Η Ιωάννα Κωνσταντίνου πριν από 12 χρόνια άρχισε συστηματικά να περιγράφει με τη δική της εικαστική γλώσσα και αισθητική τη φύση. Αρχικά φιλοτέχνησε μεμονωμένα στοιχεία, άνθη, δέντρα, γη, ουρανό, δάση και υδάτινα τοπία, και εστίασε το ενδιαφέρον της στη φύση όπως τη βίωσε, «την αμόλυντη Φύση, την ξεχασμένη από τους πολλούς… αυτή που μας τροφοδοτεί με ζωντάνια και δύναμη, που προκαλεί δέος και ερωτηματικά αναπάντητα…». Επιδέξια αποδίδει τα επιμέρους εικονογραφικά χαρακτηριστικά με ρεαλιστικές αναφορές, ενώ το διάχυτο φως με τις ανάλογες φωτοσκιάσεις και ιμπρεσιονιστική απεικονιστική τεχνοτροπία, δημιουργεί συνθέσεις ζωοδόχες, περιγραφικές και αρμονικές, που εξυμνούν το φυσικό τοπίο και τον αναζωογονητικό του αέρα.
Η Κωνσταντίνου συνεχίζει αδιάκοπα τις δοκιμές της και επικεντρώνεται κυρίως στις τοπιογραφικές διατυπώσεις με γνώμονα τις προσλαμβάνουσες βιωμένων τοπίων, όπως των επιβλητικών ελληνικών οροσειρών, των μαγευτικών φιόρδ της Νορβηγίας, των τοπίων του δέους των Ιμαλαΐων, της μυθικής φυσικής ομορφιάς της Κίνας. Απομακρύνει βαθμιαία κάθε φυσικό γεωμορφολογικό στοιχείο, μετατρέπει μέρη αθέατα σε θεατά και η αντικειμενική πραγματικότητα μεταμορφώνεται σε υποκειμενική παραστατική σύνθεση. Τη δημιουργό την ενδιαφέρει πλέον μόνον ο τόπος ως έναυσμα καλλιτεχνικής έμπνευσης και πειραματισμού. Οι ορεινοί όγκοι, τα φαράγγια, τα ηφαίστεια, οι λίμνες, οι καταρράκτες, τα βράχια, οι βραχονησίδες αποκτούν μια διαφορετική εικονογραφική υπόσταση.
Στη θέαση τέτοιων έργων αναρωτιέται κανείς αν η τέχνη ζηλεύει τη φύση ή μήπως… η φύση ζηλεύει την τέχνη και δημιουργεί τα χιμαιρικά τοπία της λίμνης Τάχο με τα γυάλινα μπλε, του Ουαϊόμινγκ με τα δυνατά κίτρινα γεωθερμικά χαρακτηριστικά, του πάρκου Χαλεάκαλα της ηφαιστιογενούς νήσου Μάουι της Χαβάης με την πολυχρωμία, το βουλισμένο αλώνι του Στρούμπουλα της Κρήτης. Στη φύση αυτά τα τοπία λέγονται θαύματα και στην τέχνη αστείρευτη φαντασία.
Λουΐζα Καραπιδάκη, ιστορικός τέχνης, μέλος της AICA
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ιωάννα Κωνσταντίνου – Βιογραφικό:
Η Ιωάννα Κωνσταντίνου γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε αρχικά Διακόσμηση Εσωτερικών Χώρων στη Σχολή Δοξιάδη (ΑΤΟ) με δάσκαλους, μεταξύ άλλων, τους ζωγράφους Δημήτρη και Χαρίκλεια Μυταρά, Πέτρο Ζουμπουλάκη και τους γλύπτες Γιάννη Λοβέρδο και Γιώργο Γεωργιάδη. Στη συνέχεια σπούδασε ζωγραφική στην ΑΣΚΤ της Αθήνας με δάσκαλους τον Δημήτρη Μυταρά, τον Γιάννη Μόραλη και τον Δημοσθένη Κοκκινίδη. Το 1981 με υποτροφία της Γαλλικής Κυβέρνησης και του ΕΟΜΜΕΧ συνέχισε τις σπουδές της στο Πανεπιστήμιο Paris I, Sorbonne. Σπούδασε Ιστορία της Τέχνης και Συντήρηση Έργων Τέχνης με ειδίκευση στη Συντήρηση Χάρτινων Αντικειμένων και το 1985 έλαβε το δίπλωμα Maitrise des Sciences et des Techniques.
Επέστρεψε στην Ελλάδα, όπου εργάστηκε επί μία δεκαετία στον τομέα της συντήρησης χάρτινων έργων τέχνης και αρχείων σε Μουσεία, Αρχεία και Βιβλιοθήκες, ενώ παράλληλα δίδαξε ως επίκουρη καθηγήτρια στο Τμήμα Συντήρησης Αρχαιοτήτων και Έργων Τέχνης του ΤΕΙ Αθήνας. Οργάνωσε και ήταν υπεύθυνη επί τέσσερα χρόνια του Εργαστηρίου Συντήρησης Χειρογράφων του Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης, όπου εξέδωσε και τις περιλήψεις σεμιναρίων που έκανε: Το Χειρόγραφο, το Βιβλίο και τα Ιστορικά Αρχεία.
Από το 1995 ασχολείται αποκλειστικά με την εικαστική δημιουργία.
Η Ιωάννα Κωνσταντίνου ζωγραφίζει κυρίως ακρυλικά σε καμβά προετοιμασμένο με σκόνη ελαφρόπετρας και υδατογραφίες σε χειροποίητο χαρτί. Οι εικόνες που δημιουργεί, εμπνέονται τόσο από την φύση, όσο και από την εσωτερική της ανάγκη να προτείνει έναν νέο κόσμο, ονειρικό και ζωηρόχρωμο, με άλλοτε μυστηριώδη και άλλοτε κατευναστικά τοπία, αποφεύγοντας την ανθρώπινη παρουσία.