Η θρυλική φλαµένκο παράσταση του Antonio Gades, που έγινε ταινία από τον Carlos Saura, γιορτάζει τα 25 χρόνια που πέρασαν από την πρώτη της πρεμιέρα με μία διεθνή περιοδεία.
Και ανάμεσα στις ημερομηνίες της εορταστικής περιοδείας βρίσκεται και η Αθήνα, όπου θα παρουσιαστεί τέσσερις μόνο παραστάσεις από τις 30 Οκτωβρίου έως τις 2 Νοεμβρίου, στο Θέατρο Badminton.
H παράσταση πραγματεύεται τη συνεργασία μιας οµάδας χορευτών, η οποία εργάζεται πάνω σε µια καινούρια, φλαµένκο εκδοχή της Κάρµεν, μέσα στην οποία τα όρια ανάµεσα στη µυθοπλασία και την πραγµατικότητα θα µπερδευτούν επικίνδυνα από τον έρωτα του Αντόνιο, του χορογράφου της οµάδας, για την κύρια χορεύτριά του.
Πρόκειται για έναν έρωτας κεραυνοβόλο και παράφορο, που πνίγει µέσα στη δαιµονισµένη φύση του την ανάγκη της ηρωίδας για προσωπική ελευθερία και καταλήγει µε απρόβλεπτες συνέπειες για όλους.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Στην πραγματικότητα είναι μια θρυλική παράσταση µέσα στην παράσταση, που ξαναδιάβασε µε απρόβλεπτα γοητευτικό τρόπο τον µύθο της Κάρµεν, και επέβαλε τον Antonio Gades στο διεθνές καλλιτεχνικό στερέωµα.
Οι χορογραφίες του Gades στην Κάρµεν αναβίωσαν την παράδοση και το ατόφιο πάθος του φλαµένκο, απογυμνώνοντας το από τα φτηνά στολίδια και τα διακοσμητικά στοιχεία που του είχε προσδώσει το δικτατορικό καθεστώς στην Ισπανία την εποχή του Φράνκο και εκτόξευσαν τη φήµη του δημιουργού τους.
Οι χορευτές κάνουν ευρεία χρήση του χώρου και κρατούν συχνά το ρυθμό µε τους βηματισμούς των παπουτσιών (zapateado) και των τακουνιών (taconeo). To φλαµένκο του Gades είναι καθαρό, ουσιαστικό και απαλλαγµένο από την επιτηδευµένη δεξιοτεχνία.
Η παράσταση, σ’ αυτή την εκδοχή, έκανε πρώτη παγκόσµια πρεµιέρα το 1983 στο Théâtre de Paris, ενώ η οµώνυµη ταινία του Carlos Saura, κυκλοφόρησε λίγο αργότερα µε πρωταγωνιστή και πάλι τον Gades και τις χορεύτριες Laura del Sol και Cristina Hoyos.
Η διεθνής περιοδεία της Κάρµεν, για τα 25 χρόνια από την πρεµιέρα του κλασικού αριστουργήµατος, ήταν μία απόφαση της Compañia Antonio Gades, που ιδρύθηκε από τον αξέχαστο δάσκαλο του φλαµένκο το 1999 και που υποστηρίζεται από το «Ιδρύµα Antonio Gades», η οποία πάρθηκε μετά τον θάνατο του το 2004.