Η αίθουσα τέχνης «έ κ φ ρ α σ η – γιαννα γραμματοπουλου», εγκαινιάζει την Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου 2016 την έκθεση «Imago Ignota». Συμμετέχουν: Γιάννης Αδαμάκης, Λεωνίδας Γιαννακόπουλος, Βάσω Γκαβαϊσέ, Κορνήλιος Γραμμένος, Ειρήνη Διάδου, Μαρία Καραχρήστου, Αλεξάνδρα Κολλάρου, Ελεάνα Μαρτίνου, Λίνα Μπέμπη, Νίκος Παπαδημητρίου, Γιώργος Χαδούλης, Κωνσταντίνος Παπαμιχαλόπουλος, Μανώλης Χάρος, Φλοράνς Χρηστάκη. Οργάνωση: Μανώλης Ζαχαριουδάκης
Το «Imago ignota» είναι ένα πρότζεκτ του Μανώλη Ζαχαριουδάκη, εμπνευσμένο από το παιχνίδι ζωγραφικής των σουρεαλιστών «Cadavre exquis» («εξαιρετικό πτώμα») και τα επικαλυπτόμενα γκράφιτι στους δρόμους. «Imago ignota» (άγνωστη εικόνα), γιατί κανείς δεν μπορούσε φανταστεί τι θα προέκυπτε από τη διαδικασία δημιουργίας ενός έργου από διαφορετικούς καλλιτέχνες.
Ο Ζαχαριουδάκης έφτιαξε 15, σχεδόν τετράγωνα, χαρτόνια από πολτοποιημένο χαρτί και ζήτησε από 14 φίλους του εικαστικούς να συμμετάσχουν στο πρότζεκτ. Κάθε έργο είναι δημιουργία τριών καλλιτεχνών. Κάθε καλλιτέχνης, χωρίς κανένα περιορισμό ή γενική κατεύθυνση, «ζωγράφισε» τρία έργα, πρώτος, δεύτερος και τρίτος στη σειρά, αντίστοιχα. Δεν υπήρξε σχεδιασμός για το ποιος θα είναι πρώτος, δεύτερος ή τρίτος σε κάθε χαρτόνι και η συνεργασία ήταν τυχαία. Η όλη διαδικασία υπήρξε χρονοβόρα (2013-2016) και επίπονη. Ο Κορνήλιος Γραμμένος συνέβαλε ουσιαστικά στο δύσκολο έργο του συντονισμού, της διακίνησης των έργων, της επίλυσης προβλημάτων και της όλης διαχείρισης.
Το πρότζεκτ ήταν μια συναρπαστική σκυταλοδρομία με αλλεπάλληλες προσεγγίσεις, αναιρέσεις και συμπληρώσεις. Το γεγονός ότι οι καλλιτέχνες είναι αρκετά διαφορετικοί μεταξύ τους ως προς την ηλικία, την αφετηρία, τις καλλιτεχνικές προθέσεις και αναζητήσεις, τα εκφραστικά μέσα και την όλη πορεία τους έκανε το εγχείρημα ιδιαίτερα ενδιαφέρον. Το αποτέλεσμα είναι 15 απρόβλεπτα, ιδιαίτερα, «exquis» (εξαιρετικά) έργα.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Δηλώσεις των συμμετεχόντων
Ένας από τους λόγους που εξακολουθούμε να κάνουμε τέχνη σήμερα πιστεύω ότι είναι ίσως η διεύρυνση της συνείδησής μας.Μέσα από την τέχνη θα μπορούσε κανείς να κατανοήσει σε βάθος τις ιδέες, τις καταστάσεις και σίγουρα τα φυσικά και ποιητικά όρια των υλικών/πραγμάτων (res) με διορατικό και ευρύ τρόπο. Το πρότζεκτ αυτό νομίζω ότι έδωσε και με το παραπάνω τη δυνατότητα αυτήν σε όλους τους συμμετέχοντες χωρίς κανέναν περιορισμό. Το μυστικό ήταν ο αυτοπεριορισμός του καθενός και αυτό είναι που το κάνει ίσως καλή τέχνη.
Κορνήλιος Γραμμένος
Το δίκτυο ως αποτέλεσμα ανταλλαγής ιδεών, αλληλουχία εικόνας που ακαριαία δηλώνει το υλικό, δομώντας ή βανδαλίζοντας. Η ίδια η εικόνα και η ύλη λιώνουν, καίγονται, χρωματίζονται, εξαϋλώνονται. Κάθε παρέμβαση μετακινεί τα όρια του δικτύου και τα αναδιευθετεί. Το ίδιο το χαρτόνι αποτελεί κύκλο ανάμεσα στο πλέγμα των κλαδιών του δέντρου, το λιώσιμο του ξύλου σε χαρτί, τη χρήση του χαρτιού από έναν πολιτισμό λογοκεντρικό και την εξαΰλωση και τον τεμαχισμό κάθε τρόπου λειτουργίας έξω από την ίδια τη σωματικότητα και την κυριαρχία της σε εικόνα. Η πρώτη παρέμβαση στο χαρτόνι δίνει το εναρκτήριο έναυσμα, την πρώτη απόπειρα διαλόγου, χωρίς το άγχος ή την υποχρέωση του αποτελέσματος, όπως συμβαίνει σε κάθε έναρξη μιας ανθρώπινης σχέσης. Η δεύτερη παρέμβαση μεταστρέφει και συνομιλεί με την έτοιμη εικόνα, δίνοντας τη σκυτάλη στην κατεύθυνση που θα ήθελε να ορίσει για την επόμενη εικόνα, ως πρόθεση. Η τρίτη και τελευταία παρέμβαση είτε σέβεται την έτοιμη εικόνα, είτε με βία τής επιβάλλεται, ανοίγοντας το δίκτυο σε ένα καινούριο δίκτυο χωρίς όρια, χωρίς έθνη, χωρίς αφεντικά, χωρίς άλλους κανόνες παρά μόνο τον κανόνα του μέτρου και της αρμονίας σύμφωνα με την προσωπική αντίληψη για τα πράγματα και τον κόσμο, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο μετακίνησης και αλλαγής του ατόμου. Το δίκτυο υπάρχει όχι μόνο στην αλληλουχία της κατασκευής, αλλά και σαν παιχνίδι στον χρόνο, σκάβοντας κάθε φορά προς τα μέσα, όπως στα ερείπια. Η αγάπη της ελευθερίας διαρκώς δοκιμάζεται και απειλείται από συμπεριφορές που ταιριάζουν σε ολοκληρωτικά καθεστώτα. Το τελικό δίκτυο είναι τα κενά και τα γεμάτα σε ισορροπία και σε αμοιβαίο σεβασμό της διαφορετικότητας και της αυτονομίας. Όταν η ισορροπία λείπει, το δίκτυο καταρρέει και δεν υπάρχουν πλέον σημεία σύνδεσης.
Ελεάνα Μαρτίνου
Μια τυχαία συνάντηση.
Μια τυχαία συνάντηση ανθρώπων που προσδιορίζονται από τις εικαστικές τους επιδιώξεις.
Που σκοντάφτουν ο ένας πάνω στον άλλο.
Που συμπλέκονται ομφαλοσκοπώντας.
Υπάρχω κι εγώ μέσα σ’ αυτή τη συνεύρεση.
Σκαλίζω πάνω στους τοίχους.
Έχω ενοχές.
Δεν αναλαμβάνω ευθύνες.
Κρύβομαι.
Βάφομαι, με τα χρώματα της τελετής.
Φοράω την επίσημη στολή μου.
Παρελαύνω καμαρωτός.
Υπάρχω.
Γιάννης Αδαμάκης
Δεξίωση – γκαλά – εσπερίδα – βεγγέρα – σουαρέ*
Δεξίωση. Επίσημη κοινωνική συγκέντρωση που οργανώνει κάποιος.*
Στην προκειμένη περίπτωση ο msaz.
Πολλοί θα μιλήσουν για ζωγραφική, αλλά δεν είναι.
Είναι μια ανθρωπολογική – χωρική μελέτη. Βασίζεται στην πειραματική μέθοδο και τη συλλογική και ζωγραφική καταγραφή των αποτελεσμάτων.
PROCESS: Μας δεξιώθηκε στον χώρο του, στο σπίτι του, φτιαγμένο από χαρτοπολτό, ορισμένων διαστάσεων. Τα άτομα ήταν συγκεκριμένα και οι θέσεις στο τραπέζι ορισμένες.
Ο τρόπος με τον οποίο συνδιαλέχθηκαν οι καλλιτέχνες ορίζει το αποτέλεσμα. Άλλος βίαια διέκοψε τον συνομιλητή του, άλλος περίμενε να ακούσει και να συμπληρώσει την άποψή του, άλλος δεν άκουγε τίποτα και απλά φώναξε την πρότασή του καλύπτοντας κάθε άλλο ήχο και αναπνοή.
Ο τρόπος του φέρεσθαι αποκαλύπτεται σε αυτό το κάλεσμα, τη δεξίωση.
*http://www.lexigram.gr/lex/enni/%CE%B4%CE%B5%CE%BE%CE%AF%CF%89%CF%83%CE%B7#Hist1
Μαρία Καραχρήστου
jam session
noun
1. a meeting of a group of musicians, especially jazz musicians, to play for their own enjoyment.
2. an impromptu jazz performance or special performance by jazz musicians who do not regularly play together.
με καλύπτει το «jam painting», κατοχυρώνω τον όρο αν δεν υπάρχει άλλος νονός.
Μανώλης Χάρος
Είναι δύσκολη η επέμβαση στο έργο ενός άλλου καλλιτέχνη, θεωρείται απαγορευμένος χώρος – ταμπού.
Ένιωσα κάπως άβολα, σαν να κάνω κάποια υπέρβαση.
Ενδιαφέρον είχε για μένα η μεταμόρφωση της εικόνας κάθε φορά που «άλλαζε χέρια».
Το αποτέλεσμα ήταν ένα καινούργιο έργο με κάποια στοιχεία δικά σου –έργο δικό σου και πάλι όχι δικό σου.
Ειρήνη Διάδου
Την πρώτη φορά πήγα στη «σπηλιά» (που δεν υπάρχει πια) του Msaz. Μου είπε διάλεξε! Το πήγα στο ατελιέ και το κοιτούσα, δεν ήξερα τι να κάνω: πολύ ή λίγο; Αποφάσισα και έκανα λίγο, την αρχή. Την δεύτερη και την τελευταία πήγα στου Κορνήλιου. Παραλαβή – παράδοση.
Αυτά.
Η συνέχεια επί του τοίχου.
Γιώργος Χαδούλης
Επέμβαση / Παρέμβαση / Συνέχεια / Ασυνέχεια / Διακοπή / Ανατροπή / Προτροπή / Σύνθεση / Ενότητα / Διάσπαση / Ολότητα / Επιμερισμός / Αρμονία / Δυσαρμονία / Αναλογία / Δυσαναλογία / Απόσπασμα / Σύνολο / Έργο.
Νίκος Παπαδημητρίου
Αφορμή για πειραματισμό και αλληλεπίδραση με άλλους καλλιτέχνες με πρωτότυπο τρόπο.
Λεωνίδας Γιαννακόπουλος
Ένας εικαστικός αυτοσχεδιασμός, σε μια συναρπαστική σκυταλοδρομία με αλλεπάλληλες προσεγγίσεις, αναιρέσεις και συμπληρώσεις.
Βάσω Γκαβαϊσέ
Το παιχνίδι του Μανώλη, το παιχνίδι μας.
Η τέχνη μας είναι μοναχική. Μόνοι μας δουλεύουμε στο εργαστήριο και μόνοι μας αγωνιούμε να βρούμε και να εκφράσουμε αυτό που θέλουμε. Ούτε γνωρίζουμε πόσος χρόνος θα περάσει από τη στιγμή που αποφασίσαμε ότι το έργο είναι τελειωμένο μέχρι τη στιγμή που θα εκτεθεί. Πιθανώς το τελικό έργο να έχουν δει πρώτα φίλοι και ίσως να γίνουν κάποιες συζητήσεις που μπορεί να βοήθησαν ή πάλι μπορεί να οδήγησαν σε απογοητεύσεις ή και σε ρήξεις ακόμα. Η ουσία, όμως, είναι ότι είμαστε μόνοι μας, εμείς και το έργο μας από τη μια μεριά και ο μελλοντικός θεατής από την άλλη, ενώ το εγώ μας μπορεί να πάρει περίεργες στροφές. Έτσι όταν ήρθε η πρόταση από έναν φίλο και συνάδελφο που εκτιμώ και μου ζήτησε να παίξω μαζί με άλλους, να πιάσω το νήμα από εκεί που το άφησαν και να το συνεχίσω, δεν θα μπορούσα παρά να χαρώ και να συμφωνήσω επιτόπου.
Λίνα Μπέμπη
Δεν είμαι «ομαδικός παίκτης» και εξέλαβα την επιμελητική πρόταση ως τρόπον τινά πρόκληση να βγω έξω από το πεδίο άνεσής μου. Είχα πολύ συγκεκριμένη εικόνα σχετικά με το τι ήθελα να κάνω, μια εικόνα που κατέρρευσε μόλις παρέλαβα τα «τελάρα» επάνω στα οποία έπρεπε να δευτερολογήσω. Αυτό με ώθησε να παραμερίσω τις προσωπικές μου εμμονές και να προβληματιστώ για την αρμονία του συνόλου. Η ιδέα λειτούργησε για εμένα σαν μια άσκηση δημιουργικού σεβασμού.
Αλεξάνδρα Κολλάρου
Με ενδιαφέρει η συγκριτική πολιτισμική αισθητική, η σχέση μεταξύ Δυτικής και Ανατολικής τέχνης, οι διαφορές μεταξύ της λεγόμενης «υψηλής» τέχνης και της υποτιθέμενης χαμηλής υποκουλτούρας καθώς και η οικειοποίηση μη καλλιτεχνικών πρακτικών και έργων από αυτό που θεωρείται καλλιτεχνική δημιουργία.
Βρίσκω συναρπαστική τη λαϊκή (pop) κουλτούρα, την επιστημονική φαντασία, τα b-movies, τα comics, την πορνογραφία, τις ιαπωνικές ξυλογραφίες και τα manga, τον ψηφιακό κόσμο, τα βιντεοπαιχνίδια και τη street art, όχι μόνο για την ελευθερία και την ειρωνεία που απαντάται σε όλες αυτές τις μορφές τέχνης αλλά επειδή πιστεύω πως μέσω της εξερευνήσεως της υποκουλτούρας και των εναλλακτικών αισθητικών προσεγγίσεων μπορούμε να δώσουμε απαντήσεις στο τι τελικώς στοιχειοθετεί ο όρος «τέχνη».
Η δουλειά μου απαντά σε αυτό το ερώτημα καταδεικνύοντας πως οι γραμμές μεταξύ «υψηλής» και «χαμηλής» τέχνης δεν είναι καθόλου ευδιάκριτες χωρίς ταυτοχρόνως να στοχεύει στο να να εξαλείψει τις κατηγοριοποιήσεις της ομορφιάς και της ασχήμιας, όπως απαντώνται σε αυτό που θεωρείται παραδοσιακή αισθητική. Απλώς τις επανατοποθετεί σε ένα νέο συγκείμενο.
Κωνσταντίνος Παπαμιχαλόπουλος
Το βίωσα σαν το «δίλημμα του φυλακισμένου»: άμα αφήσω «χώρο» στους άλλους, οι άλλοι θα κάνουν το ίδιο άραγε; άμα σεβαστώ τη δουλειά των άλλων, οι άλλοι θα σεβαστούν τη δικιά μου;
Και έτσι προτείνω, απαντώ, στριμώχνομαι (είμαι καλό παιδί), ψάχνω και άλλα μέσα, εκτός των συνηθισμένων τρόπων έκφρασής μου (αφού σας λέω ότι είμαι καλό παιδί!): πιστεύω στην συνεργασία, στο ομαδικό (λέω για να δεχτώ την πίεση). Ναι. Αλλά πρόκειται πραγματικά για συνεργασία;
Εν τέλει, καλέ και υπομονετικέ φιλότεχνε, θα πεις εσύ: «αυτό λέει, εκείνο δεν λέει». Κι εμείς θα ψάχνουμε μάταια το γιατί, το πώς και το ποιος…
Δεν πειράζει, καλά πέρασα!
Φλοράνς Χριστάκη