Οι Εκδόσεις Πατάκη παρουσιάζουν το βιβλίο του Κώστα Βεργόπουλου με τίτλο «Η ανάρμοστη σχέση: Ελλάδα-Ευρώπη»…
… στο οποίο ο συγγραφέας εντοπίζει τις αιτίες για το σηµερινό ελληνικό και ευρωπαϊκό ναυάγιο, τεκµηριώνει προϋποθέσεις για την απεµπλοκή από αυτό.
Ο Κώστας Βεργόπουλος έχει επισηµάνει έγκαιρα, από το 1992, τις αντινοµίες και τον προβληµατικό χαρακτήρα του ευρωπαϊκού κοινού νοµίσµατος, µε τη µέχρι σήµερα δοµή του, και τις σαρωτικές συνέπειές του για τις χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας. Με τη σηµερινή µορφή του, το ευρώ, αντί να προστατεύει τις χώρες-µέλη από την παγκόσµια κρίση, τις αφοπλίζει και τις παραδίδει ανυπεράσπιστες σε αυτήν. Ωστόσο, ο µονοµερής σφετερισµός των πόρων του Νότου από τον ευρωπαϊκό Βορρά εξαντλεί σήµερα τα όριά του: το ευρώ είτε θα λειτουργήσει επιτέλους ως οµοσπονδιακό νόµισµα, µε σταθεροποιητικές µεταβιβάσεις πόρων από τις πλεονασµατικές περιοχές του προς τις ελλειµµατικές, είτε θα καταρρεύσει, µε ανυπολόγιστο κόστος για όλους.
Μαύρο αστυνοµικό έργο η σχέση Ελλάδας-Ευρώπης: ατµόσφαιρα δηλητήριο, εκατόµβες ανθρώπινης καταστροφής, θρίλερ και σασπένς, µε κοµµένη ανάσα, ο θάνατος παραµονεύει παντού, αυτοκτονούν τα θύµατα της αθέµιτης ανέχειας, αλλά και οι θύτες του αθέµιτου πλουτισµού, βεβαρηµένο παρελθόν ενοχοποιεί το παρόν, κατεστραµµένο παρόν υποθηκεύει το µέλλον.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Για το σηµερινό ναυάγιο, όλοι ένοχοι, καθείς στο µέτρο που του αναλογεί: οι ισχυροί θύµατα της ισχύος τους, οι αδύναµοι θύµατα της αδυναµίας τους. 57 χρόνια µετά την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, 32 µετά την πλήρη ένταξή µας σε αυτήν, 11 µετά τη συµµετοχή στο κοινό νόµισµα, παραµένουν καταλυτικές οικονοµικές, κοινωνικές, γεωπολιτικές, ανθρωπολογικές, πολιτισµικές ασυµβατότητες ανάµεσα στις δύο πλευρές. Πολλαπλά ποσοτικά και ποιοτικά χάσµατα ανάµεσα στη χώρα µας και στην Ευρώπη. Σχέση «αταίριαστη», «ανάρµοστη», «άγονη». Το αυτό ακριβώς ισχύει για όλες τις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, την ανατολική Ευρώπη, τη Σκανδιναβία, ακόµη και µεταξύ Γερµανίας και Γαλλίας. Κι όµως στην ιστορία, οι µεγάλες γεωπολιτικές ενώσεις, από τη Ρωµαϊκή αυτοκρατορία µέχρι τη Βρετανική και την Αµερικανική δεν ήσαν ενώσεις µεταξύ όµοιων, αλλά µεταξύ διαφορετικών και αποκλινόντων. Η ισχύς του ισχυρού προκύπτει από την παροχή ασφάλειας και σταθερότητας στον αδύναµο. Η ιστορία διδάσκει ότι, υπό ορισµένους όρους, η αταίριαστη, ανάρµοστη, άγονη σχέση µπορεί να αποβαίνει ταιριαστή και γόνιµη. Ισχύς δεν είναι ποτέ η καθαρότητα, αλλά η συνθετότητα και η πολυπλοκότητα. Στην ευρωπαϊκή διαχείριση της ελληνικής κρίσης διακυβεύεται σήµερα η βιωσιµότητα όχι µόνον της χώρας µας, αλλά επίσης της Ευρώπης των ανόµοιων.
