Αυτό το μυθιστόρημα το έγραψε ο Γιόζεφ Ροτ τα χρόνια της εξορίας του, που από το 1933 τον απέκοψε από το αναγνωστικό του κοινό. Ο Ροτ το τελείωσε το 1936 στο …

Ξενοδοχείο Έντεν στο Άμστερνταμ, όπου και διάβασε για πρώτη φορά μπροστά σε ακροατήριο σελίδες της ιστορίας του αλλοτινού πράκτορα της τσαρικής αστυνομίας.

Μια ολόκληρη νύχτα ώς το πρωί ακούν οι θαμώνες του ρώσικου καπηλειού Ταρί-Μπαρί στο Παρίσι την εκ βαθέων εξομολόγηση και την ιστορία της ζωής του Σεμιόν Γκολούμπτσικ, που δηλώνει δολοφόνος. Η μοίρα του Γκολούμπτσικ –η δουλειά του στη μυστική αστυνομία του τσάρου, την Οχράνα, ο υποτιθέμενος διπλός φόνος του ετεροθαλούς αδερφού του και της νεαρής Λουτεσιά, οι συνωμοσίες του και οι προδοσίες του– όλα ξεκινούν από την προβληματική καταγωγή του. Από ειρωνεία της τύχης η υπηρεσία του τον στέλνει ως κατάσκοπο στο Παρίσι με το όνομα του πρίγκιπα Κραπότκιν, που είναι ο πραγματικός πατέρας του.

Αυτό το συναρπαστικό, σκοτεινό και ειρωνικό μυθιστόρημα είναι μια παραβολή για τη δύναμη του Κακού, για τη λογική της ύβρης και της προδοσίας.

ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο ΓΙΟΖΕΦ ΡΟΤ γεννήθηκε το 1894 από Εβραίους γονείς στην Ανατολική Γαλικία. Σπούδασε φιλοσοφία και γερμανική φιλολογία στο Λέμπεργκ και στη Βιέννη. Το 1916 κατετάγη στον αυστριακό στρατό. Πήρε μέρος στον Πρώτο Παγκόσμιο πόλεμο. Στο διάστημα του μεσοπολέμου εργάστηκε ως δημοσιογράφος στη Βιέννη και στο Βερολίνο, όπου έζησε δώδεκα χρόνια. Ήδη από το 1922 εντοπίζει και στηλιτεύει από τους πρώτους τον Χίτλερ. Εβραίος ο ίδιος, ασκεί έντονη κριτική στη συμβιβαστική στάση της εβραϊκής κοινότητας. Από το 1932 δηλώνει σ’ έναν φίλο του: «Πρέπει να φύγουμε. Θα κάψουν τα βιβλία μας και θα είμαστε εμείς ο στόχος… Πρέπει να φύγουμε ώστε μόνο τα βιβλία μας να παραδοθούν στην πυρά». Στις 30 Ιανουαρίου του 1933, τη μέρα που ο Χίτλερ ονομάζεται καγκελάριος του Ράιχ, ο Ροτ μεταναστεύει οριστικά στο Παρίσι, όπου και πεθαίνει το 1939 σε ηλικία μόλις σαρανταπέντε χρόνων. «Είναι η εγκαθίδρυση της βαρβαρότητας και η βασιλεία της κόλασης. Μόνο το αληθινό Ρήμα θα μπορέσει να σώσει την εποχή, προσφέροντας πατρίδα σ’ αυτούς που δεν έχουν πλέον».

Άφησε έργο εκτεταμένο και ποικίλο: δεκατρία μυθιστορήματα, οχτώ μεγάλα αφηγήματα, τρεις τόμους δοκιμίων και ανταποκρίσεων, αμέτρητα άρθρα. Άλλα του μυθιστορήματα: Ο θρύλος του Αγίου Πότη (Άγρα, 2006), HotelSavoy (Άγρα, 2007) Το εμβατήριο του Ραντέτσκυ (Άγρα, 2009), Η κρύπτη των Καπουτσίνων, Ο ιστός της αράχνης.