Την Τετάρτη 16 Ιουνίου στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού, θα δοθεί η παράσταση, Η Σούτρα της Μεγάλης Σοφίας …
ένα έργο που ανήκει στο Ιαπωνέζικο δραματικό είδος No σε σκηνοθεσία Ροκούρο Γκένσο Ουμεγουάκα. Μια μοναδική θεατρική εμπειρία που παρουσιάζεται δεν συναντά εύκολα ο Έλληνας θεατής.
Στοιχεία παράστασης
Θέατρο ΝΟ
Σανμπασό (κυόγκεν)
Ντάι-Χάνγια (νο) – Η Σούτρα της Μεγάλης Σοφίας
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Σκηνοθεσία: Ροκούρο Γκένσο Ουμεγουάκα
Σανμπασό (κυόγκεν)
Ερμηνεύουν: Νορισίγκε Γιαμαμότο Χιρογιόσι Έντο, Νοριχίντε Γιαμαμότο
Μουσικοί Μανάμπου Τακέσι νο-καν (φλάουτο), Τατσούσι Ναρίτα κο-τσουζούμι (τύμπανο), Χιροτάντα Κάμε ο-τσουζούμι (τύμπανο)
Ντάι-Χάνγια (νο)
Η Σούτρα της Μεγάλης Σοφίας
Ερμηνεύουν Ροκούρο Γκένσο Ουμεγουάκα, Γιουκινόρι Τακάο, Ναοτάκα Κακούτο, Τακαγιούκι Ματσουγιάμα, Κόχε Καγουαγκούτσι, Κενκίτσι Τονόντα, Νοριχίντε Γιαμαμότο
Μουσικοί Μανάμπου Τακέσι νο-καν (φλάουτο), Τατσούσι Ναρίτα κοτσουζούμι (τύμπανο), Χιροτάντα Κάμε ο-τσουζούμι (τύμπανο), Μαζάτο Κοντέρα, τάικο
Βοηθός διευθυντή σκηνής (υποβολέας): Σιντάρο Μπαν
Χορός
Γιοσιμάζα Κάνζε, Μασαμίτσι Γιαμαζάκι, Μοτονόρι Ουμεγουάκα, Μιτσούρου Φουρουκάγουα, Ακιχίρο Τακάο, Χιρομίτσι Ταμόι
Ένας από τους σημαντικότερους ερμηνευτές του θεάτρου Νο, ο Ροκούρο Γκένσο Ουμεγουάκα, έρχεται με ιδιαίτερη συγκίνηση στο Ηρώδειο, 45 χρόνια μετά από την εμφάνιση του πατέρα του, προκάτοχό του στην κεφαλή του θιάσου, στο ίδιο θέατρο. Το αθηναϊκό κοινό έχει μία σπάνια ευκαιρία να απολαύσει μία παράσταση αυτού του θεατρικού είδους από την Ιαπωνία, γνωστό για την ιδιαιτερότητα της αισθητικής του, που απέχει πολύ από το δυτικό θέατρο.
Το θέατρο Νο
Το ιαπωνέζικο δράμα Νο, που κατά τους μελετητές παρουσιάζει πολλές αναλογίες με την αρχαία ελληνική τραγωδία, είναι μία τέχνη που γεννήθηκε τον 14ο αιώνα. Η λέξη «νο» σημαίνει ταλέντο, ικανότητα, επιδεξιότητα και είναι ενδεικτική για το επί σκηνής θέαμα: αντίθετα με το δυτικό θέατρο, οι ηθοποιοί του Νο διηγούνται τις ιστορίες τους όχι τόσο μέσω του λόγου, αλλά κυρίως μέσα από τον συνδυασμό χειρονομιών, λόγου, χορού και τραγουδιού. Η ιδιαιτερότητα του Νο έγκειται στο ότι βασίζεται σε πολύ διαφορετικούς κώδικες επικοινωνίας από αυτούς του δυτικού κόσμου, αποτελώντας έτσι μία μαγευτική εμπειρία για τον δυτικό θεατή. Οι μάσκες είναι βασικό στοιχείο της παράστασης. Εκτός από το θέατρο Νο, παράλληλη πορεία έχει ακολουθήσει και η πιο κωμική του μορφή, το Κυόγκεν, το οποίο αποτελεί το πρώτο μέρος της παράστασης.
Αρχικά, οι παραστάσεις ήταν ένα είδος δέησης για ειρήνη, ευημερία και μακροημέρευση και απευθύνονταν στην ανώτερη τάξη, ωστόσο η εξάπλωση που γνώρισε σε όλα τα κοινωνικά στρώματα ήταν τεράστια. Άνθισε ιδιαίτερα κατά τη δυναστεία των Tokugawa (1603–1867) και μετά την πτώση της, που συνέπεσε με την κατάργηση της φεουδαρχίας, βρέθηκε στα όρια της εξαφάνισης ως θεατρικό είδος. Ωστόσο, μετά το τέλος του Β’ παγκοσμίου πολέμου, το ενδιαφέρον για το θέατρο Νο ανανεώθηκε.
Ροκούρο Γκένσο Ουμεγουάκα
Ο Ροκούρο Γκένσο Ουμεγουάκα είναι ένας από τους σημαντικότερους και πιο τολμηρούς ερμηνευτές του είδους σήμερα και σημαντικός ανανεωτής του Νο. Από πολύ νέος έδειξε τη διάθεσή του για πειραματισμό και επαναδιαπραγμάτευση των κλασικών έργων του θεάτρου Νο. Για τη δραστηριότητά του αυτή βραβεύτηκε πολλές φορές, όχι μόνο σαν ερμηνευτής, αλλά και σαν ερευνητής και σκηνοθέτης. Γεννημένος το 1948, εμφανίστηκε στη σκηνή για πρώτη φορά στην ηλικία των τριών ετών και είναι σήμερα (από το 1988) ο 56ος επικεφαλής της οικογένειας Ουμεγουάκα, η οποία ασκεί την τέχνη του Νο για περισσότερο από 1000 χρόνια. Ο προπάππους του ήταν αυτός που όχι μόνο έσωσε το θέατρο Νο από την εξαφάνιση, αλλά και το σύστησε στη Δύση. Την παράδοση αυτή συνεχίζει ο Ροκούρο Γκένσο Ουμεγουάκα, περιοδεύοντας στον κόσμο με τις παραστάσεις του.
Παραγωγή: KOROKU, Dance West, Umewaka-kai
Σε συνεργασία με το Συμβούλιο για τις Τέχνες στην Ιαπωνία, Εθνικό Θέατρο Νο
Με την υποστήριξη: Agency for Cultural Affairs Government of Japan in the Fiscal 2010