Τον Ηλία Δεκουλάκο τον γνωρίσαμε μέσα από τα έργα του ως ζωγράφο. Μια άγνωστη πτυχή του δημιουργικού του έργου όμως, αυτή της φωτογραφίας αποδεικνύει ότι η φωτογραφία δεν ήταν απλώς ένα εργαλείο για τη ζωγραφική του…
Εβδομήντα έγχρωμες φωτογραφίες του με πορτρέτα, γυμνά, τοπία, αρχιτεκτονικές φωτογραφίες, νεκρές φύσεις και άλλες φωτογραφικές συνθέσεις παρουσιάζονται στην Γκαλερί Νέες Μορφές.Σε όλη του την εικαστική διαδρομή ο Δεκουλάκος πειραματίστηκε με νέα μέσα και αναζήτησε διαφορετικούς τρόπους έκφρασης. Στο αρχείο του βρέθηκε ένας πολύ μεγάλος όγκος φωτογραφικού υλικού. Ο ίδιος είχε πει, ότι αυτή η έκθεση «…θα αποδεικνύει ότι ο Δεκουλάκος, δεν ζωγράφιζε μόνο με τα πινέλα, αλλά και με το φωτογραφικό φακό».
Τι πληροφορίες μας δίνουν οι φωτογραφίες του Ηλία Δεκουλάκου για τον Δεκουλάκο; Παντού χρώμα και φως, συνθέσεις αυστηρές ακόμα και όταν πλησιάζουν την ελευθερία της αφαίρεσης. Τοπία, άνθρωποι μέσα κι έξω από παράθυρα, ολόκληροι κόσμοι, χιούμορ, ματιά, η δική του ματιά. Είχε αστείρευτη χαρά για ζωή, ήταν όπως έλεγε «…ειδωλοχαρής και ειδωλολάτρης» …
Η «ηδονή του βλέμματος» ήταν ένα βίωμα που σε όλη του την πορεία μεταφράζεται σε χρώμα, γράφει η ιστορικός Μάρθα Χριστοφόγλου. Όλα είναι μια μετάφραση της δικής του πραγματικότητας, μέσω τού φωτογραφικού φακού. Η φωτογραφία για τον Δεκουλάκο ήταν εργαλείο της εικαστικής του δουλειάς, αλλά ταυτόχρονα, ήταν κι ένας νέος εκφραστικός δρόμος, που εξελίχθηκε σε ολοκληρωμένο εικαστικό έργο.
