Στην έκθεση «how thoughts are made», που εγκαινιάζεται την Τετάρτη 18 Μαρτίου 2015 στο ArtWall Project Space, οι καλλιτέχνες Γεωργία Παπανίκου και Κωνσταντίνος Φαζός, μέσα από διαφορετικές αφετηρίες και διαδρομές πραγματεύονται μια άυλη και πολύπλοκη λειτουργία, την ανθρώπινη σκέψη και τον παραλογισμό. Λογικό και παράλογο συμπορεύονται στην ανθρώπινη φύση και καθορίζουν πράξεις και συμπεριφορές. Μέσα από ένα κράμα σχημάτων, μορφών και τεχνοτροπιών ο νους καταδεικνύεται ως ο κύριος δημιουργός της ανθρώπινης βούλησης και της δράσης που εκπορεύεται απ’ αυτήν.
Η Γεωργία Παπανίκου δημιουργεί μια εγκατάσταση η οποία, με αφετηρία το μύθο του έκπτωτου ανθρώπου από τον κήπο της Εδέμ, πραγματεύεται το θέμα της απώλειας του χώρου και της συνέπειας του πάνω στον άνθρωπο και τον πολιτισμό του. Μέσα από ανακλήσεις και συνθέσεις, προερχόμενες από τον τόπο του υποσυνείδητου, μνήμες και επιθυμίες αισθητοποιούνται σε σκιές που διαγράφονται στον πραγματικό χώρο και χρόνο επηρεάζοντας την ανθρώπινη δράση και σκέψη μέσα από άλογες συμπεριφορές.
O Κωνσταντίνος Φαζός σχεδιάζει σε χαρτί με μολυβί και ακρυλικό φιγούρες, άλλοτε διαρρηγνύοντας το περίγραμμα τους και άλλοτε καταργώντας το σχήμα τους. Μορφές και φόρμες δίνουν την εντύπωση μιας εξαναγκασμένης αλλά ταυτόχρονα φυσικής/οργανικής ρευστότητας.
«Ο ταχύτατος αναπτυσσόμενος κόσμος δημιουργεί μια αίσθηση παραληρηματικής κατάστασης που δεν μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο στην ολοκλήρωσή του, ενώ ταυτόχρονα δημιουργεί μία αίσθηση ακύρωσης του σκοπού της ίδιας του της ύπαρξης. Σε μια αέναη διαδρομή, ο άνθρωπος και το παράλογο συμπορεύονται στο χωροχρόνο, συνυφαίνοντας έναν ιστό ψευδαισθήσεων που αφενός αποκόπτουν την ανθρώπινη ύπαρξη από το φυσικό του χώρο, αφετέρου τον εγκλωβίζουν σ’ ένα ξένο προς τη φύση του περιβάλλον, με το ψευδεπίγραφο του πολιτισμένου, αλλά στην ουσία άνισα και βίαια δομημένου, κόσμου του. Διαχρονικό παραμένει το ερώτημα αν η χαμένη ευδαιμονία είναι αποτέλεσμα ελεύθερης βούλησης ή κάποιας νομοτελειακής παρέμβασης. Μέσα από ανακλήσεις και συνθέσεις, προερχόμενες από τον τόπο του υποσυνείδητου, μνήμες και επιθυμίες αλληλοπλέκονται και αισθητοποιούνται σε σκιές σχημάτων και μορφών που διαγράφονται στο χώρο και στο χρόνο της αιώνιας ροής των αναζητήσεων μεταξύ του “φαίνεσθαι” και του “είναι”, σκιές που αποτελούν εμπόδιο για το πέρασμα προς την ευδαιμονία».
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Έκπτωτος κήπος, Γεωργία Παπανίκου, Μάρτιος 2015
«Η ορθολογική σκέψη, δεν είναι παρά μόνο μια διάσταση της χαοτικής πραγματικότητας που καθορίζει την συμπεριφορά μας. Ο τρόπος λήψης των αποφάσεών μας όχι μόνο δεν χαρακτηρίζεται αποκλειστικά από την φαινομενικά κυρίαρχη έννοια της ορθολογικότητας, αλλά στην πραγματικότητα δεν υπάρχει καμία επιλογή μας που να μένει ανέγγιχτη από ψευδαισθήσεις, πλάνες, μεροληψίες και άλλα παιχνίδια του νου, των αισθήσεων και της τύχης. Οι αισθήσεις, η γλώσσα, η λειτουργία της μνήμης και της αντίληψης, η σκέψη, οι αποφάσεις, η νοημοσύνη και ο συναισθηματικός κόσμος αποτελούν πολύπλοκες λειτουργικές δομές τις οποίες κατανοούμε σε περιορισμένο βαθμό».
Κωνσταντίνος Φαζός, Μάρτιος 2015