Ο Λευτέρης Χριστοφής από το 1993, παρουσίαζε σε συναυλίες στο Λονδίνο ένα διαφορετικό μουσικό ηχόχρωμα, πλαισιωμένο από ηλεκτρονικούς – συνθεσάιζερ ήχους μέσω της midi τεχνολογίας που του επέτρεπε να μετατρέπει τον ήχο της κιθάρας του σε άλλους ήχους, που έχει συνθέσει ο ίδιος. Τέτοιες ηχητικές συνθέσεις χρησιμοποιεί από τις απαρχές της μουσικής του πορείας, από to 1980, και στο “Fusion Era” άλμπουμ του προσωπικού γκρουπ “Al’ Taba” με συναυλίες στο Θέατρο Πέτρας, στο ΑΝ Club, Ρόδον κ.ά. που όμως δεν κυκλοφόρησε, αφού το πρωτοποριακό αυτό μουσικό ιδίωμα δεν προήγαγαν οι δισκογραφικές εταιρίες εκείνης της εποχής.
Κατεξοχήν στο άλμπουμ “Nous Icons” που κυκλοφόρησε το 2005 από την Blue Note Records με συμπαραγωγό και ντράμερ τον Paul Wertico (Pat Metheny Group & 7 Times Grammy Awards) δεσπόζουν οι τζαζ και ηλεκτρονικοί ήχοι, ένα άλμπουμ το οποίο χαρακτηρίστηκε από το Jazz Impro και τον Joe Ferrari «… γράφει υπέροχες συνθέσεις που προσδίδουν εικόνες από συναισθηματικά τοπία… στην αρχή μου θύμισε Pat Metheny αλλά στη συνέχεια άρχισα ν’ ακούω το “μοναδικό ήχο” του Λευτέρη Χριστοφή…».
Ο μοναδικός αυτός μουσικός συνδυασμός έχει παρουσιασθεί λίγες φορές στην Ελλάδα, προκαλώντας τον ενθουσιασμό του κοινού, όπως στην τελευταία του συναυλία στο Jazzét όπου ξεσήκωσε τους ακροατές του και μετά το πέρας της συναυλίας, ζητούσαν επανειλημμένα από το γκρουπ να ανέβει ξανά στη σκηνή.
