Η Ιωσηφίνα Κοσμά ανακάλυψε την αγάπη της για τον πηλό από πολύ μικρή ηλικία και με την πάροδο του χρόνου πειραματίστηκε με μια ποικιλία από διαφορετικές τεχνικές και στυλ. Ο κοινός παρονομαστής σε όλη τη δουλειά της ήταν πάντα η καμπύλη. Η καμπύλη είναι το πρώτο σχήμα που δημιουργούν ενστικτωδώς τα χέρια της όταν κρατά ένα κομμάτι πηλό. Θεωρεί τη στιγμή της έμπνευσης ευλογία και δεν την υπεραναλύει, επιτρέποντας στην ίδια τη διαδικασία της δημιουργίας να την καθοδηγήσει. Για την νέα της ενότητα έργων, η Ιωσηφίνα χρησιμοποιεί τα χέρια της για να δημιουργήσει αφηρημένες, ασύμμετρες, γλυπτικές φόρμες. Δουλεύοντας με stoneware, κατασκευάζει τα έργα της κομμάτι-κομμάτι και στη συνέχεια συνδέοντας όλα τα κομμάτια μαζί δίνει ζωή στο όραμά της.
«Η δουλειά μου με τον πηλό σχετίζεται, πάντα, με τη ροή μιας καμπύλης ή μιας κοιλότητας πάνω στην οποία το μάτι του θεατή γλιστράει συνεχώς. Στην νέα ενότητα έργων με τον τίτλο «Ροές», κομμάτι της οποίας αποτελούν και αυτά τα έργα, θέλησα να φτιάξω φόρμες οργανικές, φόρμες που να “παγιδεύουν” την αίσθηση της οντότητας. Αν και εμπνέομαι από την φύση, δεν με ενδιαφέρει να αποτυπώσω σχηματικά κάτι συγκεκριμένο, έμψυχο ή άψυχο, να μεταφέρω σε πηλό τη μορφή ενός φυσικού αντικειμένου. Θέλω να αποδώσω αισθήσεις πληρότητας, ισορροπίας, αρμονίας. Με ενδιαφέρει η ισορροπία μεταξύ του κενού και του πλήρους, το μέσα να γίνεται έξω, το κοίλο να συνομιλεί με το κυρτό, το φωτεινό να διαδέχεται το σκοτεινό… Ανάλογα με την συνεχώς μεταβαλλόμενη οπτική γωνία, άλλοτε υποδέχονται και φιλοξενούν, άλλοτε αποβάλλουν, απορροφούν και εξαφανίζουν. Το άθροισμα αυτών των αντιθέσεων είναι εκείνο που ορίζει την ίδια τη σύνθετη φύση του ανθρώπου.»