Ο Ιωάννης Αναστασίου γεννήθηκε το 1995 στην Αθήνα. Ζει και εργάζεται στο Βρότσλαβ της Πολωνίας. Εκπόνησε τη διδακτορική διατριβή του στην E. Geppert Academy of Art and Design στο Βρότσλαβ της Πολωνίας. Απέκτησε Master στη Χαρακτική στη Σχολή Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του ΑΠΘ, από το εργαστήριου του Ξ. Σαχίνη. Σήμερα εργάζεται ως τεχνικός χαρακτικών εκτυπώσεων στην E. Geppert Academy of Art and Design στο Βρότσλαβ της Πολωνίας.
Το έργο του περιλαμβάνει ανάγλυφες, βαθυτυπικές, πλανογραφικές και πειραματικές τεχνικές εκτύπωσης για τη δημιουργία τρισδιάστατων αντικειμένων, εγκαταστάσεων, καλλιτεχνικών βιβλίων και εικαστικών εκτυπώσεων.
Έχει λάβει πολλαπλά βραβεία και διακρίσεις για το έργο του, και έχει εκτεθεί σε περισσότερες από 120 διεθνείς εκθέσεις και διαγωνισμούς διεθνώς. Τα έργα του ανήκουν σε διάφορες δημόσιες και ιδιωτικές μουσειακές συλλογές. Συμμετείχε σε διάφορα διεθνή συνέδρια, συμπόσια και εργαστήρια, καθώς και σε εκδόσεις και περιοδικά τέχνης. Είναι συνδιοργανωτής του PrintCard Wroclaw – International Prints Exchange, και συνιδρυτής του Misprint Studio στο Wroclaw.
Λίγα λόγια του καλλιτέχνη για το έργο του: Από τη στιγμή που οτιδήποτε μπορεί να αναπαραστεί οτιδήποτε άλλο, τα σύμβολα μπορούν να αναπαραστούν πράγματα ή έννοιες άλλες από αυτές που απεικονίζουν. Η σειρές έργων XXIc Trichotomy και Déjà vu βασίζονται σε αναπαραστάσεις αντικειμένων που κατοικούν στη σφαίρα της συλλογικής μνήμης, ίχνη από το καθημερινό στο περίεργο, από τον πόλεμο στην ανάμνηση, από το κατανοητό, στο δυσάρεστο, στο ακατανόητο, από το παρελθόν στο παρόν σε πιθανά μέλλοντα. Κοινός παρονομαστής των εικόνων αυτών είναι η λειτουργία τους, χρησιμοποιούνται ως έναυσμα πυροδότησης της μνήμης, επιτρέποντας την εξερεύνηση του χαοτικού πλέγματος της.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Η συλλογική μνήμη είναι ένας πολυστρωματικός ιστός διαπλεκόμενων συμβολικών κατασκευασμάτων. Το τι συλλογικά βιώνεται και γίνεται μνήμη μεταφέρεται μέσω συμβολικών φορμών που διακινούνται μέσω κατανοητών μοτίβων κοινωνικής αλληλεπίδρασης. Δημιουργώ μια εναλλακτική αφήγηση, μια σύγχυση, σε μια προσπάθεια να σπάσω την συνέχεια των προδιατυπωμένων ιστοριών των συμβόλων αυτών.
Αντιπαραθέτοντας τις θραυσματικές αυτές “αναμνήσεις” κινδυνεύουν να χειραγωγηθούν για την προώθηση της ψευδαίσθησης ότι είναι άμεσες “εμπειρίες” ή “ιστορίες” ενός γεγονότος στην ολότητά του. Κάθε κομμάτι και έργο εξυπηρετεί την δική του ιστορία, αλλά όλα μαζί λειτουργούν ως μια διαταραγμένη, μη ιεραρχική αφήγηση που επισημαίνει το ότι η ιστορία υπόκειται σε παρανόηση, αλλαγή, αποσύνθεση και επαναπροσδιορισμό.
Ο Ξ. Σαχίνης, επίτιμος καθηγητής του Τμήματος Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του ΑΠΘ, στα πλαίσια της διατριβής του Ιωάννη Αναστασίου γράφει: “Η έρευνά του μας δίνει την ευκαιρία να σκεφτούμε τη λειτουργία της συλλογικής μνήμης πρώτον ως εργαλείο για την αποκατάσταση των γεγονότων και δεύτερον να δώσουμε στις εικόνες, που ήδη υπάρχουν, μια άλλη ερμηνεία βασισμένη σε διαφορετικές φιλοσοφικές προσεγγίσεις. […] Ο κ. Αναστασίου παρεμβαίνει στη συγκαλυμμένη συντριπτική λήθη χρησιμοποιώντας εικόνες – ορόσημα με έναν κριτικό και δημιουργικό τρόπο πιο φιλικό προς την αντίληψη των ημερών μας για τη ζωή και τις προτεραιότητές της.”
Η Dr. Maria Bilaşevschi, PhD και κριτικός τέχνης, στο πλαίσιο της βράβευσης του καλλιτέχνη για το έργο του στην 3η Διεθνή Μπιενάλε Σύγχρονης Χαρακτικής στο Ιάσι της Ρουμανίας, γράφει: “Το πρώτο βραβείο απονεμήθηκε στον νεαρό καλλιτέχνη Ιωάννη Αναστασίου (Ελλάδα) για το έργο “XXIC Trichotomy” (οξυγραφία, ακουατίντα, μεταξοτυπία), που έγινε πάνω σε συμβολικές-αλληγορικές συντεταγμένες. Η διαίρεση των “ειδών” σε τρία διακριτά μητρώα, ή ακριβέστερα, μέσω της συμβολικής ανταπόκρισης με τη βιβλική τριχοτομία, […] μπορεί να γίνει οπτικά κατανοητή ως τρία συστατικά […]. Η τριπλή αντιπαράθεση με τις υλικές και πνευματικές πτυχές της ανθρώπινης φύσης […] (είναι) μια πιθανή υπενθύμιση της ματαιοδοξίας και του κενού, του θανάτου, το παράδοξο της σύγχρονης ανθρώπινης ζωής.”
