης Υπηκόων Τρίτων Χωρών και συγκεκριμένα στην Προτεραιότητα 1 που αφορά την «Υλοποίηση Δράσεων για την πρακτική εφαρμογή των Κοινών Βασικών Αρχών για την πολιτική ένταξης των μεταναστών στην Ευρωπαϊκή Ένωση» και στη Δράση 1.4/11 για την «Προαγωγή της διαπολιτισμικότητας ως θεμελιώδους μηχανισμού ένταξης των νομίμως διαμενόντων υπηκόων τρίτων χωρών στην κοινωνία υποδοχής».

Σύμφωνα με τις προδιαγραφές που έχουν οριστεί, το «Φεστιβάλ Πολιτισμών» θα υλοποιηθεί σε τρεις πόλεις της Ελλάδας (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Ηράκλειο Κρήτης) και θα περιλαμβάνει, εκτός από την συγκεκριμένη θεατρική παράσταση, την εμφάνιση μουσικών σχημάτων μεταναστών, εκθέσεις σχετικές με θέματα και εμπειρίες μετανάστευσης και ραδιοφωνικές αναμεταδόσεις επιλεγμένων αφηγήσεων μεταναστών. Οι δράσεις αυτές προγραμματίζονται για τον Μάιο και τον Ιούνιος του 2013 (το τελικό πρόγραμμα θα ανακοινωθεί στον ερχόμενο Απρίλιο) και θα πραγματοποιηθούν διαδοχικά σε Ηράκλειο, Θεσσαλονίκη και Αθήνα, οπότε και θα επανηληφθεί η παράσταση Εκάβη project.

Την υλοποίηση του έργου έχουν αναλάβει μετά από ανοιχτό διαγωνισμό η εταιρεία παραγωγής Γ. Λυκιαρδόπουλος & ΣΙΑ Ε.Ε. – Highway Productions και το Στέκι Πολιτισμού Αλβανών Μεταναστών στην Ελλάδα (Σ.Π.Α.Μ.Ε.).
“Η Δράση 1.4/2011, έργο 1.4.α/11 με τίτλο: “Φεστιβάλ Πολιτισμών” συγχρηματοδοτείταιαπό το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ένταξης κατά 75% από Κοινοτικούς Πόρους και κατά 25% από Εθνικούς Πόρους”.

ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΠΟΛΙΤΙΣΜΩΝ
Έργο 1.4.α/11 του Ευρωπαϊκού Ταμείου Ένταξης Υπηκόων Τρίτων Χωρών

“Η Δράση 1.4.α/2011, έργο 1.4.a/11 με τίτλο: “Φεστιβάλ Πολιτισμών” συγχρηματοδοτείται από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ένταξης κατά 75% από Κοινοτικούς Πόρους και κατά 25% από Εθνικούς Πόρους”