Στον χώρο της γκαλερί, το έργο του Jean Cocteau συνδιαλέγεται με το νέο σώμα δουλειάς της Mylene Jampanoi. Το ζωγραφικό έργο του Cocteau, απεικονίζει έναν μετωπικό αντικατοπτρισμό, αλλά θα μπορούσε να διακρίνει κανείς και τη στιγμή μιας θελκτικής αναμονής πριν από το φιλί δύο όμοιων αντικρυστών μορφών. Παράλληλα, αυτή η περιγραφή θα μπορούσε να λειτουργήσει ως αντιστοιχία για το έργο της Jampanoi. Το μοτίβο του αντικατοπτρισμού και του καθρέφτη επαναλαμβάνεται στη δουλειά του Cocteau, ο οποίος αντιστρέφει την όποια ναρκισσιστική υπόνοια και ξεπερνά τις ψυχαναλυτικές διαπραγματεύσεις δημιουργώντας περάσματα, πύλες εισόδου για έναν άλλο κόσμο.
Οι πίνακες του Cocteau, αποτελούν απόδειξη της ικανότητάς του να υφαίνει σύνθετες ιστορίες μέσα από απλά οπτικά στοιχεία αλλά με αφηγηματικό βάθος. Ο καθρέφτης γίνεται μεθοριακός χώρος μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας. Αποτελεί ένα μέσο που χρησιμοποιεί όχι μόνο για να δημιουργήσει συμμετρία αλλά και για να προκαλέσει την αντίληψη του θεατή. Τα πρόσωπα και οι φιγούρες συχνά εμφανίζονται σε μεταφορά, αντανακλώνται ή αντιστοιχίζονται με τρόπους που υποδηλώνουν έναν διάλογο μεταξύ των ταυτοτήτων τους. Η έκθεση περιλαμβάνει επίσης κεραμικά και σχέδια αναδεικνύοντας την πολύπλευρη πρακτική του καλλιτέχνη.
Οι μορφές της Mylene Jampanoi, εμπεριέχουν εσωτερικούς και αντικατοπτρίζουν εξωτερικούς χώρους. Το σώμα είναι μια πολλαπλή αντανάκλαση, πέρα από την μονοδιάστατη αναπαράσταση, με την υλικότητά του όμως να παραμένει. Οι μορφές είναι οι ίδιες ο υγρός καθρέφτης, βγάζουν πληροφορίες στην επιφάνεια ή βρίσκονται σε εμβύθινση.
Το έργο της Jampanoi στρέφεται επίσης σε φόρμες που ανασυνθέτουν τη σχέση μυθολογικού παρελθόντος και μοντερνιστικών καταβολών. Αναφορές όπως ο Pablo Picasso αλλά και οι μορφές του Cocteau ενυπάρχουν. Η Jampanoi μεγάλωσε στη Νότια Γαλλία όπου έζησαν και άφησαν έργο σημαντικοί καλλιτέχνες του μοντερνισμού. Η ίδια εργάζεται μεταξύ χωρών και επίσης μεταξύ πεδίων, έχοντας δημιουργήσει το στούντιο της στο νησί της Τήνου. Είναι τα σχέδια λοιπόν που γεμίζουν με φως, ο ουρανός και τα χρώματα της θάλασσας που δημιουργούν τις αρχιπελαγικές και χρονικές συνδέσεις και μεταφορές.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Η δουλειά της είναι σαγηνευτική μέσα στην ποιητική της απλότητα. Το υπόβαθρο γίνεται στακάτο, αποκτά υφές και το ανθρώπινο πρόσωπο στο οποίο συνεχώς επιστρέφει ξεπροβάλλει με ένταση. Τα πάντα προσδίδουν μια αίσθηση ισορροπίας ενώ οι αναλογίες αλλάζουν και οι χειρονομίες ξεφεύγουν από τις αναμενόμενες. Το όποιο σφίξιμο και η συστολή του βλέμματος μοιάζει μέρος της ποιητικής του έρωτα, μια στιγμή μεταβατική που καταλήγει σε ονειροπόληση η γράπωμα της ευτυχίας.
Επιμέλεια έκθεσης: Πάνος Γιαννικόπουλος
Κεντρική φωτογραφία θέματος: Jean Cocteau, π. 1950, Παστέλ σε χαρτί, 57 x 72 εκ