«Μπορώ να αποδεχτώ το φόβο μου;»
Το παραπάνω ερώτημα θέτει το “Risk”, η νέα παράσταση της Ιωάννας Πορτόλου και της ομάδας Griffón που παρουσιάζεται μέχρι τις 18 Ιανουαρίου στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση. «Το στοίχημα είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι όταν αποδεχτούμε το φόβο μας, δεν είμαστε αδύναμοι, αλλά πιο δυνατοί από ποτέ», μάς λέει η χορογράφος η οποία μεταμορφώνει την σκηνή σε εξομολογητήριο μύχιων σκέψεων, φέρνοντας στο φως όλα αυτά που, από φόβο, κρύβονται στο σκοτάδι.
Σε ένα ιδιοσυγκρασιακό σύμπαν, με τις πιο ξεσηκωτικές μουσικές των 80s, πέντε ερμηνευτές (Ιωάννα Αποστόλου, Νικολέτα Καρμίρη, Σεσίλ Μικρούτσικου, Γιάννης Νικολαΐδης, Ηλίας Χατζηγεωργίου) παίρνουν το ρίσκο, βουτούν στο κενό και κυνηγούν το φευγαλέο της ευτυχίας.
– Πείτε μας αρχικά, τί αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για την δημιουργία του “Risk”;
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Η ιδέα για το Risk γεννήθηκε από την ανάγκη μου να δημιουργήσω πάνω στη σκηνή ένα εξομολογητήριο μύχιων σκέψεων, από την ανάγκη δηλαδή να φέρω στο φως όλα αυτά που από φόβο, κρατάμε στο σκοτάδι και πολλές φορές αντιστεκόμαστε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στον ίδιο μας τον εαυτό. Αυτή η επιλογή βρίσκεται σε απόλυτη σύμπνοια και με κάποιες καλλιτεχνικές επιλογές που έχω και έχουμε πάρει σε επίπεδο ομάδας τα τελευταία χρόνια, ήδη από την τριλογία ντουέτων Δάσος (2014), Ταμπού (2015), Πορνό (2017) τα οποία χορογραφικά οδηγούνται περισσότερο από την ψυχική κατάσταση των ερμηνευτών και όχι από ένα προαποφασισμένο κινητικό υλικό.
– Πού εστιάζει η χορογραφία σας;
Όπως ξεκίνησα να λέω και παραπάνω, χορογραφικά το έργο εστιάζει στην ψυχική κατάσταση των ερμηνευτών. Ήδη από το πρώτο στάδιο της προετοιμασίας του έργου στο οποίο δουλεύαμε αυτοσχεδιαστικά, οι ερμηνευτές έφεραν στην πρόβα πολύ προσωπικό υλικό και πάνω σε αυτό χτίσαμε.
– Πώς θα περιγράφατε το σύμπαν της παράστασης που θα δούμε;
Το σύμπαν της παράστασης θα το περιέγραφα ως ιδιοσυγκρασιακό. Στη συνθήκη ενός ντίσκο πάρτι που δε σταματάει ποτέ, πέντε χορευτές σε ένα διαρκές up-and-down, δονούνται στο ρυθμό μιας αγωνιώδους ανάγκης για “ενηλικίωση”.
– Ποια είναι τα ερωτήματα και οι προβληματισμοί που θέτει το “Risk”;
Στην πραγματικότητα ένας είναι ο προβληματισμός που διατρέχει τη ραχοκοκαλιά αυτού του έργου και συνοψίζεται στο ερώτημα «Μπορώ να αποδεχτώ το φόβο μου;». Το στοίχημα είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι όταν αποδεχτούμε το φόβο μας, δεν είμαστε αδύναμοι, αλλά πιο δυνατοί από ποτέ.
– Σε προσωπικό αλλά και σε καλλιτεχνικό επίπεδο, θα λέγατε ότι «παίρνετε ρίσκα»; Εάν ναι, τί κερδίζετε λέγοντας «ναι» στο ρίσκο;
Μεγαλώνοντας παίρνω όλο και περισσότερο συχνά ρίσκο στη δουλειά μου. Μόνο έτσι μου φαίνεται ενδιαφέρουσα η χορογραφική διαδικασία και η σύνθεση. Προϋποθέτει δύναμη το να απαρνηθείς «ασφαλείς διαδρομές» σε επίπεδο καλλιτεχνικής πρακτικής και να καταδυθείς στην πρόκληση του αγνώστου η οποία θα φέρει αποκαλυπτικά δώρα στο τέλος.
– Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια και για την ομάδα χορού Griffón με την οποία έχετε παρουσιάσει από το 2000 πολύ ενδιαφέρουσες παραστάσεις στην Ελλάδα αλλά και το εξωτερικό; Σε ποιες έννοιες εστιάζει κυρίως η έρευνά σας, οι οποίες επανέρχονται στα έργα σας;
Η ομάδα Griffón είναι μια «οικογένεια» η οποία σημειώνει σχεδόν δύο δεκαετίες ζωής και μέσα στο διάστημα αυτό έχουμε παρουσιάσει 20 περίπου παραστάσεις. Μου είναι δύσκολο να συμπυκνώσω σε λίγα λόγια την εμπειρία ή την ιστορία αυτής της διαδρομής. Μπορώ όμως να πω ότι νιώθω ευγνώμων που έχω μοιραστεί την πορεία αυτή με ανθρώπους που αποτελούν σταθερά τον πυρήνα της Griffón από την ίδρυσή της μέχρι και σήμερα.
Σε καλλιτεχνικό επίπεδο, η έννοια νομίζω που επανέρχεται είναι ο άνθρωπος και ο ψυχισμός του, μέσα από λοξές ματιές, με χιούμορ δηλαδή με παιγνιώδη ευαισθησία.
– Μετά το “Risk”, έχετε κάποια επόμενα καλλιτεχνικά σχέδια για τη νέα χρονιά που μόλις ξεκίνησε; Ποια είναι τα όνειρά σας για το μέλλον της ομάδας Griffón;
Για την ώρα είμαι συντονισμένη με την τρέχουσα δουλειά μας και προτού ολοκληρωθεί ο κύκλος παραστάσεων του Risk, δεν σκέφτομαι κάτι άλλο. Το καλοκαίρι η ομάδα Griffón θα συμμετάσχει σε ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα μαζί με άλλους καλλιτέχνες για το οποίο θα μπορούμε να πούμε περισσότερα στην πορεία. Πέρα από αυτά, έχουμε το ενδιαφέρον να ξανασχοληθούμε με την τριλογία των ντουέτων Δάσος (2014), Ταμπού (2015) και Πορνό (2017) και είναι υπό επεξεργασία η σκέψη για το πως θα μπορούσαν να ξαναπαρουσιαστούν στη σκηνή.
Κεντρική φωτογραφία θέματος: © Μυρτώ Αποστολίδου
Διαβάστε επίσης:
Risk, από την Ιωάννα Πορτόλου και την Ομάδα Griffón στη Στέγη | Έως 18 Ιανουαρίου 2018 | Πληροφορίες: www.sgt.gr
