Ένα από τα τελευταία διαμάντια του νεορεαλισμού από τον μεγάλο Ιταλό σκηνοθέτη Τζουζέπε ντε Σάντις με πρωταγωνιστές τον αξέχαστο Μαρτσέλλο Μαστρογιάννι και την υπέροχη Μαρίνα Βλαντί.
Μια τολμηρή ταινία που στηλιτεύει, με πηγαίο χιούμορ αλλά και εξαιρετική ακρίβεια, τις κοινωνικές προκαταλήψεις της ιταλικής επαρχιακής κοινωνίας της εποχής.
Ο βραβευμένος με όσκαρ Έλιο Πέτρι υπογράφει ένα καυστικό και σπαρταριστό σενάριο, με γραφικούς χαρακτήρες της ιταλικής αγροτιάς αλλά και βαθιά κοινωνικά μηνύματα για το ρόλο της γυναίκας και του άντρα και τις απίθανες απαιτήσεις των οικογενειακών κύκλων α πό τα νεαρά ζευγάρια στην κλειστή κοινωνία της δεκαετίας του ’50.
Ένα από τα σπανιότερα αριστουργήματα του νεορεαλιστικού ιταλικού κινηματογράφου.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Σύνοψη
Δύο ερωτευμένοι νέοι από φτωχές αγροτικές οικογένειες θέλουν να παντρευτούν. Οικονομικά, όμως, αδυνατούν και οι οικογένειές τους δεν μπορούν να διαθέσουν το απαραίτητο ποσό. Για να αποφύγουν την επίκριση της τοπικής κοινωνίας και τα υπερβολικά έξοδα αποφασίζουν να προσποιηθούν ότι κλέβονται, με τη συνεργασία των οικογενειών τους. Κάπου εκεί όμως τα πράγματα ξεφεύγουν από το αρχικό τους σχέδιο….
Οι «Ημέρες του Έρωτα» είναι ένα από τα τελευταία αγνά διαμάντια του Ιταλικού νεορεαλισμού, γυρισμένο το 1954 από τον μεγάλο σκηνοθέτη Τζουζέπε ντε Σάντις («Πικρό Ρύζι», «The Year Long Road», «Ρώμη, ώρα 11» κ.α.), με τον βραβευμένο με Όσκαρ Έλιο Πέτρι («Η δολοφόνος της Ρώμης», «Υπεράνω πάσης Υποψίας», «Ο Πύργος των Εραστών» κ.α.) να υπογράφει το σενάριο.
Ο αξεπέραστος Μαρτσέλλο Μαστρογιάννι και η υπέροχη Μαρίνα Βλαντί δημιουργούν ένα πολύ ταιριαστό κινηματογραφικό ζευγάρι δυο φτωχών νέων που πασχίζουν να παντρευτούν, με τις αγροτικές οικογένειες των δυο νέων να μην μπορούν (ή και να μη θέλουν) να τους βοηθήσουν οικονομικά.
Στην ταινία παρουσιάζονται τόσο οι δυσκολίες όσο και οι κοινωνικές προκαταλήψεις και συνήθειες της αγροτικής, επαρχιακής ιταλικής κοινωνίας της δεκαετίας του ’50, με τον ντε Σάντις να αποτυπώνει, μέσα από τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει το νεαρό ζευγάρι, με κωμικό και καυστικό αλλά και εξαιρετικά ακριβή τρόπο, τη σκληρή αγροτική ζωή, την πλεονεξία και τις κοινωνικές αντιλήψεις, ιδιαίτερα έναντι των γυναικών, των κατοίκων των ιταλικών χωριών της εποχής.
Αξίζει να σημειωθεί ότι πολλές από τις φαινομενικά «τραβηγμένες» καταστάσεις που παρουσιάζονται σε αυτή την ταινία αποτελούσαν κοινές πρακτικές και σε πολλές περιπτώσεις και τη μοναδική διέξοδο πολλών φτωχών νέων ζευγαριών, ιδιαίτερα στη Σικελία, για να ενωθούν με τα ιερά δεσμά του γάμου κι έτσι να αποφύγουν το κοινωνικό στιγματισμό.
Η ταινία απέσπασε το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας και το Βραβείο Καλύτερης Έγχρωμης Ταινίας στο Διεθνές Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν, με τον Μαρτσέλλο Μαστρογιάννι να βραβεύεται με το ιταλικό «Χρυσό Δισκοπότηρο» και τη Μαρίνα Βλαντί να αποσπά το Πρώτο Βραβείο Ά Γυναικείου Ρόλου από την Ένωση Ιταλών Δημοσιογράφων Κινηματογράφου.
Ο Ιταλός σκηνοθέτης Τζουζέπε ντε Σάντις γεννήθηκε το 1917 στο Φόντι, μια μικρή κωμόπολη, σχεδόν 100 χμ από τη Ρώμη και θεωρείται ένα από τους πιο σημαντικούς νεορεαλιστές σκηνοθέτες της δεκαετίας του ’40 και του ‘50. Εργάστηκε σε πολλές ταινίες ως σεναριογράφος και βοηθός σκηνοθέτη, μέχρι το σκηνοθετικό του ντεμπούτο το 1947, με την ταινία «Η μητέρα μου, η Γη». Το 1950, γύρισε την ιστορική ταινία «Πικρό Ρύζι», με την οποία και απέσπασε υποψηφιότητα για Όσκαρ Πρωτότυπου Σεναρίου.
Το 1952, υπέγραψε σκηνοθετικά την ταινία «Ρώμη, ώρα 11» και το 1959 τιμήθηκε με τη Χρυσή Σφαίρα για την ταινία «The Year Long Road», με την οποία και απέσπασε μια ακόμη υποψηφιότητα για Όσκαρ, αυτή τη φορά στην κατηγορία Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας.
Διετέλεσε δυο φορές μέλος της κριτικής επιτροπής στο Διεθνές Φεστιβάλ της Μόσχας, το 1979 και το 1985. Πέθανε το 1997, μετά από καρδιακή προσβολή. Την ημέρα του θανάτου του κηρύχθηκε εθνικό πένθος σε ολόκληρη την Ιταλία.
Ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Έλιο Πιέτρι είναι ένας από τους σημαντικότερους Ιταλούς κινηματογραφικούς δημιουργούς. Γεννήθηκε στη Ρώμη το 1929. Το 1949 εργάζεται ως βοηθός σκηνοθέτη, δίπλα στο σκηνοθέτη Τζουζέπε ντε Σάντις την αρκετά τολμηρή αλλά και εμπορικά επιτυχημένη σε Ευρώπη και Αμερική ταινία «Πικρό Ρύζι», η οποία και απέσπασε υποψηφιότητα για Όσκαρ Σεναρίου.Για τα επόμενα 12 χρόνια εργάστηκε ως σεναριογράφος και βοηθός σκηνοθέτη και γύρισε δύο ντοκιμαντέρ μικρού μήκους.
Το σκηνοθετικό του ντεμπούτο έγινε το 1961, με την ταινία «Ο Δολοφόνος της Ρώμης», με πρωταγωνιστή τον Μαρτσέλλο Μαστρογιάννι, ενώ το 1967 έφερε στην ασημένια οθόνη το μυθιστόρημα του Λεονάρντο Σάσα «Στον Καθένα το Δικό του», το οποίο και βραβεύτηκε με το Βραβείο Καλύτερου Σεναρίου στο Φεστιβάλ των Καννών.
Το 1968 απέσπασε την Αργυρή Άρκτο στο Φεστιβάλ του Βερολίνου για την ταινία «Ο Πύργος των Εραστών», ενώ με το «Υπεράνω Πάσης Υποψίας» κέρδισε το βραβείο Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας το 1970.
Το 1972, με την ταινία «Η Εργατική Τάξη πάει στον Παράδεισο» βραβεύτηκε με το Χρυσό Φοίνικα, καθώς και το Βραβείο Κριτικής Επιτροπής στις Κάννες. Έφυγε πρόωρα το 1981, σε ηλικία 53 ετών, από καρκίνο στη Γενεύη.
Ο Μαρτσέλλο Μαστρογιάννι είναι ένας από τους πιο διάσημους παγκοσμίως Ιταλούς ηθοποιούς. Γεννημένος το 1924 στο Φοντάνα Λίρι, ένα χωριό νότια της Ρώμης και μεγαλωμένος στο Τορίνο και τη Ρώμη, εμφανίστηκε σε περισσότερα από 150 έργα. Έκανε το ντεμπούτο του στην ταινία «Οι Άθλιοι» το 1948 και μέχρι το 1956 έπαιζε μικρούς ρόλους σε ταινίες των Μάριο Μονιτσέλι, Ντίνο Ρίζι κ.α.
Με τις ταινίες «Λευκές Νύχτες» (1957), «Ο Κλέψας του Κλέψαντος» (1958) και «Διαζύγιο αλά Ιταλικά» (1961) έφτασε στο απόγειο της καριέρας του και καθιερώθηκε ως ένας από τους πρώτους και μεγαλύτερους κωμικούς της Ιταλίας, ενώ με την ταινία «La Dolce Vita» έγινε πλέον παγκοσμίως γνωστός.
Κατά τη διάρκεια της τεράστιας καριέρας του, απέσπασε πολλαπλές υποψηφιότητες και τιμήθηκε με Χρυσές Σφαίρες, βραβεία BAFTA, βραβεία Καλύτερου Ηθοποιού στο Φεστιβάλ των Καννών καθώς και βραβεία Σεζάρ, ενώ τιμήθηκε και με το μετάλλιο του Τάγματος της Αξίας από την Ιταλική Δημοκρατία.
Η Γαλλίδα ηθοποιός Μαρίνα Βλαντί γεννήθηκε το 1938 στο Κλισί. Μέλος μιας καθαρά καλλιτεχνικής οικογένειας, έχει συμμετάσχει σε περισσότερες από 50 ταινίες μέχρι σήμερα. Κατά τη διάρκεια της μεγάλης της καλλιτεχνικής σταδιοδρομίας έχει αποσπάσει μια υποψηφιότητα για Χρυσές Σφαίρες για την ταινία «The Conjugal Bed», ενώ κέρδισε για την ίδια ταινία το Βραβείο Ά Γυναικείου Ρόλου στο Φεστιβάλ των Καννών.
Έχει επίσης διατελέσει μέλος της κριτικής επιτροπής του Διεθνούς Φεστιβάλ της Μόσχας και έχει τιμηθεί με το μετάλλιο Πούσκιν από τη Ρώσικη Ομοσπονδία.
Βραβεία
Βραβείο Καλύτερης Ταινίας – Φεστιβάλ Σαν Σεμπαστιάν
Χρυσό Δισκοπότηρο – Βραβείο Ά Αντρικού Ρόλου – Μαρτσέλλο Μαστρογιάννι
Πρώτο Βραβείο Ά Γυναικείου Ρόλου – Ένωση Ιταλών Δημοσιογράφων Κινηματογράφου – Μαρίνα Βλαντί
Συντελεστές:
ΣΙΝΕΦΙΛ-Κωμωδία, Δράμα – Ιταλία 1954 – Διάρκεια 98′ – Έγχρωμη
Σκηνοθεσία: Τζουζέπε ντε Σάντις, Λεοπόλντο Σαβόνα
Σενάριο: Έλιο Πέτρι,Τζουζέπε ντε Σάντις, Τζιάννι Πουτσίνι, Λίμπερο ντε Λίμπερο
Μουσική: Μάριο Νασιμπένε
Φωτογραφία: Οτέλο Μαρτέλι
Πρωταγωνιστούν: Μαρτσέλλο Μαστρογιάννι, Μαρίνα Βλαντί, Τζούλιο Κάλι, Αντζελίνα Λονγκομπάρντι, Ντόρα Σκαρπέτα, Φερνάντο Τζακοβόλτα, Ρενάτο Τσιαντόνι