Η Medea Electronique, πιστή στο οπτικοακουστικό της αλφάβητο και στην επιθυμία της για συνεχή μετατόπιση των ορίων και έρευνα στη διατομή τέχνης και τεχνολογίας, μας μεταφέρει από τον μύθο της Ηχούς και του Νάρκισσου, όπου για πρώτη φορά αποτυπώνονται οι έννοιες του video και του audio, στον 21ο αιώνα της ψηφιακής τεχνολογίας. Ο Νάρκισσος της νέας εποχής καθρεφτίζεται σε οθόνες, στην πόλη-οθόνη όπου και ζει. Ο σύγχρονος Νάρκισσος δεν ερωτεύεται τον εαυτό του, αλλά την εικόνα. Το ναρκισσιστικό Εγώ, σε αντίθεση με το εξατομικευμένο Εγώ του μοντερνισμού, είναι όλο και περισσότερο κενό, άδειο περιεχομένου, ενώ η Ηχώ συνεχίζει το παιχνίδι του ετεροκαθορισμού και του αντανακλαστικού μιμητισμού.
Η ιστορία του Οβίδιου παρουσιάζεται διασκευασμένη, μέσα από την καινοτόμο και πρόσφατα αναπτυσσόμενη πρακτική του live coding, δηλαδή μέσα από τον προγραμματισμό σε πραγματικό χρόνο επί σκηνής. Τα χαρακτηριστικά της όπερας μεταγράφονται στα ψηφιακά τους ισοδύναμα μέσω του live coding και του code poetry: ο κώδικας, που γράφεται σε πραγματικό χρόνο από τον προγραμματιστή στη σκηνή, παράγει τον ήχο της όπερας, αλλά ταυτόχρονα αποτελεί και το λιμπρέτο που ερμηνεύουν οι δύο λυρικοί τραγουδιστές.
Ένας μύθος αγάπης, από το τρίτο βιβλίο των Μεταμορφώσεων του Οβίδιου, για τον Νάρκισσο, που μαγεμένος από την αντανάκλασή του μένει να κοιτάζει εκστασιασμένος το είδωλό του στη λίμνη. Όταν καταλαβαίνει το ανέφικτο της επιθυμίας του, μαρμαρώνει από την απελπισία και μένει εκεί για πάντα· υπέροχο, αιώνιο άγαλμα, δίπλα στο οποίο θα περιπλανιέται η Ηχώ, δίχως σώμα, αιώνια και αυτή. Μια ιστορία για το audio και το video, για την εικόνα και τον ήχο, και τη γεμάτη ένταση σχέση τους. Ο μύθος υπαινίσσεται τη δύναμη που έχει η εικόνα να καλεί στο εσωτερικό της. Ο Νάρκισσος επιχειρεί μια ανέφικτη και τραγική είσοδο στην εικόνα.
Συντελεστές
Διασκευή & Επιμέλεια: Medea Electronique
Live Coding: Αλέξανδρος Δρυμωνίτης
Μουσική Διεύθυνση: Μανώλης Μανουσάκης
Δραματουργία: Αγγελική Πούλου
Σενάριο: Παναγιώτης Γουμπούρος
Live Visuals: Βίκυ Μπισμπίκη
Video: Κλεοπάτρα Κοραή
Κινηματογράφηση: Michael Tebinka
Χορογραφία & Επιμέλεια Κίνησης: Γιάννης Νικολαΐδης
Σκηνικά: Χρήστος Λάσκαρης
Κοστούμια: gaffer & fluf (Κατερίνα Βαμβακά)
Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα
Σχεδιασμός Ήχου: Αλέξανδρος Δρυμωνίτης, Μανώλης Μανουσάκης
Τεχνικοί Διευθυντές: S19st _ Βασίλης Κουντούρης, Tim Ward
Ηχοληψία: S19st _Κώστας Μπόκος
Βοηθός Ηχολήπτη: Κωνσταντίνα Θανοπούλου
Γραφιστικός Σχεδιασμός: Γιάννης Λώλης
Χορός (κίνηση) σε βίντεο: Ιωάννα-Ηλέκτρα Αποστόλου, Σεσίλ Μικρούτσικου, Μαρία Φουντούλη
Χορός (τραγούδι) σε βίντεο: Ελένη Καρακάση, Μαριέττα Σαρρρή, Ειρήνη Σγουρίδου
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ερμηνεία: Κατερίνα Μανιού (υψίφωνος), Μάριος Σαραντίδης (μπασοβαρύτονος)
Οργάνωση Παραγωγής: Μανώλης Μανουσάκης
Υπηρεσίες Παραγωγής: Τηλεκίνηση SA
Διεύθυνση Παραγωγής: Ηρώ Ακριβού
Παραγωγή: Στέγη Ιδρύματος Ωνάση
Medea Electronique
Με ένα υφέρπον λογοπαίγνιο στο όνομά της –μεταξύ Μήδειας και Media (από τα νέα μέσα)–, η Medea Electronique ιδρύθηκε το 2006 και απαρτίζεται από δημιουργούς που μοιράζονται τη διάθεση για πρωτοπορία, κινούμενοι στον ευρύτερο χώρο της σύγχρονης τέχνης. Τα μέλη της ομάδας, δραστηριοποιούμενα σε τομείς όπως η μουσική, η κινούμενη εικόνα, η ζωγραφική, τα πολυμέσα, η ρομποτική, οι διαδραστικές τεχνολογίες και η παραγωγή πολυμεσικών εκδηλώσεων, συγχωνεύουν διάφορα πεδία έρευνας και πρακτικής σε μια προσπάθεια ανάπτυξης ενός ιδιαίτερου ύφους.
Η δραστηριότητα της Medea Electronique περιλαμβάνει σύγχρονες θεατρικές παραστάσεις, πειραματικά οπτικοακουστικά δρώμενα και συνθέσεις ηλεκτροακουστικής μουσικής. Παράλληλα, από το 2009 η Medea Electronique διοργανώνει το 10ήμερο καλλιτεχνικό residency Koumaria στη Σελλασία Σπάρτης, το οποίο θεωρείται ένα από τα καλύτερα σε διεθνές επίπεδο στον τομέα της new media art και της αυτοσχεδιαστικής πρακτικής. Αρκετά από τα μέλη της Medea Electronique συνδυάζουν την καλλιτεχνική δημιουργία με την ακαδημαϊκή έρευνα.
Δουλειά της ομάδας έχει παρουσιαστεί σε φεστιβάλ και διοργανώσεις στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, στο Μουσείο Μπενάκη, στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών, στο Βυρσοδεψείο και στο Booze.
Ο ηχητικός περίπατος στο Γκάζι, τον Κεραμεικό και το Μεταξουργείο, με τίτλο Soundscapes Landscapes/Rhizome II, παρουσιάζεται αυτό το διάστημα από τη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση.
Live coding
Το live coding είναι η πρακτική όπου ένας προγραμματιστής χειρίζεται έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή γράφοντας κώδικα προγραμματισμού σε πραγματικό χρόνο. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει κάποιο έτοιμο πρόγραμμα για την παραγωγή του ήχου ή της εικόνας, αλλά ότι ο προγραμματιστής δημιουργεί ήχο και εικόνα ανάλογα με τον κώδικα που θα γράψει εκείνη τη στιγμή. Η πρακτική αυτή μπορεί να έχει διάφορα αποτελέσματα, όσον αφορά το ύφος είτε του ήχου είτε της εικόνας. Καθώς είναι αμιγώς αυτοσχεδιαστική πρακτική, συνδυάζει τον ελεύθερο συνειρμό με τις απεριόριστες δυνατότητες του υπολογιστή, του ηλεκτρονικού ήχου και της ψηφιακής εικόνας.
Code poetry
Ο όρος code poetry αναφέρεται σε ποίηση η οποία χρησιμοποιεί κάποια γλώσσα προγραμματισμού για να εκφραστεί. Στη θέση μιας γλώσσας η οποία χρησιμοποιείται για επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων, το code poetry κάνει χρήση γλωσσών επικοινωνίας μεταξύ ανθρώπου και υπολογιστή. Οι γλώσσες αυτές διακρίνονται για το ιδιαίτερο συντακτικό τους, το οποίο διαφέρει πολύ από το συντακτικό που χρησιμοποιούν οι γλώσσες ομιλίας, προκειμένου το κείμενο να είναι κατανοητό και από τον χρήστη και από τον υπολογιστή. Βασική αρχή του code poetry είναι ο κώδικας να μην παράγει λάθη κατά τη διάρκεια του compiling (η διαδικασία μέσω της οποίας ένα αρχείο κώδικα παράγει ένα τελικό πρόγραμμα).