Έχουν περάσει πολλά χρόνια από την εποχή που η Jazz αποτελούσε ένα σχεδόν εξωτικό είδος μουσικής στην Ελλάδα – όχι, όμως, και τόσο πολλά, ώστε να μη θυμόμαστε, πάντα με κάποια νοσταλγία, βράδια στα σκαλάκια του Μπαράκου, στην Αθήνα, ή άλλα βράδια κολλημένοι στο τρανζιστοράκι, για χάρη του Σάκη Παπαδημητρίου, στην Θεσσαλονίκη. Ακουστικές «ανακαλύψεις» μοιράζονταν στόμα με στόμα και ζηλευτά βινύλια από το εξωτερικό έλιωναν στα πικάπ, και, καθώς μεγαλώναμε ανεπαίσθητα, μεγάλωνε μαζί μας κι η Jazz γύρω μας. Μπαράκια, με λιγότερη, περισσότερη, σταθερότερη ή πρόσκαιρη επιτυχία, ραδιοφωνικοί σταθμοί, περιοδικά άρχισαν να της δίνουν ζωτικό χώρο, ώσπου, πιο πρόσφατα πια, ο εξαιρετικός θεσμός των Μουσικών Σχολείων και τα Μουσικά Τμήματα των ΑΕΙ μας χάρισαν τους πρώτους Έλληνες τζαζίστες.
Το αλλαγμένο και ιδιαίτερα γόνιμο τοπίο της Ελληνικής Jazz σκηνής χαρακτηρίζεται πλέον από ταλαντούχα νέα παιδιά, που, όσο κι αν δυσκολεύονται, επιμένουν στην χώρα τους, άλλους σπουδαίους μουσικούς, που μοιράζονται ανάμεσα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, αλλά ακόμη κι από ξένους, καταξιωμένους, τζαζίστες, που είτε επιλέγουν να εγκατασταθούν εδώ είτε συμπεριλαμβάνουν τουλάχιστον την Αθήνα και την Θεσσαλονίκη στα ετήσια προγράμματα των συναυλιών τους.
Σε μιαν άλλη άλλη εξέλιξη, που δίκαια αναμένεται να δώσει νέα ώθηση στην σκηνή της Jazz, το δημοφιλές στους τζαζόφιλους JAZZET MUSIC HALL του Χαϊδαρίου, που έχει γράψει την δική του ιστορία στον χώρο, οργανώνει φέτος το 1ο Ελληνικό Φεστιβάλ Τζαζ, στο θέατρο Πέτρας, στην Πετρούπολη, το τριήμερο 13-15/9/2024. Έλληνες και ξένοι τζαζίστες, παλαιότεροι και νεώτεροι, θα συναντηθούν και μεταξύ τους και με το αφοσιωμένο κοινό τους, απογειώνοντας τον δημιουργικό αυτοσχεδιασμό τους σε έναν από τους εμβληματικότερους χώρους πολιτισμού της Αθήνας.
Στο πλαίσιο των παράλληλων δράσεων του Φεστιβάλ θα έχω την τιμή να παρουσιάσω μια σειρά φωτογραφικών πορτραίτων από τζαζίστες, που με την ενεργό παρουσία τους και την αναγνωρισμένη δεξιοτεχνία τους δίνουν αυτή την στιγμή τον τόνο στα Ελληνικά Jazz δρώμενα. Παρακολουθώντας πολλά χρόνια την διαδρομή της Ελληνικής Jazz, δεν μπορούσα παρά να νοιώσω την πρόκληση να απαθανατίσω φωτογραφικά την ένταση των στιγμών και τα συναισθήματα, που συνοδεύουν, αν δεν γεννούν κιόλας, τον μουσικό αυτοσχεδιασμό και τους αυθόρμητους μονολόγους και διαλόγους των οργάνων μιας τέχνης, που γεννιέται κι αναγεννιέται κάθε φορά μπροστά στα μάτια μας.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Από άποψη φωτογράφησης, η Jazz αποτελεί την κατ’ εξοχήν μουσική, που προσφέρεται για φωτογραφία πορτραίτου των συντελεστών της. Το ημίφως των venues, η αυτοσυγκέντρωση των μουσικών, η αφοσίωση στην τέχνη και στην τεχνική τους, που δεν εκφράζεται με εκρήξεις σωματικής γλώσσας και θεαματικές ή ξεσηκωτικές χειρονομίες, αλλά αποτυπώνεται ατόφια στα πρόσωπά τους, είναι ιδανικές παράμετροι για την φωτογραφία πορτραίτου.
Σε τελική ανάλυση, η Jazz είναι από μόνη της μια βιωματική μουσική, στην οποία ο ακροατής πρέπει να συγκεντρωθεί για να την ακούσει σε όλες της τις διαστάσεις. Ελπίδα κι επιδίωξη του φωτογράφου είναι ο ακροατής να δει κιόλας εν τω γεννάσθαι την μουσική, πέρα από το να την ακούσει. Αν το κατάφερε ή όχι αυτό ο φωτογράφος και σε ποιο βαθμό εναπόκειται στην κρίση του κοινού, που θα δει τις φωτογραφίες στον εξωτερικό χώρο του Θεάτρου Πέτρας.
Διαβάστε επίσης:
Jazzét Festival – 1st Hellenic International Jazz Festival 2024 στο θέατρο Πέτρας
Λευτέρης Χριστοφής: Για ένα φεστιβάλ που απευθύνεται σε όλους, μυημένους στη τζαζ και μη