Η Στέλλα Αρκέντη παρουσιάζει μια ταινία μεγάλου μήκους βασισμένη στο ομότιτλο έργο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη…
… από την Τρίτη 25 Δεκεμβρίου 2012, στον Κινηματογράφο Λαΐς-Ταινιοθήκη της Ελλάδας.
Χριστούγεννα με τη Φόνισσα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη.
Μια ποιητική ταινία της Στέλλας Αρκέντη.
Ένα σύγχρονο παραμύθι σε σκηνικά-κοστούμια Κατερίνας
Καμπανέλλη, φωτογραφία Γιάννη Λάσκαρη, μουσική Σωτηρίας Αδάμ.
Στο ρόλο της Φόνισσας η Ιωάννα Γκαβάκου σε μια συγκλονιστική ερμηνεία.
Φόνισσα : Ιωάννα Γκαβάκου.
Κοστούμια-Σκηνικά : Κατερίνα Καμπανέλλη
Διεύθυνση Φωτογραφίας : Γιάννης Λάσκαρης
Ηχητικός σχεδιασμός-Μουσική : Σωτηρία Αδάμ
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
ΗΘΟΠΟΙΟΙ
Φόνισσα : Ιωάννα Γκαβάκου
Παπαδιαμάντης : Θανάσης Παπαθανασίου
Βοσκοί : Τάκης Βογόπουλος-Βαγγέλης Ρήγας
Aμέρσα : Ντένυ Αργυροπούλου
Δελχαρώ : Ελεάνα Φινοκαλιώτη
π. Ιωάσαφ : Ιωνάς Νανούρης
Μαρουσώ : Έφη Καπαντάη
Πενθερά : Βίκη Ξάνθη
Μάνα Φόνισσας : Χάρις Συμεωνίδου
ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ
Βοηθοί Σκηνοθέτη : Βαγγέλης Ρήγας-Μαρία Βιτσεντζάκη
Μακιγιάζ : Σοφία Νικολοπούλου
Μοντάζ-Κάμερα: Στέλλα Αρκέντη
Σκηνοθεσία-Σενάριο (βασισμένο στο ομότιτλο έργο
του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη)-Παραγωγή : Στέλλα
Αρκέντη
ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ
Η Φραγκογιαννού είναι μια πολυβασανισμένη και χιλιοτραυματισμένη ψυχικά γυναίκα, με στοιχειωμένη λογική από τις αδικίες και την φτώχεια. Στο θολωμένο της μυαλό νομίζει πως το ό,τι υπέφερε της δίνει το δικαίωμα, να πάρει τον νόμο στα χέρια της. «Ο νους της ψήλωσε». Η ανθρώπινη λογική εξομοιώνεται με δύναμη Θεού και το αποτέλεσμα οδυνηρό. Η Φραγκογιαννού κηρύττει το δικό της ευαγγέλιο. Οδηγημένη από τους δικούς της δαίμονες απομακρύνεται από την πόλη των ανθρώπων αφήνοντας πίσω της, πτώματα μικρών κοριτσιών. Κορίτσια που θα γίνουν γυναίκες σαν και αυτήν δυστυχισμένες. Θα αναζητήσει την ερημιά, κι εκεί, μέσα στους εφιάλτες της, θα χαθεί στην απόγνωση. Ένα κύμα θα την εξαφανίσει…
Σκηνοθεσία-Σενάριο (βασισμένο στο ομότιτλο έργο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη)
Παραγωγή : Στέλλα Αρκέντη
ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Η Φραγκογιαννού είναι μια σύγχρονη Μήδεια, μόνο που αυτή δεν είναι κόρη θεότητας, αλλά κόρη μάγισσας.
Η ταινία ακολουθεί την φόνισσα από την πρώτη νύχτα όπου αναπολεί όλον τον ανωφελή, μάταιο και βαρύ βίο της έως την απόφασή της να προβεί σε μία σειρά φόνων μικρών κοριτσιών. Ο κάθε φόνος μεταμορφώνει σταδιακά την Φραγκογιαννού σε μισάνθρωπο που τον καταδιώκουν οι δαίμονες του οδηγώντας τον σε απόγνωση, σε αγρίμι που λειτουργεί με μόνο το ένστικτό του.
Η Φραγκογιαννού, αποκομμένη από τον κοινωνικό περίγυρο, είναι ο σύγχρονος άνθρωπος που, θυματοποιημένος, δικάζει και καταδικάζει την κοινωνία και που, υποκαθιστώντας τον Θεό, επιβάλλει θεία δικαιοσύνη. Από τον θυμό, στον φόνο. Από τον φόνο, στη διαταραχή και στην αποξένωση. Από την απόγνωση, στην απελπισία.
Πώς μια γυναίκα, μεγαλωμένη στο αρνητικό, για την γυναίκα, περιβάλλον ενός χωριού που το δέρνει η φτώχια, φτάνει στον φόνο; Η λογική γεννάει τέρατα. Πώς ο άνθρωπος φτάνει να επιζητά την καταστροφή και να σύρεται στην αυτοκαταστροφή του;
Σκηνοθεσία-Σενάριο (βασισμένο στο ομότιτλο έργο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη)-Παραγωγή : Στέλλα Αρκέντη
