Το Art Factory παρουσιάζει το έργο του Γεράσιμου Ευαγγελάτου με τίτλο «Η άλλη αίσθηση» που είναι βασισμένο…
… σε έξι φανταστικές ιστορίες του Guy de Maupassant και θα κάνει πρεμιέρα την Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2012.
Η θεατρική ομάδα naan και η σκηνοθέτις Φρόσω Λύτρα παρουσιάζουν σε συμπαραγωγή με τη Λυκόφως το πρωτότυπο θεατρικό έργο του Γεράσιμου Ευαγγελάτου «Η Άλλη Αίσθηση», βασισμένο σε έξι φανταστικές ιστορίες του Guy de Maupassant. Η παράσταση θα φιλοξενηθεί από τις 30 Νοεμβρίου στον καινούριο πολυχώρο Art Factory.
Το έργο αποτελεί ένα ταξίδι στις αισθήσεις. Ένα ταξίδι που ξεκινά για τον Guy de Maupassant, κεντρικό ήρωα της παράστασης, με αφορμή μια φράση του Μοντεσκιέ: «Ένα όργανο αίσθησης περισσότερο, ένα λιγότερο να περιείχε ο οργανισμός μας και θα είχαμε μια εντελώς άλλη αντίληψη του κόσμου»… μια «άλλη αίσθηση» της πραγματικότητας… Μέσα από έξι στάσεις σε έξι φανταστικές-μεταφυσικές ιστορίες ο ήρωας βιώνει τον τρόμο, τον έρωτα, την υπαρξιακή αγωνία και την τρέλα. Κάθε ιστορία συνδέεται με μια από τις αισθήσεις μας, και εκφράζεται μέσα από μια μορφή τέχνης (ζωγραφική, φωτογραφία, θέατρο, γλυπτική, χορό και video art).
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Το σκηνικό της παράστασης αποτελείται από έξι αυτόνομους εικαστικούς χώρους, που συνθέτουν ένα ενιαίο περιβάλλον, όπου αντίστοιχοι παραστατικοί και εικαστικοί καλλιτέχνες παρουσιάζουν τα έργα τους. Το περιβάλλον αυτό, που δημιουργεί κι επιμελείται ο Μανόλης Παντελιδάκης, αποτελεί τον χάρτη του κεντρικού ήρωα Guy de Maupassant αλλά και του ίδιου του θεατή, για να πραγματοποιήσουν μαζί, ένα ταξίδι στις αισθήσεις και στις τέχνες.
“Η Άλλη Αίσθηση”, ως εικαστικό θεατρικό δρώμενο, οδηγεί τον θεατή, από χώρο σε χώρο, για να παρακολουθήσει την εξέλιξη της παράστασης αλλά και να ανακαλύψει τα κομμάτια του ενιαίου εικαστικού περιβάλλοντος που φαντασιακά αποτελεί-αποτυπώνει το σπίτι-μυαλό του Guy de Maupassant . Η ομάδα naan, διερευνά τη συνεύρεση όλων των Τεχνών μέσα σε μια θεατρική πραγματικότητα, με στόχο τη δημιουργία εικαστικών θεατρικών παραστάσεων.
Το κείμενο της παράστασης θα κυκλοφορήσει σε βιβλίο από τις εκδόσεις Άπαρσις.
Σύλληψη έργου-σκηνοθεσία: Φρόσω Λύτρα
Σκηνογραφία: Μανόλης Παντελιδάκης
Κοστούμια: Ειρήνη Τσακίρη
Κινησιολογία: Amalia Bennett
Σχεδιασμός φωτισμών: Γιώργος Τέλλος
Μουσική: Γιώργος Πούλιος
Βοηθoί Σκηνοθέτη: Ζέτη Φίτσιου, Φίλιππος Παπαχριστοδούλου
Διεύθυνση Παραγωγής: Βαγγέλης Δοκός
Εικαστικοί και Παραστατικοί Καλλιτέχνες: Ζωγράφος: Βασίλης Πέρρος, Φωτογράφος: Τάσσος Βρεττός, Σκηνοθέτις: Φρόσω Λύτρα, Γλύπτρια: Έφη Σκαρβελάκη, Χορογράφος: Amalia Bennett
Παίζουν: Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος, Γωγώ Καρτσάνα, Θύμιος Κούκιος, Αννίτα Κούλη, Λήδα Ματσάγγου, Σοφία Μιχαήλ, Φίλιππος Παπαχριστοδούλου, Ευαγγελία Συριοπούλου, Κώστας Φαλελάκης. Στο ρόλο του Guy de Maupassant ο Δημήτρης Γεωργαλάς. Μια συμπαραγωγή της ομάδας naan με τη Λυκόφως του Γιώργου Λυκιαρδόπουλου
Οι 6 ιστορίες της παράστασης
1. Το μοντέλο – Ζωγραφική – Ακοή
Ενας νεαρός ζωγράφος ερωτεύεται με πάθος το μοντέλο του και μένει μαζί της περίπου ένα χρόνο, όσο διαρκεί δηλαδή και το σαρκικό πάθος του γι’ αυτήν. Μετά από μια τρομερή και αναίτια ρήξη που δημιουργείται μεταξύ τους, οι ισορροπίες χάνονται για πάντα και ο ένας γίνεται δέσμιος του άλλου.
2. Η Άγνωστη – Φωτογραφία – Όσφρηση
Ο ήρωας ερωτεύεται κεραυνοβόλα μια άγνωστη που συναντά στο δρόμο. Ο έρωτας στοιχειώνει για ένα ολόκληρο χρόνο τη σκέψη του, μέχρι που την ξανασυναντά τυχαία στο δρόμο. Της ζητά να τη φωτογραφίσει κι εκείνη δέχεται. Καθώς τη φωτογραφίζει η γυναίκα γδύνεται και τότε ο ήρωας έρχεται αντιμέτωπος με τους μεγαλύτερους φόβους του.
3. Ανώφελη ομορφιά – Θέατρο – Γεύση
Η κόμισσα Ντε Μασκαρέ είναι τριάντα χρονών και έχει ήδη επτά παιδιά. Όταν γυρίζει από την εξοχή μετά τη γέννα του τελευταίου της παιδιού, ο άντρας της,της εκφράζει γι’ ακόμα μια φορά, τον έρωτα και τον θαυμασμό του με απότερο σκοπό να την αφήσει και πάλι έγκυο. Εκείνη είναι πλέον αποφασισμένη να δώσει ένα τέλος σ’ αυτό το μαρτύριο, όπως εκείνη αποκαλεί τις ασταμάτητες εγκυμοσύνες της, κάνοντας τα πάντα για να το καταφέρει…
4. Η Οπτασία – Γλυπτική – Αφή
Η ιστορία «η οπτασία» γεννήθηκε μέσα από τη μεταφυσική διάθεση του συγγραφέα και την άρνησή του στο θάνατο. Ο Λου, ένας παλιός φίλος του Μωπασάν ο οποίος έχει χάσει τη γυναίκα του, του ζητάει να τον βοηθήσει. Παρακαλεί τον Μωπασάν να πάει στο στοιχειωμένο, όπως αποδεικνύεται, σπίτι του για να πάρει τα γράμματα της γυναίκας του που τα έχει αφήσει εκεί. Όμως στο σπίτι πραγματοποιείται μια συνάντηση που θα τον στοιχειώσει για πάντα.
5. Η Κόμη – Χορός – Όραση
Πρόκειται για την ιστορία μιας Ερωτικής Μακάβριας Παράνοιας «Το παρελθόν με θέλγει, το παρόν με τρομάζει αφού το μέλλον είναι ο θάνατος!» Μια αόρατη νεκρή γυναίκα οδηγεί πλέον τη ζωή του Μωπασάν. Περνάει τις περισσότερες ώρες του μέσα σε διάφορα καταγώγια και καμπαρέ. Η εμμονή του με αυτή τη γυναίκα, θα τον οδηγήσει σιγά-σιγά στην τρέλα.
6. Εκείνος – Video art – έκτη αίσθηση
«Δε θέλω πια να είμαι μόνος τη νύχτα… γιατί φοβάμαι ολομόναχος, φοβάμαι τον εαυτό μου. Φοβάμαι τον φόβο, τη φρικτή αίσθηση του ανεξήγητου τρόμου, τη φρικτή σύγχιση της σκέψης μου.» Ο Μωπασάν φαίνεται να έχει κυριευθεί από τις εμμονές του και τις φοβίες του.
Σαν κινηματογραφική σεκάνς από την οποία δεν λείπει το υγρό στοιχείο και το σκοτάδι, ο ήρωας περιγράφει ό,τι συμβαίνει μέσα στο μυαλό του, τα γεγονότα που του προκαλούν τον φόβο. Πιστεύει ότι το μυαλό του «κατοικείται»… Τα φαντάσματα της σκέψης του παραμένουν αόρατα και βρίσκονται παντού… «παραμένουν γιατί είμαι μόνος, αποκλειστικά και μόνο επειδή είμαι μόνος.»
Λίγα λόγια για τον Γκυ ντε Μωπασάν
Γεννήθηκε στις 5 Αυγούστου του 1850 στον Πύργο του Μιρομενίλ, κοντά στη Ντιέπ. Το 1856 γεννιέται ο αδελφός του Ερβέ και οι γονείς του χωρίζουν. Η κυρία ντε Μωπασάν εγκαθίσταται στο Ετρετά, παραθαλάσσια πόλη της Μάγχης, με τα δυο παιδιά της. Προσπαθεί πολλές φορές να αυτοκτονήσει, κάποτε μάλιστα δένοντας γύρω από το λαιμό της τις μακριές της πλεξίδες. Πρόκειται για μια γυναίκα πολύ καλλιεργημένη, στενή φίλη του Φλομπέρ, νευρασθενική, που μισεί το φως και παίρνει διάφορα καταπραϋντικά. Αυτή σταλάζει στην ψυχή του Μωπασάν την αγάπη για την τέχνη του λόγου, με την κρυφή ελπίδα ο γιός της να γίνει συγγραφέας. Ο Μωπασάν λατρεύει το υγρό στοιχείο. Η απατηλή σαγήνη του νερού, η αίσθηση της αδιάλειπτης κίνησης, του κινδύνου και της ελευθερίας μαγνητίζουν τον ατίθασο και παράτολμο χαρακτήρα του. Όντας έφηβος, σώζει από πνιγμό τον Άγγλο ποιητή Σουίνμπορν, που μένει στην Ετρετά με κάποιον ιδιόρρυθμο φίλο του. Φήμες κυκλοφορούν στην περιοχή για τα δυο αυτά περίεργα πρόσωπα: ότι παίρνουν όπιο και επιδίδονται σε όργια. Οι δύο νέοι καλούν στο σπίτι τους το δεκαεξάχρονο Γκυ για να τον ευχαριστήσουν, και εκείνος βρίσκεται τότε μπροστά σε ένα νοσηρό, μακάβριο και διεστραμμένο κόσμο που ασκεί επάνω του μια έλξη εξαιρετικά ισχυρή.
Το 1863 ο Μωπασάν εισάγεται στο εκκλησιαστικό ίδρυμα Υβετό. Το 1870 φεύγει για το μέτωπο στο γαλλογερμανικό πόλεμο. Το 1872 αρχίζει να εργάζεται στο Υπουργείο Ναυτικών και να ασχολείται πιο συστηματικά με τη λογοτεχνία και την ποίηση κάτω από τον αυστηρό έλεγχο του Φλομπέρ. Η γνωριμία του με τον Φλομπέρ, ήδη από τα γυμνασιακά του χρόνια, θα τον σφραγίσει ανεξίτηλα.
Ο Φλομπέρ τον θεωρεί πνευματικό του παιδί. Περνά τις διακοπές του με σκληρή σωματική άσκηση και κωπηλασία στο Σηκουάνα. Το 1877 παρουσιάζονται τα πρώτα προβλήματα υγείας, ενώ ήδη έχει αρχίσει να δημοσιεύει έργα του και να συμμετέχει σε ομάδες λογοτεχνών. Το 1879 αποσπάται χάρη στον Φλομπέρ στο Υπουργείο Δημόσιας Εκπαίδευσης, απ’ όπου παραιτείται μετά το θάνατο του Φλομπέρ στις 8 Μαΐου 1880.
Με τα ίδια του τα χέρια φορά στο δάσκαλό του τη στερνή του αμφίεση. Και λέει στους φίλους του: «Μακάρι να ήμουν νεκρός αν ήξερα ότι κάποιος με σκέφτεται όπως σκέφτομαι εγώ εκείνον.» Από τότε ο άλλοτε ασύδοτος ηδονιστής που αμελούσε τη συγγραφή για την κωπηλασία, τη σκοποβολή και τις παρέες, επιδίδεται πλέον σαν μεθυσμένος στο γράψιμο.Ταξιδεύει στην Κορσική, την Αλγερία, τη Βρετάνη, την Ιταλία, τη Σικελία, την Αγγλία, τη Βόρεια Αφρική, το Μαρόκο, την Τυνησία κ.ά. Από το 1884 αρχίζουν να εμφανίζονται οι νευροψυχικές διαταραχές. Η τελευταία περίοδος της ζωής του σφραγίζεται και από μια μυστηριώδη γυναίκα την «κυρία με τα γκρίζα», ένα πλάσμα που τον καταδιώκει ή τον εκβιάζει, για άγνωστους λόγους, ένα πρόσωπο που παραμένει στο σκοτάδι και που ο συγγραφέας φοβάται και αποφεύγει σαν βρικόλακα, σαν ένα μαύρο προμήνυμα του φοβερού τέλους που τον περιμένει. Το 1887 ο αδελφός του παρουσιάζει τα πρώτα συμπτώματα σχιζοφρένειας, το 1889 κλείνεται σε άσυλο φρενοβλαβών όπου και πεθαίνει. Από το 1891 η κατάσταση της υγείας του Μωπασάν γίνεται πολύ ανησυχητική και την 1η Ιανουαρίου 1892 αποπειράται να αυτοκτονήσει στις Κάννες.
Στις 6 του ίδιου μήνα μπαίνει στην κλινική του δόκτορα Μπανς στο Πασσύ. Δεν πρόκειται ποτέ να ξαναβγεί. Στις 6 Ιουλίου 1893, σε ηλικία 43 ετών, πεθαίνει σύμφωνα με το ιατρικό δελτίο από σύφιλη νευροτροπικής μορφής. Η ταφή του γίνεται στο κοιμητήριο του Μονπαρνάς. Πίσω από την κοινωνική εικόνα του φτασμένου συγγραφέα, που πουλά χιλιάδες αντίτυπα, που μένει σε ένα πολυτελέστατο διαμέρισμα, που έχει δική του έπαυλη και κότερο, ταξιδεύοντας με αυτό αδιάκοπα σε όλη τη Μεσόγειο, που η ζωή του είναι ξέφρενη, ηδονική και σκανδαλώδης, που συχνάζει στα πιο φημισμένα κοσμικά σαλόνια, που προκαλεί χίλιες δυο σκαμπρόζικες φάρσες, που σπέρνει νόθα, που κάνει σπορ, που λατρεύει τη φύση κρύβεται μια άλλη εικόνα απελπιστικά οδυνηρή: η αϋπνία, οι νευρικές διαταραχές, οι πονοκέφαλοι που πριονίζουν τα φρένα, η εξάντληση, η παροδική τύφλωση, ο αιθέρας, τα ηρεμιστικά, οι νευρολόγοι, τα ελβετικά θεραπευτήρια, η δεσποτική μητέρα, που τον ελέγχει αθέατη και τον κατευθύνει, η σύγχυση του νου, η απέραντη μοναξιά, η απόγνωση, ο κόσμος της παράνοιας.