Jazz Masters 2011 στο Παλλάς

Το Θέατρο Παλλάς παρουσιάζει για μία χρονιά ακόμα σπουδαίες τζαζ συναυλίες από κορυφαία ονόματα του είδους υπό τον γενικό τίτλο Jazz Masters! Το πρόγραμμα της φετινής σεζόν διαμορφώνεται ως εξής:

2 Νοεμβρίου 2011 – Steve Swallow και Carla Bley O βιρτουόζος του ηλεκτρικού μπάσου Steve Swallow και η κορυφαία πιανίστα της free jazz, Carla Bley, έρχονται στην Αθήνα με τους The Swallow Quintet!

Ο Steve Swallow έρχεται στις 2 Νοεμβρίου, στο Παλλάς, με το κουιντέτο του που εκτός του Chris Cheek στο τενόρο σαξόφωνο, του φημισμένου Steve Cardenas στην κιθάρα και του Jorge Rossy στα ντραμς, έχει στις τάξεις του και μία ακόμη μεγάλη μορφή της jazz: Η Carla Bley στο πιάνο είναι, εκτός από χρόνια συνοδοιπόρος του Swallow στη ζωή και στην τέχνη, μια από τις πιο δυναμικές φιγούρες της free jazz. Η συνθέτρια, πιανίστα, μαέστρος, ερμηνεύτρια και συγγραφέας Carla Bley έχει συνεργαστεί στη σπουδαία καριέρα της με μουσικούς όπως τους Gary Burton, Paul Bley, George Russell, Steve Swallow, Michael Mantler, Don Alias, Nick Mason κ.ά., ενώ έχει ηχογραφήσει περίπου 30 ιστορικούς δίσκους.

Από την άλλη μεριά, ο Swallow δεν θεωρείται τυχαία ένας από τους πιο δημιουργικούς μουσικούς στο χώρο της jazz -τα τελευταία 40 χρόνια-, καθώς είναι από τους πρώτους που τόλμησαν να περάσουν από το όρθιο μπάσο στο ηλεκτρικό, στις αρχές της δεκαετίας του ’70. O τρόπος που o Swallow χρησιμοποιεί το ηλεκτρικό μπάσο θυμίζει κιθαρίστα της ροκ, γεγονός που – μαζί με το προφανές ταλέντο του – τον είχε κατατάξει σε ένα από τα αγαπημένα παιδιά των  μουσικοκριτικών της jazz (και όχι μόνο).

Γεννημένος και μεγαλωμένος στη Νέα Υόρκη πήγαινε από πολύ μικρή ηλικία σε clubs όπου το be bop βρισκόταν στην άνθισή του και αν και λευκός άρχισε από την εφηβεία του να γίνεται δεκτός από παρέες μαύρων μουσικών εξαιτίας του πασιφανούς ταλέντου που είχε στο μπάσο. Το 1964, θα γίνει μέλος της μπάντας του περίφημου τρομπετίστα Art Fermer και από εκεί και πέρα ξετυλίγεται μια θαυμαστή πορεία γεμάτη δημιουργικότητα και διακρίσεις. Δικές του συνθέσεις του έχουν ηχογραφήσει κορυφαίοι μουσικοί όπως ο Bill Evans, ο Chick Corea, ο Stan Getz αλλά και ο Gary Burton με τον οποίο συνδέονται με μακροχρόνια φιλία, ενώ αξιοσημείωτη είναι η μόνιμη συνεργασία του με τον βιρτουόζο της jazz κιθάρας, John Scofield.

Η πορεία του Steve Swallow έως σήμερα μετρά κορυφαίους δίσκους (Blue Note Records, ECM, κ.α…), ώρες διδασκαλίας στην πιο φημισμένη σχολή μουσικής στον κόσμο (Berklee College of Music), διεθνείς διακρίσεις και συνεχή παρουσία στα μεγαλύτερα jazz festival και στις πιο διάσημες αίθουσες jazz συναυλιών ανά τον κόσμο, ενώ έχει εμφανιστεί στη σκηνή με πολλούς διαφορετικούς μεταξύ τους καλλιτέχνες όπως οι Dizzy Gillespie, Michael Brecker, George Benson και Herbie Hancock.

Το κουϊντέτο του σε αυτή την περιοδεία κάνει μια γενικότερη αναφορά στο έργο του δημιουργού της και από τη σκηνή παρελαύνει ολόκληρη η ιστορία της περιπετειώδους μουσικής που ονομάζεται jazz από τη δεκαετία του ‘60 έως και τις μέρες μας.

CHUCHO VALDES & THE AFROCUBAN
MESSENGERS feat. ARCHIE SHEPP !

ΔΕΥΤΕΡΑ 7 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2011 ΣΤΙΣ 9.00 μ.μ.

Στο πλαίσιο της ιδιαίτερης και πολύ επιτυχημένης σειράς συναυλιών Jazz Masters  του Παλλάς, θα γίνει μία ακόμη συνάντηση γιγάντων της jazz μουσικής.  Σε μία παραγωγή που ελάχιστες φορές παρουσιάστηκε παγκοσμίως, ο μοναδικός Chucho Valdes και η πολυμελής και βραβευμένη μπάντα του των AfroCuban Messengers, συναντάται με τον θρυλικό σαξοφωνίστα Archie Shepp!

Ο κορυφαίος Κουβανός πιανίστας, συνθέτης και ενορχηστρωτής Chucho  Valdes, βραβευμένος ήδη με 7 Grammies, είναι  ο γιος του μοναδικού συνθέτη της Κουβανικής μουσικής  Bebo Valdes και μεσουρανεί στο χώρο της μουσικής εδώ και πέντε τουλάχιστον δεκαετίες. Γεννημένος το 1941 σε προάστιο της Αβάνας, ο πολυτάλαντος Chucho, άρχισε από την ηλικία των 3 ετών (!) να σκαλίζει τα πλήκτρα του πιάνου και ολοκλήρωσε τις μουσικές σπουδές του  στα 14 χρόνια του για να συνεχίσει μόνο με ιδιαίτερα  μαθήματα!  Από τα 15 χρόνια του άρχισε να φτιάχνει  μουσικά σχήματα jazz και αφροκουβανικής μουσικής.

Παράλληλα έπαιζε στην ορχήστρα του πατέρα του, ενώ  δούλευε και σε μουσικά θέατρα με διάφορες μπάντες. Στα τέλη της δεκαετίας του 60’ πλέον ο Valdes έχει ήδη αποφασίσει ότι πλέον μόνο ως leader μπορεί να πορευτεί και φτιάχνει το δικό του combo, το οποίο με την μορφή του κουϊντέτου, θα είναι και η πρώτη  μπάντα που θα βγει να παίξει σε Φεστιβάλ εκτός Κούβας το 1970, προσκεκλημένο από το Jamboree International Jazz Festival της Πολωνίας. Ο μεγάλος Dave Brubeck αφού  έδωσε στον  Chucho  τα συγχαρητήριά του, τον κατέταξε ανάμεσα στου κοφυφαίους 5 πιάνιστες στον κόσμο και ανάμεσα στους Bill Evans, H. Hancock, C. Corea και O. Peterson!

Το 1972 θα προσθέσει πνευστά και περισσότερα κρουστά στην μπάντα του ενώ το 1973  θα δημιουργήσει με τον Armando Romeu τους περίφημους Irakere, το πιο διάσημο και  σημαντικό συγκρότημα Κουβανέζικης μουσικής του 2ου μισού του 20ου αιώνα. Ο ήχος του σχήματος επαναστατικός, αφού αναδείκνυε την παραδοσιακή Κουβανική μουσική μέσα  από jazz, από rock και κλασσικές επιρροές. Ένας ήχος που επηρέασε την πορεία της Κουβανικής μουσικής συνολικά. Κάποια από τα διάσημα μέλη του σχήματος πλάι στον  Chucho ήταν και ο σαξοφωνίστας Paquito D’Rivera αλλά κι ο τρομπετίστας  Arturo  Sandoval!  Ήταν άλλωστε και το πρώτο Κουβανέζικο σχήμα που βραβεύτηκε με Grammy  το 1979. Με τους Irakere  αλλά και με τα διαφορετικά  του project ο Chucho Valdes έχει ηχογραφήσει 87 δίσκους, ενώ έχει συμμετάσχει σε περίπου 35 δίσκους  άλλων.

Η τελευταία του δουλειά λέγεται “Chucho’s Steps” και έχει ευθείες αναφορές στο πυρήνα της jazz, στον Coltrane αλλά και στον Gershwin, τον Zawinul, τον C. Porter και την οικογένεια Marsalis, με θέματα «βουτηγμένα» στα …mojitos και μια προσέγγιση σύζευξης του ήχου της Blue Note με το danzon και το Cha Cha Cha. Μαζί του οι περίφημοι Afrocuban Messengers με τους οποίους εμφανίζεται τον τελευταίο καιρό και με τους οποίους απέσπασε το ..τελευταίο (ίσως) Latin Jazz album Grammy της ιστορίας το 2011 (σ.σ. καταργήθηκε η κατηγορία)! Στην τεράστια καριέρα του ο Chucho συνεργάστηκε με τους μεγαλύτερους μουσικούς ανάμεσα στους οποίους θα ξεχώριζε κανείς τον Gato Barbieri, τον Tito Puente, τους αδελφούς Marsalis, τον Corea, τον Dizzy Gillespie, τον Carlos Santana, τον Herbie Hancock , τον Michel Legrand ή τις ορχήστρες του Lincoln Center και την Machito Orchestra. Ακόμη συνέπραξε με συμφωνικές ορχήστρες και εμφανίστηκε στις μεγαλύτερες αίθουσες του κόσμου.  Ανάμεσα στις αμέτρητες βραβεύσεις έχει ανακυρηχθεί και Πρεσβευτής Καλής Θελήσεως του FAO στα Ηνωμένα Έθνη, δίνοντας συναυλίες φιλανθρωπικού χαρακτήρα.

Ο Archie Shepp είναι μία εμβληματική και ιστορική προσωπικότητα στον χώρο της jazz. Εκτός από σπουδαίος σαξοφωνίστας, συνθέτης, πιανίστας, τραγουδιστής, ποιητής και συγγραφέας, ο Shepp είναι ένας αυθεντικός θρύλος της Αφροαμερικανικής κοινότητας. Γεννήθηκε το 1937 στο Fort  Lauderdale της Florida αλλά  μεγάλωσε στην Philadelphia σπουδάζοντας αρχικά στη δραματική σχολή Goddard όμως γρήγορα τον κέρδισε η μουσική και στράφηκε  σε σπουδές σαξόφωνου και πιάνου.

Αρχικά  έπαιξε σε μια Latin μπάντα μέχρι που τον ενέπνευσε η συνεργασία του με τον τρομερό πιανίστα της avant-garde, τον Cecil Taylor. O πρώτος δίσκος του ήταν με τον Bill Dixon  και το κουαρτέτο τους το 1962, όπου περιείχε και κάποιο κομμάτι του  Ornette Coleman.  Η σχέση με τον Coleman και η τάση της εποχής τον έφεραν  στη Ν. Υόρκη και μέσα σε πνεύμα έντονης πολιτικοποίησης, δημιούργησε το περίφημο κουϊντέτο της avant – garde τους New York Contemporary Five με τους μεγάλους Don Cherry, Reggie Workman, Roswell Rudd και John Tchicai. Εκεί θα κινήσει το ενδιαφέρον του τεράστιου John Coltrane που στο πρόσωπο του Shepp θα βρει ένα πολύτιμο συνεργάτη για τα αμέσως επόμενα  χρόνια. Το 64’ ηχογράφησε με την επικουρία του Coltrane το περίφημο “Four for Trane” με συνθέσεις κυρίως του μυθικού σαξοφωνίστα  στην εταιρεία Impulse που έμελλε να κάνει κάποιες από τις ιστορικότερες  ηχογραφήσεις της  jazz.

Τα επόμενα δύο χρόνια ο Shepp συνεργάζεται και με τον Coltrane σε διάφορους δίσκους και ιδιαίτερα στον θρυλικό δίσκο “Love Supreme”  ή τον στον δίσκο “Ascension”  που κατά πολλούς είναι και η επιτομή της avant -garde μουσικής. Η συνεργασία του με τον Coltrane απογείωσε όπως ήταν φυσικό το ήδη ανήσυχο πνεύμα του Archie. Με τον δίσκο του “Fire Music” το 1965 παρουσιάζεται  η έντονα πολιτική του συνειδητότητα και η ανάγκη του για μία αυξημένη εγρήγορση στο πρόβλημα των φυλετικών διακρίσεων, με ένα έντονο «Αφροκεντρισμό» και σε ένα δίσκο, όπου ανάμεσα σε υπέροχα κομμάτια διαβάζει και μία ελεγεία στον Malcolm X! Στοιχεία  Αφρικάνικης μουσικής προστίθενται ολοένα και περισσότερο στη μουσική του Shepp και με τα χρόνια θα προσδιορίζει τον εαυτό του ως ένα αυθεντικό Αφρο- αμερικανό μουσικό με συγκεκριμένη άποψη και αισθητική. Το 1969 λαμβάνει την έδρα Εθνομουσικολογίας στο Πανεπιστήμιο του Amherst  της Μασσαχουσέτης και διδάσκει  εκεί επί πολλά χρόνια, ενώ παράλληλα γράφει και δύο θεατρικά έργα. Τα χρόνια που ακολουθούν ηχογραφεί  και κυκλοφορεί  συνολικά πάνω από 75 εξαιρετικούς προσωπικούς δίσκους και εμφανίζεται σε όλο το κόσμο συνεργαζόμενος με  σπουδαίους  μουσικούς  βρίσκοντας το δικό του τρόπο να προσεγγίσει  την mainstream jazz και το blues μέσα από μία  avant-garde και free jazz οπτική.

Σε λεξικό της Jazz ο Archie Shepp αναφέρεται ως “πρώτης τάξεως μουσικός και διανοούμενος, που βρίσκεται στην κορυφή της Avant-garde free jazz κίνησης  έχοντας ενσωματώσει τα  στοιχεία της mainstream jazz, ενώ παραμένει  πιστός στην αισθητική του” ενώ τον αναφέρει και ως  “πολυοργανίστα αφού παίζει σοπράνο, άλτο , τενόρο σαξόφωνα και από το 1975 και πιάνο, ενώ τα τελευταία χρόνια τραγουδά τα blues και τα standards”. Ένας καλλιτέχνης πραγματικός μύθος.

Η συνεργασία και συνύπαρξη του Chucho Valdes και των AfroCuban Messengers  με τον Archie Shepp  πραγματικά αποτελεί ένα special event και ως τέτοιο ταιριάζει απόλυτα στον κύκλο συναυλιών Jazz Masters του Παλλάς. Είναι μία συνεργασία που δεν περιοδεύει ως έχει, αλλά έκανε αίσθηση και πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο 2 μεγάλων Φεστιβάλ του εξωτερικού που αποτελούν θεσμό.  Όπως αυτός που έχει δημιουργήσει το Παλλάς τα τελευταία χρόνια με την παρουσίαση κορυφαίων παραγωγών jazz. Στις 7 Νοεμβρίου και ώρα 21.00 λοιπόν οι φίλοι της  jazz και όχι μόνο μουσικής, έχουν ραντεβού με δύο  καλλιτέχνες θρύλους,  φυσικά στο θέατρο Παλλάς.

PAT METHENY TRIO
ΚΥΡΙΑΚΗ 4 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2011 στις 9.00μ.μ.

Μετά από 19 ολόκληρα χρόνια από την τελευταία εμφάνισή του στην Ελλάδα και στο πλαίσιο της πολύ επιτυχημένης σειράς παρουσίασης των Jazz Masters στο Παλλάς, ο Pat Metheny με το καταπληκτικό τρίο του, τους Larry Grenadier (κοντραμπάσσο) και Bill Stewart (ντραμς), επιστρέφει για μία και μοναδική συναυλία στις 4 Δεκεμβρίου  2011 στις 9.00μ.μ., που σίγουρα θα αποτελέσει τη συναυλία της χρονιάς!

O μοναδικός Pat Metheny εκτός από ένα θρύλο της μουσικής, σίγουρα αποτελεί και την πλέον αναγνωρίσιμη μορφή τζαζ κιθαρίστα. Ο γεννημένος στο Kansas μάγος της κιθάρας, με την προτροπή και βοήθεια του μεγάλου βιμπραφωνίστα Gary Burton, ως παιδί θαύμα της εποχής από τα μέσα της δεκαετίας του 70’, σύντομα καθιερώθηκε ως ένας από τους πιο επιφανείς καλλιτέχνες της διεθνούς τζαζ σκηνής.Με ένα απόλυτα προσωπικό ήχο και δικό του τρόπο παιξίματος, χρησιμοποιώντας παράλληλα με ευρηματικό τρόπο τη σύγχρονη τεχνολογία της μουσικής, ο Metheny θα γνωρίσει την παγκόσμια επιτυχία και θα ταυτιστεί με μια εικόνα κι αναγνώριση ενός… σχεδόν pop ειδώλου!

Στα 36 αυτά χρόνια της παρουσίας του στην πρώτη γραμμή της τζαζ (και όχι μόνο),  είχε συνεργασίες που ποικίλλουν ανάμεσα σε κορυφαίους της μουσικής όπως ο David Bowie, ο Herbie Hancock, ο Ornette Coleman, η Joni Mitchell, ο Chick Corea, ο Dave Holland, ο μεγάλος Pastorius, με Charlie Haden και πολλούς άλλους. Πραγματοποιώντας περισσότερες από 120 συναυλίες το χρόνο και πολλές φορές φτάνοντας μέχρι και τις 200 (!) και με 17 κερδισμένα Grammies σε 10 διαφορετικές κατηγορίες, με δεκάδες βραβευμένους δίσκους, ο Pat Metheny συνεχίζει να συνθέτει και να εμφανίζεται με τα διαφορετικά του project ως ένας μύθος στο χώρο της αυτοσχεδιαστικής μουσικής.

BRAD MEHLDAU TRIO

ΤΡΙΤΗ 6 ΜΑΡΤΙΟΥ 2012 ΣΤΙΣ 09.00 μ.μ.

Ο διάσημος πιανίστας Brad Mehldau – που έρχεται για δεύτερη φορά στην Αθήνα και το Παλλάς – θεωρείται από ειδικούς και μη, ένας από τους πλέον ευρηματικούς, τολμηρούς και εκκεντρικούς εκπροσώπους της nouvelle vague της jazz στις ημέρες μας. Η μεγάλη του ως σήμερα καριέρα ξεκίνησε το 1995 με προσωπικούς δίσκους και συναυλίες πότε με το περίφημο τρίο του και πότε σόλο, άλλοτε δε συνεργαζόμενος με λυρικούς καλλιτέχνες και ορχήστρες.

Συνεργάστηκε με τον Pat Metheny, την Renee Flemming, τον Joshua Redman, την Anne Sophie von Otter και πολλούς άλλους κορυφαίους καλλιτέχνες ή Συμφωνικές Ορχήστρες. Ξεκινώντας από το περίφημο άλμπουμ «Τhe Art of the Trio» που έλαβε εξαιρετικές κριτικές και ακολουθήθηκε από συνεχείς βραβεύσεις και υποψηφιότητες του καλλιτέχνη για Grammy, καθιερώθηκε ως ένας  από τους σημαντικότερους  δημιουργούς της σύγχρονης jazz αντίληψης. Τον περιγράφουν ως «περιπετειώδη προσωπικότητα της jazz» ή λένε ότι «στη μουσική του Mehldau αντιπαλεύουν το ροκ με την τζαζ και την κλασική μουσική». Με τους  εξαιρετικούς Larry Grenadier στο μπάσο και Jeff Ballard στα ντραμς, το τρίο του Mehldau είναι από τα πλέον περιζήτητα σχήματα του χώρου σε παγκόσμιο επίπεδο. O πολυσχιδής Brad Mehldau που είναι επιπλέον και συγγραφέας, είναι από τις πλέον ενδιαφέρουσες σύγχρονες προσωπικότητες της μουσικής και πιθανότατα ισχύει αυτό που αναφέρει ο μεγάλος Pat Metheny, δηλαδή ότι «ο πιανίστας αυτός είναι ό,τι πιο ενδιαφέρον έχει υπάρξει μετά τον Herbie Hancock»! Στις  6 Μαρτίου 2012 στο Παλλάς θα έχουμε την ευκαιρία να το διαπιστώσουμε ξανά.