Η νέα εικαστική σεζόν αρχίζει στις 3 Νοεμβρίου, με την έκθεση «Όταν το φως χορεύει, μιλάω δίκαια. Ο Γιώργος Σεφέρης και η ποίησή του μέσα από τη ζωγραφική και τις φωτογραφίες.». Το φιλότεχνο κοινό, θα έχει την ευκαιρία να δει πρωτότυπα έργα κορυφαίων Ελλήνων καλλιτεχνών, που εμπνεύστηκαν ή εμπνέονται από την ποίηση του Γιώργου Σεφέρη.
Από τις 25 Ιανουαρίου έως τα μέσα Μαΐου, θα παρουσιαστούν εβδομήντα και πλέον αντιπροσωπευτικά έργα του «πατέρα της ελληνικής θαλασσογραφίας», Κωνσταντίνου Βολανάκη, αποκαλύπτοντας την τεράστια προσφορά του στη διαμόρφωση της φυσιογνωμίας της νεοελληνικής ζωγραφικής.
Τέλος, από τον Μάιο έως τον Σεπτέμβριο, το Ίδρυμα Θεοχαράκη θα φιλοξενήσει τη νέα γλυπτική πρόταση του εμπνευσμένου «ποιητή της γλυπτικής», Κώστα Βαρώτσου, η οποία δίνει μια δυναμική συνέχεια στην τρισδιάστατη απόδοση του οραματικού του κόσμου.
Οι εκθέσεις αναλυτικά:
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Όταν το φως χορεύει, μιλάω δίκαια.
Ο Γιώργος Σεφέρης και η ποίησή του μέσα από τη ζωγραφική και τις φωτογραφίες.Διάρκεια: 3 Νοεμβρίου 2017 – 21 Ιανουαρίου 2018
Επιμέλεια Έκθεσης: Τάκης Μαυρωτάς
Η θεματική έκθεση «Όταν το φως χορεύει, μιλάω δίκαια. Ο Γιώργος Σεφέρης και η ποίησή του μέσα από τη ζωγραφική και τις φωτογραφίες.», θα πραγματοποιηθεί σε συμπαράσταση με τον Παναγιώτη Ροϊλό, καθηγητή Νεοελληνικών Σπουδών και Συγκριτικής Λογοτεχνίας, κάτοχο της Έδρας «Γιώργος Σεφέρης» στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ (από την ίδρυση της οποίας συμπληρώνονται 40 χρόνια).
Θα παρουσιαστούν χειρόγραφα, προσωπικά αντικείμενα, έργα και αντικείμενα που ο ίδιος ζωγράφισε, το Νόμπελ που του απονεμήθηκε από τη Σουηδική Ακαδημία το 1963, αλλά και πρωτότυπα έργα κορυφαίων Ελλήνων καλλιτεχνών, όπως οι: Αδαμάντιος Διαμαντής, Σπύρος Βασιλείου, Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας, Γιάννης Τσαρούχης, Τάσσος, Γιάννης Μόραλης, Γιώργος Σικελιώτης, Παναγιώτης Τέτσης, Βασίλης Θεοχαράκης, Χρίστος Καράς, Κώστας Τσόκλης, Αλέκος Φασιανός, Σωτήρης Σόρογκας, Μιχάλης Μακρουλάκης, Θόδωρος Παπαγιάννης, Αλέκος Λεβίδης, Πλάτων Ριβέλλης, Απόστολος Φανακίδης, Γιάννης Ψυχοπαίδης, Βίκυ Τσαλαματά, Βάνα Ξένου, Γιάννης Αδαμάκος, Στέφανος Δασκαλάκης, Αφροδίτη Λίτη, Μιχάλης Αρφαράς, Θανάσης Μακρής, Χρήστος Μποκόρος, Εδουάρδος Σακαγιάν, Κώστας Παπανικολάου, Μανώλης Χάρος, Αλεξάνδρα Αθανασιάδη, Γιώργος Ρόρρης, Βασίλης Σελιμάς, Αλέξης Βερούκας, Βένια Μπεχράκη, Λήδα Κοντογιαννοπούλου, Ασπάσιος Χαρωνιτάκης και Νίκος Τρανός.
Παράλληλα, θα εκτεθούν έργα των Παναγιώτη Ζωγράφου (1856-1910) και Θεόφιλου Χατζημιχαήλ (1873-1934) σε αντιστοιχία με τα σχόλια του ποιητή για τη ζωγραφική τους.
Επίσης, θα εκτεθούν εξήντα αντιπροσωπευτικές ασπρόμαυρες φωτογραφίες που έβγαλε ο Σεφέρης από την περίοδο των φοιτητικών του χρόνων στο Παρίσι έως τα τελευταία του ταξίδια στην Ελλάδα και το εξωτερικό και οι οποίες ανήκουν στις συλλογές του ΜΙΕΤ («Ο φωτογράφος Γιώργος Σεφέρης»-Διοργάνωση & Επιμέλεια Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης/Φωτογραφικό Αρχείο Γ. Σεφέρη) από τις δωρεές της Μαρώς Σεφέρη και της κυρίας Άννας Λόντου.
Πρόκειται για φωτογραφίες με καθημερινές σκηνές, τοπία από Μικρά Ασία, Κύπρο, Αθήνα, Κορυτσά, Αχαΐα, Ύδρα, Πόρο, Κάιρο, Αμάλφι, Βενετία, κ.ά., καθώς επίσης και τα φωτογραφικά πορτρέτα των Στέλιου Σεφεριάδη, Γιώργου Αποστολίδη, Γιάννη Τσαρούχη, Μαρώς Σεφέρη, Henry Miller, κ.ά.
Κωνσταντίνος Βολανάκης:
Ο πατέρας της ελληνικής θαλασσογραφίαςΔιάρκεια: 25 Ιανουαρίου – 13 Μαΐου 2018
Επιμέλεια Έκθεσης: Τάκης Μαυρωτάς
Εβδομήντα και πλέον αντιπροσωπευτικά έργα του κορυφαίου θαλασσογράφου, Κωνσταντίνου Βολανάκη, αποκαλύπτουν την τεράστια προσφορά του στη διαμόρφωση της φυσιογνωμίας της νεοελληνικής ζωγραφικής. Ο Βολανάκης, σπούδασε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μονάχου κοντά στον Karl von Piloty. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα διορίστηκε καθηγητής στη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα, ενώ, παράλληλα, δίδασκε στο Καλλιτεχνικό Κέντρο, το οποίο ίδρυσε ο ίδιος το 1895 στον Πειραιά.
Η σημαντική εκθεσιακή του δραστηριότητα σημαδεύτηκε από πολλές επιτυχίες και διακρίσεις. Έλαβε μέρος στο διαγωνισμό που προκήρυξε το 1866 η αυστριακή κυβέρνηση, με θέμα την απεικόνιση της Ναυμαχίας της Λίσσας. Ο πίνακας παρουσιάστηκε το 1868 στην Καλλιτεχνική Έκθεση της Βιέννης και αγοράστηκε από τον αυτοκράτορα Φραγκίσκο Ιωσήφ. Συμμετείχε, επίσης, στις εκθέσεις της Καλλιτεχνικής Εταιρίας του Μονάχου κατά τα έτη 1868, 1869, 1872, 1873, 1877 και 1878. Το 1877, μάλιστα, το έργο του Ναυμαχία του Τραφάλγκαρ, το οποίο είχε εκτεθεί στο Λονδίνο, αγοράστηκε από το Υπουργείο Ναυτικών της Αγγλίας. Τιμήθηκε με αργυρό βραβείο στη Διεθνή Έκθεση των Αθηνών το 1903, βραβεύτηκε στη Διεθνή Έκθεση του Μπορντό το 1907, του απενεμήθη ο Αργυρός Σταυρός του Σωτήρος το 1889, κ.ά. Το 1883 παρουσίασε στα Ανάκτορα τον περίφημο πίνακά του σε μνημειακές διαστάσεις, τη Ναυμαχία της Σαλαμίνας.
*Ένας μεγάλος αριθμός σημαντικών έργων παραχωρείται από το Ίδρυμα Αικατερίνης Λασκαρίδη.
Κώστας Βαρώτσος:
Ο ποιητής της γλυπτικήςΔιάρκεια: 17 Μαΐου – 30 Σεπτεμβρίου 2018
Επιμέλεια Έκθεσης: Τάκης Μαυρωτάς
Στη Λευκωσία, ο καινοτόμος και εμπνευσμένος γλύπτης, Κώστας Βαρώτσος, εγκατέστησε το 1983, το μνημειακό του γλυπτό, Ο ποιητής, αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές. Στη συνέχεια, η Επικίνδυνη χορεύτρια από πέτρα και σίδερο στο Κάστρο της Ροκασκαλένια το 1998, η Μόρτζια από σίδερο και γυαλί στα Απέννινα Όρη, στο Αμπρούτζο της Ιταλίας το 1997, η Κλεψύδρα από σίδερα, πέτρες και ηλεκτρική αντίσταση στους Δελφούς το 1994 έως τους Ορίζοντες από σίδερο και γυαλί, στον ποταμό Σκάλδη του Βελγίου, το 1995, τις Σταγόνες από σίδερο, γυαλί και αλουμίνιο στη Νέα Υόρκη το 1992 και τον επιβλητικό Δρομέα από σίδερο και γυαλί, το 1988 που αρχικά κοσμούσε την πλατεία Ομονοίας και εδώ και 23 χρόνια έχει μεταφερθεί απέναντι από την Εθνική Πινακοθήκη, ο Ορίζοντας από γυαλί, στο Εθνικό Μουσείο της Ελβετίας, κοντά στη Γενεύη το 2000 και τα Συγκοινωνούντα δοχεία από γυαλί και σίδερο στο Μαϊάμι το 2003, μεταξύ άλλων μαρτυρούν τη συνεχή και επίπονη πάλη του δημιουργού με την ευθραυστότητα του γυαλιού, τη στιλπνότητα του σιδήρου και φυσικά της διαφάνειας και του φωτός.
Ο Βαρώτσος τολμά με δυναμισμό να επεμβαίνει στους δημόσιους χώρους κερδίζοντας μια άμεση επαφή με το κοινό. Το 2018, στο Ίδρυμα Θεοχαράκη, θα παρουσιάσει τη νέα γλυπτική του πρόταση, η οποία δίνει μια δυναμική συνέχεια στην τρισδιάστατη απόδοση του οραματικού του κόσμου.
Ο Achille Bonito Oliva γράφει για το πολυεπίπεδο έργο του: «Ο Βαρώτσος οικειοποιείται το ρητό «τα πάντα ρει» όχι τόσο για να σηματοδοτήσει μια τέχνη εφήμερη που μιμείται την επιταχυνόμενη κίνηση των πραγμάτων, όσο και προπαντός για να προτείνει μια επανανάγνωση του φιλοσοφικού αποφθέγματος, ενθαρρυμένη από την επίγνωση της σχεδιαστικής επιμονής της φόρμας. Η ζωή κυλά, τίποτα δεν απομένει από την εξωτερική όψη των πραγμάτων, αντιστέκεται όμως η έννοια στη διάρκεια μιας εικόνας που συνοψίζει την ένταση της εποχής στην ακινησία του χώρου.»
Φωτογραφία θέματος: Γιώργος Σεφέρης, έργο του Γιάννη Ψυχοπαίδη