Ημερολόγια ταξιδιού: Ένας τόμος για τα ταξίδια του Αλμπέρ Καμύ στην Αμερική

Δευτέρα. Κοιμήθηκα πολύ αργά την προηγουμένη. Σηκώθηκα πολύ νωρίς. Ανεβαίνουμε το λιμάνι της Νέας Υόρκης. Καταπληκτικό θέαμα παρά την καταχνιά ή και εξαιτίας της. Εδώ βρίσκονται η τάξη, η εξουσία, η οικονομική ισχύς. Η καρδιά τρέμει μπροστά σε τόση θαυμαστή απανθρωπιά.

Αποβιβάζομαι τελικά στις 11 το πρωί μετά από πολλαπλές διατυπώσεις που έχουν να κάνουν μόνο μ’ εμένα, μια και είμαι ο μοναδικός ανάμεσα σε όλους τους επιβάτες που τον αντιμετωπίζουν σαν ύποπτο. Ο αξιωματικός της Υπηρεσίας Μετανάστευσης ζητά τελικά συγγνώμη που με καθυστέρησε τόσο πολύ. Ήμουν υποχρεωμένος, αλλά δεν μπορώ να σας εξηγήσω τον λόγο.

*

Αργά τη νύχτα, πάνω στο κοιμισμένο πλοίο, κοιτάζω το σκοτάδι. Η περίεργη σελήνη του νότιου ημισφαιρίου, πεπλατυσμένη στην κορυφή της, φωτίζει τα νερά προς τη μεριά του Νότου. Φανταζόμαστε αυτά τα χιλιάδες χιλιόμετρα, αυτές τις μοναξιές όπου τα βαθιά και λαμπερά νερά έχουν την όψη μιας ελαιώδους γης. Αυτό τουλάχιστον θα ήταν η γαλήνη.

Αλμπέρ Καμύ

Ο Αλμπέρ Καμύ ταξίδεψε στις ΗΠΑ από τον Μάρτιο μέχρι τον Μάιο του 1946 και ύστερα στη Νότια Αμερική από τον Ιούνιο μέχρι τον Αύγουστο του 1949. Τα Σημειωματάριά του περιείχαν τη διήγηση αυτών των ταξιδιών, που οι επιμελητές του έργου του απέσπασαν και συγκέντρωσαν σε έναν τόμο. Ο ίδιος ο Καμύ είχε ξεχωρίσει, σε ένα ντοσιέ, το Ταξίδι στη Νότια Αμερική. Το ύφος στα δυο ημερολόγια διαφέρει αισθητά. Στη Βόρεια Αμερική πηγαίνει ως δημοσιογράφος που ανακαλύπτει, με βλέμμα άλλοτε γεμάτο θαυμασμό και άλλοτε επικριτικό, την υπερβολή του Νέου Κόσμου. Ωστόσο, δεν ξεχνά τις τότε προτεραιότητές του και, κυρίως, την Πανούκλα. Στη Νότια Αμερική ταξιδεύει σαν επίσημος καλεσμένος, σαν μια διασημότητα, ενώ προοδευτικά υποψιάζεται έναν νέο παροξυσμό φυματίωσης. Η διαδρομή του είναι παράλληλη με τη διαδρομή της αρρώστιας του, που την ανακαλύπτει εκ νέου…

Ο Αλμπέρ Καμύ, ένας από τους σημαντικότερους διανοούμενους και συγγραφείς του 20ού αιώνα, γεννήθηκε στην Αλγερία το 1913 και πέθανε στη Γαλλία (σκοτώθηκε σε τροχαίο δυστύχημα) το 1960. To 1957 του απονεμήθηκε το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας για τα βιβλία του και, αναμφίβολα, για τον αγώνα που δεν έπαψε ποτέ να διεξάγει ενάντια σε ό,τι συντρίβει τον άνθρωπο. Από τις Εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν επίσης τα βιβλία του: Το καλοκαίρι, Γράμματα σ’ έναν φίλο Γερμανό, Ο επαναστατημένος άνθρωπος, Το μέλλον του ευρωπαϊκού πολιτισμού, Σημειωματάρια: Βιβλίο πρώτο (1935-1942), Σημειωματάρια: Βιβλίο δεύτερο (1942-1951) και Οι Δαιμονισμένοι (όλα σε μετάφραση Νίκης Καρακίτσου-Dougé και Μαρίας Κασαμπαλόγλου-Roblin).