Ο Χρήστος Παπαδόπουλος, ένα νέο αστέρι της χορογραφίας που ανατέλλει στην Ευρώπη, επικεντρώνεται στη μικροφυσική της κίνησης και μας μυεί στην εκστατική ηρεμία.
Το Ιόν του Χρήστου Παπαδόπουλου παρουσιάζεται στην Κεντρική Σκηνή από 1 έως 4 Φεβρουαρίου σε διεθνή συμπαραγωγή της Στέγης και αποδεικνύει γιατί ο κόσμος του χορού στην Ευρώπη μιλάει για τον Χρήστο Παπαδόπουλο ως ένα νέο αστέρι που ανατέλλει: στο μινιμαλιστικό, ποιητικό καλλιτεχνικό του σύμπαν μπορείς να κατοικήσεις. Μια παράσταση που επικεντρώνεται στη μικροφυσική της κίνησης, στον όγκο των λεπτομερειών που μπορούν να προκύψουν από ένα κινητικό μοτίβο, επιτρέποντας στο βλέμμα να περιπλανηθεί, να ταξιδέψει στο ανεξάντλητο πεδίο των ανθρώπινων σχέσεων.
Το πέταγμα των πουλιών, ο συντονισμός των πυγολαμπίδων, μια σειρά από μικροφαινόμενα που συνιστούν τον κόσμο της φύσης γίνονται η αφορμή για την κινητική έρευνα του Χρήστου Παπαδόπουλου. Ωστόσο, ο χορογράφος δεν αρκείται στο να αναπαραστήσει απλώς τις παραπάνω γοητευτικές συμπτώσεις, αλλά προχωρά σε μια αφαιρετική προσέγγιση των κινητικών μοτίβων που απαντώνται γύρω μας. Με γλώσσα μινιμαλιστική –στοιχείο που μέχρι τώρα έχει χαρακτηρίσει τις δουλειές του– αναζητά τους μηχανισμούς ή τον αλγόριθμο πίσω από τη λειτουργία του συντονισμού.
Ένα ζωντανό σύστημα από 10 χορευτές (Νάντη Γώγουλου, Νώντας Δαμόπουλος, Αμαλία Κοσμά, Χαρά Κότσαλη, Γεώργιος Κοτσιφάκης, Ευθύμης Μοσχόπουλος, Δήμητρα Μερτζάνη, Μαρία Μπρέγιαννη, Ιωάννα Παρασκευοπούλου, Αλέξης Τσιάμογλου) δοκιμάζει την παρατηρητικότητά μας στις ανεπαίσθητες αλλαγές, στις αθόρυβες μεταβάσεις, προκειμένου να αποκαλυφθεί η ευθραυστότητα των ανθρώπινων σχέσεων που επαληθεύουν τον ρυθμό της ζωής, τη φυσική τάξη των πραγμάτων.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Έτσι, ενώ ο τίτλος μάς παραπέμπει άμεσα στο φαινόμενο του ιονισμού, θα λέγαμε ότι η παράσταση λειτουργεί μάλλον συνειρμικά προς αυτό, εντοπίζοντας στοιχεία που πάνε πέρα από τη φόρμα, τον μηχανισμό της χορογραφίας, την αυστηρότητα ενός συστήματος. Άλλωστε, αυτό που γοητεύει τον χορογράφο δεν είναι η «επικράτεια των σημείων», αλλά το πώς ενώνονται αυτά φτιάχνοντας έναν κόσμο μοναδικό. Η σαγήνη του συντονισμού βρίσκεται τόσο στη σύντομη διάρκεια του φαινομένου, στην παροδικότητά του, όσο και στην εντύπωση του τυχαίου, που δημιουργεί και την προσδοκία της επανεμφάνισής του.
Ο Χρήστος Παπαδόπουλος καταθέτει με τη νέα του δημιουργία, Ιόν, ένα πολυαισθητηριακό πείραμα, το οποίο δεν εξαντλείται στους εύκολους μηχανισμούς εντυπωσιασμού. Η χορογραφία στοχεύει στην ανάδειξη του ελαχίστου, στην εκστατική ηρεμία, όπως εκείνη η ρωγμή από την οποία εισέρχεται το φως προτού μας αποκαλυφθεί το μεγαλείο της φωτεινότητας του ουρανού.
Η γραφή του Χρήστου Παπαδόπουλου εστιάζει στην επαναληπτικότητα των κινητικών μοτίβων, στην καθαρότητα του σκηνικού χώρου που διαμορφώνεται μέσα από τους φωτισμούς και την ίδια τη δράση. Ο χορογράφος εμπιστεύεται τα πρωτογενή υλικά που συνθέτουν το έργο του: ρυθμός, κίνηση, χώρος και χρόνος. Ωστόσο, ο τρόπος που υφαίνει τις δράσεις μάς επιτρέπει να ανακαλύψουμε σταδιακά την αλληλεπίδραση της κίνησης με τα λοιπά στοιχεία, την έμφαση του φωτός στα κινούμενα σώματα, την επίδραση της μουσικής στη δημιουργία ενός ηχητικού περιβάλλοντος που δεν καθοδηγεί απλώς, αλλά συνομιλεί με τη χορογραφία.
Διαβάστε περισσότερα
Ιόν (ουσ., ουδ., πληθ.: ιόντα) είναι το άτομο ή το μόριο που φέρει ηλεκτρικό φορτίο. Λόγω της απώλειας ή πρόσκτησης ενός ή περισσοτέρων ηλεκτρονίων, τα ιόντα χωρίζονται σε θετικά (κατιόντα) και αρνητικά (ανιόντα) φορτισμένα.
Ετυμολογικά, ο όρος «ιόν» προέρχεται από την ουδετέρου γένους μετοχή του αρχαιοελληνικού ρήματος «εἶναι».
Ο Χρήστος Παπαδόπουλος σπούδασε χορό και χορογραφία στο SNDO (School for New Dance Development) του Άμστερνταμ (2003), θέατρο στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου (1999) και Πολιτικές Επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο (2000).
Τα έργα του, OPUS και ELVEDON, παρουσιάστηκαν με εξαιρετική επιτυχία στην Ελλάδα, στο Θέατρο Πόρτα, και σε πολλά φεστιβάλ στο εξωτερικό. Το ELVEDON υπήρξε η πρώτη επιλογή του πανευρωπαϊκού δικτύου Aerowaves 16 Dance Across Europe και, κατόπιν, παρουσιάστηκε με μεγάλη επιτυχία στο Παρίσι (Théâtre de la Ville και La Briqueterie), στο Άμστερνταμ και σε άλλες ευρωπαϊκές σκηνές. Το OPUS επίσης διακρίθηκε από και επιλέχθηκε στο Aerowaves 17, ενώ τον Μάρτιο του 2018 ξεκινάει η διεθνής περιοδεία του.
Τον Χρήστο Παπαδόπουλο, τον οποίο ίσως να θυμούνται κάποιοι ως Κένταυρο στην Τελετή Έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, τον γνωρίσαμε ως χορευτή σε έργα του Δημήτρη Παπαϊωάννου (2, Πουθενά, ΜΕΣΑ), του Φώτη Νικολάου, της Μαριέλας Νέστορα, της Αλεξάνδρας Waierstall κ.ά. Υπήρξε μέλος της χορογραφικής ομάδας των Τελετών Έναρξης και Λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα το 2004 και των Τελετών Έναρξης των Πανευρωπαϊκών Αγώνων στο Μπακού το 2015. Έχει συνεργαστεί με πολλούς σκηνοθέτες, χορογραφώντας θεατρικές τους παραστάσεις (Δημήτρη Καραντζά, Μιχαήλ Μαρμαρινό, Θωμά Μοσχόπουλο, Γιάννη Κακλέα, Βασίλη Νικολαΐδη, Βασίλη Μαυρογεωργίου, Κώστα Γάκη). Από το 2003 συνεργάζεται με τη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών, διδάσκοντας κίνηση και αυτοσχεδιασμό. Είναι ιδρυτικό μέλος της ομάδας χορού «Λέων και Λύκος» (2015).
Ο Χρήστος Παπαδόπουλος παρουσιάζει για πρώτη φορά έργο του στη Στέγη. Το Ιόν έχει συγκεντρώσει το ενδιαφέρον διεθνών συμπαραγωγών (Théâtre de la Ville, Le Lieu unique, Scène Nationale de Nantes, Dublin Dance Festival) και θα ταξιδέψει σε ευρωπαϊκές σκηνές μετά την πρεμιέρα του στην Αθήνα.
Συντελεστές
Σύλληψη & Χορογραφία: Χρήστος Παπαδόπουλος
Δραματουργία: Τάσος Κουκουτάς
Μουσική: Coti K
Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας
Κοστούμια: Άγγελος Μέντης
Σκηνικά: Ευαγγελία Θεριανού
Α΄ Βοηθός Χορογράφου: Κατερίνα Σπυροπούλου
Β΄ Βοηθός Χορογράφου: Ιωάννα Αντώναρου
Οργάνωση Παραγωγής: Θεοδώρα Καπράλου
Χορεύουν: Νάντη Γώγουλου, Νώντας Δαμόπουλος, Αμαλία Κοσμά, Χαρά Κότσαλη, Γεώργιος Κοτσιφάκης, Ευθύμης Μοσχόπουλος, Δήμητρα Μερτζάνη, Μαρία Μπρέγιαννη, Ιωάννα Παρασκευοπούλου, Αλέξης Τσιάμογλου
Παραγωγή: Στέγη Ιδρύματος Ωνάση
Με την υποστήριξη του Fondation d’ entreprise Hermès, στο πλαίσιο του προγράμματος New Settings
Συμπαραγωγή: Théâtre de la Ville (Παρίσι), Le Lieu unique, Scène Nationale de Nantes (Νάντη, Γαλλία)
Σε συνεργασία με το Dublin Dance Festival (Ιρλανδία)
ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΔΡΑΣΗ
Σάββατο 3 Φεβρουαρίου
Μετά την παράσταση, συζήτηση του κοινού με τους συντελεστές
Φωτογραφία: Nick Knight for OCC