Το “I’m too sad to” είναι ένα ένα πολυαισθητηριακό, νυχτερινό τοπίο αντίστασης φτιαγμένο από σάρκα, κόκαλα, ήχους, φωνές, μυρωδιές και αντικείμενα.
Τρεις χορεύτριες και μία μουσικός αναζητούν τρόπους αντίστασης στην κινητική αδράνεια της θλίψης ανοίγοντας ένα πεδίο δράσεων που αγκαλιάζει την πτώση, την αποτυχία και το σκοτάδι και γιορτάζει την ατέλεια, την αδυναμία και την ευαλωτότητα.
Σε ένα παιχνίδι προσανατολισμών, επιλέγουν την ενεργοποίηση των αισθήσεων ως πύλη περάσματος στον κόσμο και το Άλλο. Εκεί που το σώμα βλέπει το δέρμα του όχι ως όριο, αλλά ως μια επιφάνεια που απλώνει, ως ένα συνδετικό ιστό που το συνδέει με το σύμπαν.
Απορρίπτοντας τη σκέψη ότι το ανθρώπινο σώμα είναι αυτοτελής, κλειστή οντότητα, καλωσορίζεται ένα σώμα υπό διαπραγμάτευση, κινούμενο από ερωτήσεις. Όπως είπε και η Deborah Hay: “My body in question is the dance.”.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Όσο παράδοξο κι αν ακούγεται, το “I’m too sad to” είναι μια υπόσχεση του φωτός για μια νέα εκκίνηση του κόσμου, για ένα άλμα προς την αδυνατότητα.
Συντελεστές
Σύλληψη: Άρια Μπουμπάκη
Χορογραφία: Άρια Μπουμπάκη με τη συμβολή των περφόρμερς
Περφόρμερς: Δήμητρα Μερτζάνη, Μαρία Φουντούλη, Anouk Arra, Άρια Μπουμπάκη
Μουσική: Anouk Arra
Δραματουργία: Εύη Δημητροπούλου
Σκηνικό περιβάλλον: Ιωάννα Φιλιπποπούλου, Άρια Μπουμπάκη
Κοστούμια: Ιωάννα Φιλιπποπούλου
Σχεδιασμός φωτισμού: Μίλτος Αθανασίου
Επικοινωνία: Μαρία Κωνσταντοπούλου
Οργάνωση παραγωγής: Μαριάννα Πανουργιά
Παραγωγή: ΣΕΡΕΝΤΙΠΙΤΙ ΑΜΚΕ
Φωτογραφίες: Σοφία Δρακοπούλου
Γραφιστική ταυτότητα: The Birthdays Design
Διάρκεια: 50 λεπτά
Η παράσταση πραγματοποιείται υπό την αιγίδα και με την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού.
Άρια Μπουμπάκη (χορογράφος)
Η Άρια Μπουμπάκη είναι dance artist που ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
Σπούδασε χορό στην Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης και συνέχισε την εκπαίδευσή της στο μεταπτυχιακό χορογραφικό ερευνητικό πρόγραμμα Ex.e.r.ce στο Ici-Ccn (Χορογραφικό κέντρο του Μονπελιέ, Γαλλία), ως υπότροφος του Ιδρύματος Ωνάση.
Τα έργα της χαρακτηρίζονται από τη δημιουργική τους διαδικασία και την έννοια της κοινότητας στην τέχνη. Εξερευνώντας χορευτικά σώματα σε διαφορετικές πραγματικότητες, δημιουργεί έργα διαφορετικών δομών και τόπων (σκηνικά έργα, εγκαταστάσεις, site-specific πρότζεκτ, community project, κείμενα, βίντεο κ.ά.). Γοητευμένη από τον ήχο, τη γλώσσα, τα αντικείμενα και την αρχιτεκτονική, συνεργάζεται με καλλιτέχνες που ασχολούνται με την εικαστική τέχνη, τη μουσική και το χορό. Γοητευμένη από το σώμα και την κινητική ταυτότητα, προσκαλεί συχνά μη επαγγελματίες χορευτές να διερευνήσουν /επαναπροσδιορίσουν τα χορευτικά, σκηνικά σώματα και την ανάγκη σωματικού-κινητικού ρεαλισμού στα χορευτικά έργα. Επιθυμεί να δουλεύει με συλλογικότητες, να υποκύπτει στην κινητική απόλαυση και να αφυπνίζει τη συνείδηση, ενώ προτείνει την τρυφερότητα ως μέσο επανάστασης!
Παράλληλη της δημιουργικής της διαδικασίας βρίσκεται η διδασκαλία με τη μορφή τακτικών εργαστηρίων τεχνικής σύγχρονου χορού, αυτοσχεδιασμού και χορογραφίας σε εκπαιδευτικά ιδρύματα, στούντιο χορού και φεστιβάλ. Έχει συνεργαστεί με το Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, την Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, το Kέντρο Pompidou, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και το Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών. Τα τελευταία της projects έχουν χρηματοδοτηθεί από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού. Το 2020 ήταν danceweb υπότροφος του διεθνούς φεστιβάλ IMPULSTANZ -Vienna (με την υποστήριξη του Ιδρύματος Ωνάση), καθώς και μία εκ των καλλιτεχνών στους οποίους απονεμήθηκε το βραβείο ARTWORKS του Προγράμματος Υποστήριξης Καλλιτεχνών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).