Το Holy Boom είναι μια σπονδυλωτή ταινία που εκτυλίσσεται σε μια υποβαθμισμένη αστική περιοχή της Αθήνας, κατά τη διάρκεια της Μεγάλης εβδομάδας του χριστιανικού Πάσχα. Η ζωή τεσσάρων ανθρώπων αλλάζει δραματικά όταν τη νύχτα της της Κυριακής των Βαΐων ο δεκαεπτάχρονός Ιγκέ ανατινάζει το ταχυδρομικό κουτί της γειτονιάς. Η έκρηξη πυροδοτεί την εξέλιξη τριών παράλληλων ιστοριών επιβίωσης. Η καταστροφή των LSD της Λένας και του Μανού, των έγγραφων της Άντια , καθώς και του γράμματος του χαμένου παιδιού της Θάλειας θα σπρώξει τους ήρωες στα άκρα.
Χαρακτήρες
Ο ΙΓΚΕ είναι 17 ετών, παιδί Φιλιππινέζων μεταναστών, γεννημένος στην Ελλάδα. Έξυπνος και ενεργητικός, δουλεύει ως διανομέας μερικής απασχόλησης στο Κινέζικο εστιατόριο που δουλεύουν οι γονείς του. Μιλάει άπταιστα Ελληνικά και αρνείται να μιλήσει την μητρική του γλώσσα, πράγμα που αποτελεί –μαζί με τις κακές επιδόσεις στο σχολείο- την βασική αιτία για τους συνεχείς καβγάδες με τον πατέρα του. Ενώ δείχνει ότι τον ενοχλεί η καταγωγή του, η αλήθεια είναι ακριβώς αντίθετη. Δεν αντέχει τις κοροϊδίες των συμμαθητών του για το σχήμα των ματιών του και το χρώμα του δέρματος του. Βίαιος και άγριος χαρακτήρας, πάντα θυμωμένος, προσπαθεί να βρει την ταυτότητα του μέσα από μικροπαράνομες πράξεις, έχοντας ηγετικό ρόλο στην μικρή συμμορία που ανήκει με τους δυο φίλους του, Αντρέα και Κωστή. Τρέφει ανεκπλήρωτα συναισθήματα για την όμορφη και προκλητική συμμαθήτριά του Κατερίνα.
Η ΘΑΛΕΙΑ είναι μια 66χρονη γεροντοκόρη Ελληνίδα, που ζει μόνη στο ισόγειο της απέναντι πολυκατοικίας από την οικογένεια του Ιγκέ και διατηρεί μαγαζί επιδιόρθωσης ρούχων. Στα 16 της έφερε στο κόσμο ένα παράνομο παιδί, στο μαιευτήριο Αλεξάνδρα, που δόθηκε για υιοθεσία στην Ολλανδία μαζί με κάποια αντίστοιχα παιδιά κι αυτό είναι το μυστικό που την βαραίνει. Είναι Ρατσίστρια και Θρησκόληπτη Χριστιανή και η μόνη κοινωνική έξοδος που επιτρέπει στον εαυτό της είναι η καθημερινή της βόλτα στην εκκλησία, όπου ταΐζει τα αδέσποτα γατιά στο προαύλιο. Θυμώνει με τους ξένους και βιάζεται να κρίνει πολύ αυστηρά τους πάντες χωρίς κανένα ελαφρυντικό για κανένα. Παρακολουθεί με εμμονή τους γείτονες, από το ισόγειο διαμέρισμά της, πίνοντας γουλιές από μπουκάλια κονιάκ που τα κρύβει από τον ίδιο της τον εαυτό.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Η ΑΝΤΙΑ είναι μια 32χρονη, όμορφη και ευαίσθητη μετανάστρια από το Τίρανα, που έχει έρθει παράνομα στην Ελλάδα με τον άντρα της, Ρέζι, πριν από ένα χρόνο. Ο Ρέζι, σκοτώνεται σε δυστύχημα και έτσι μένει μόνη και φοβισμένη με το εξάμηνο μωρό τους. Δεν έχει χαρτιά, γιατί της τα έχουν κρατήσει οι τύποι από την μαφία διακίνησης ανθρώπων οι οποίοι προσπαθούν να την σπρώξουν στην πορνεία.
Ο ΜΑΝΟΥ είναι ένας 23χρονος Νιγηριανός κι αυτός παιδί δεύτερης γενιάς μεταναστών στη χώρα. Έγχρωμος, όμορφος, καλός χαρακτήρας, συναισθηματικός και εύπιστος. Δουλεύει σαν σερβιτόρος σε μπαρ και ταυτόχρονα κάνει εμπόριο ελαφριών ναρκωτικών. Μένει μόνος του, μέχρι που η Λένα μετακομίζει στο σπίτι του. Αφήνεται να παρασυρθεί από εκείνην, σε μια ιστορία μεγαλύτερη των δυνατοτήτων του.
Η ΛΕΝΑ είναι μια 19χρονη Ελληνίδα, που έχει φύγει από μικρή από το σπίτι της εύπορης οικογένειας της. Είναι μουσικός και παίζει μοντέρνο βιολί. Όμορφη, διπρόσωπη, πονηρή και εκμεταλλεύτρια, καταναλώνει ελαφριά ναρκωτικά και ξέρει να επιβιώνει στα δύσκολα ανεξαρτήτως τιμήματος. Νομίζει ότι όλα είναι εύκολα και παρασύρει τον Μανού, στο σπίτι του οποίου μετακομίζει, σε ιστορίες που κανονικά ο ίδιος δεν θα ανακατευόταν. Αν και δεν την αφορά η θρησκεία καθόλου, πιάνει φιλίες με τη Θάλεια με σκοπό να την παραπλανήσει.
Σκηνοθετική Ματιά
Το “Holy Boom” είναι μια ταινία για την “πίστη”. Όχι όμως με την θρησκευτική έννοια, αλλά με την έννοια της βαθιάς ανθρώπινης πεποίθησης στη πίστη για επιβίωση. Σε μια εποχή που το μεταναστευτικό και οι διαφορετικές εκφάνσεις του «φιγουράρουν» στις πρώτες ειδήσεις των διεθνών ΜΜΕ, συχνά μέσα από τραγικά περιστατικά, αλλά κι από τον τρόπο που επηρεάζει την καθημερινή ζωή και την πολιτική σκηνή, ένοιωσα την ανάγκη να μιλήσω για το πρόβλημα μέσα από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές του. Στο “Holy Boom” συναντάμε ανθρώπους «σε κίνηση», ανθρώπους που προσπαθούν να αποδεχτούν την καινούργια πραγματικότητα της –συχνά- αναγκαστικής συνύπαρξης ανθρώπων από διαφορετικούς πολιτισμούς και συνήθειες, που τους ενώνει όμως η ασίγαστη ανάγκη για ψυχική και φυσική επιβίωση. Κι όταν συμβαίνει αυτή η διάδραση, τότε «αποκαλύπτεται» σε όλο της το μεγαλείο μια αλήθεια που είναι τόσο κοινή, αλλά ταυτόχρονα τόσο εύκολα ξεχνιέται: ότι στο βάθος τα προβλήματα και τα «θέλω» των ανθρώπων είναι ίδια! Η φτώχεια και η ανάγκη του να ζεις μια καλύτερη ζωή, η ανάγκη του να ανήκεις κάπου, η αποδοχή, η αγάπη και η εμπιστοσύνη.
Διαλέγοντας την περίοδο του χριστιανικού Πάσχα, πρόθεση μου είναι να παραλληλίσω την «εσωτερική» διαδρομή της Εβδομάδας των Παθών με την διαδρομή που χαράσσει η μοίρα για τους πρωταγωνιστές – αλλά βεβαίως και οι ίδιοι με τις πράξεις τους. Ταυτόχρονα θέλω να κάνω ένα σχόλιο πάνω στον υποκριτικό ή ουσιαστικό τρόπο που μπορεί κάποιος να εφαρμόσει στη ζωή του τις χριστιανικές ιδέες τ ης αγάπης και της αλληλοβοήθειας. Έχοντας ως αφετηρία τη Θάλεια, μια μεγάλη γυναίκα με παγιωμένο χαρακτήρα, μοναχική, κουτσομπόλα και ξενοφοβική, παρακολουθούμε τη πορεία των γεγονότων που την ωθούν να σκεφτεί πέρα από το μικρόκοσμο της και τελικά να μπορέσει να πραγματοποιήσει ένα ταξίδι αυτογνωσίας. Αυτό το ταξίδι έχει ως αποτέλεσμα, στο τέλος της ταινίας, να την αλλάξει τόσο ώστε να αποδεχτεί τους ξένους, προς αυτήν, ανθρώπους και εντέλει να τους βοηθήσει όσο μπορεί.
Ο χώρος που εξελίσσεται η ιστορία είναι η υποβαθμισμένη, πλέον, συνοικία των Πατησίων. Μια αστική περιοχή της Μητρόπολης Αθήνα, που όμως έχει παρακμάσει τόσο που περισσότερο θυμίζει βραζιλιάνικη φαβέλα, παρά συνοικία πρωτεύουσας της Δυτικής Ευρώπης. Αυτή την εποχή τα Πατήσια είναι πιο γκρίζα και πιο παρηκμασμένα από ποτέ. Το σκοτάδι «κρύβει» τρομακτικές φιγούρες, στο πέρασμα των ηρώων μας. Και η επερχόμενη Άνοιξη στην πόλη δεν μοιάζει ικανή να νικήσει την επέλαση του «σκοταδιού». Η ταινία “Holy boom” φιλοδοξεί να καταγράψει τον εσωτερικό κόσμο των «αφανών» κατοίκων των γκετοποιημένων γειτονιών των μεγαλουπόλεων της Ευρώπης του 21ου αιώνα. Μέσα από την ανάδειξη των ονείρων τους και την σύγκρουση με την σκληρή πραγματικότητα η ταινία θέλει να κάνει ένα σχόλιο πάνω στην αντιμετώπιση της πολιτισμένης Ευρώπης , απέναντι σε όλους τους ανθρώπους “χωρίς πατρίδα”.
Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Μαρία Λάφη
Σενάριο: Μαρία Λάφ, Έλενα Δημητρακοπούλου
Παραγωγός: Λιλέτ Μπόταση
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Ηλίας Αδάμης g.s.c
Μοντάζ: Γιώργος Πατεράκης, Kenan Akkawi
Μουσική: Λάκης Χαλκιόπουλος
Σκηνογράφος: Ανδρομάχη Αρβανίτη
Ενδυματολόγος: Μαρία Μαγγίρα
Διεύθυνση Παραγωγής: Δημήτρης Χατζηβογιατζής
Οργάνωση Παραγωγής: Αθανασία Μιχοπούλου
Μακιγιάζ: Αλεξάνδρα Μυτά
Ηχολήπτης: Γιώργος Πόταγας
Σχεδιασμός Ήχου: Περσεφόνη Μήλιου
Μίξη Ήχου: Κώστας Βαρυμποπιώτης
Casting director: Έλενα Δημητρακοπούλου
Ηθοποιοί
Θάλεια: Νένα Μεντή
Αdia: Luli Bitri
Λένα: Αναστασία-Ραφαέλα Κονίδη
Manou: Samuel Akinola
Ige: Spyros Balesteros
Xavier: Γεράσιμος Σκιαδαρέσης
Vladimir: Kashem Hoxha
Αφεντικό Vladimir: Armando Dauti
Αστυνομικός Σύλληψης: Βάσω Καβαλιεράτου
Πατέρας Λένας: Μελέτης Γεωργιάδης
Αστυνόμος Δείπνου: Ελευθέριος Βασιλάκης
Αντρέας: Χρήστος Καραβέβας
Κωστής: Γρηγόρης Τασουλής
Κατερίνα: Ιφιγένεια Τζόλα
Φίλος Κατερίνας: Νικολάκης Ζεγκίνογλου
Γραμματέας Vladimir: Αλεξάνδρα Χασάνι
Άντζι: Αντριάνα Ζαχαριάδου
Χρήστος: Χρήστος Κοντογεώργης
Πατέρας Ige: Onie Villones
Μητέρα Ige: Evelyn Naybe
Ιατροδικαστής: Κώστας Βασαρδάνης
Γιατρός: Λαέρτης Μαλκότσης
Akim: Emmanuel Afolayan McYinka
Κιθαρίστας: Βάιος Πράπας
Drummer: Ευγένιος Γκολφινόπουλος
Συμπαραγωγοί: ΕΡΤ Α.Ε./ Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου/ Albanian Film Center, Tefta Bejko, Bujar Alimani, Αντώνης Κοτζιάς, Χριστίνα Γεωργίου, Μαρία Λάφη
Εταιρείες Παραγωγής: Inkas Film Productions, 90 Production, Blunatic Pictures, Yafka
Η ταινία θα πραγματοποιήσει νωρίτερα την ευρωπαϊκή πρεμιέρα της στο Φεστιβάλ Τιράνων. Αναμένεται στις αίθουσες το 2019.