Γιατί είμαστε εδώ; Που πάμε;
Ήρθε η ώρα να το ανακαλύψουμε
Δεν είμαστε εδώ για να μείνουμε, είμαστε σε διακοπές
Η ζωή είναι απλά ένα μπολ με κεράσια
Μην το παίρνετε σοβαρά, είναι ένα μυστήριο
(Ray Henderson και Lew Brown, 1931)
Μια κάψουλα που απογειώνεται προς το διάστημα, το άγνωστο, το χάος. Ένα διαβατήριο για να «συστηθούν» οι κάτοικοι του πλανήτη Γη σε κατοίκους άλλων γαλαξιών, σε μορφές ζωής που κινούνται στο Σύμπαν. Τι θα μπορούσε να περιέχει ώστε οι παραλήπτες της να πάρουν μια ιδέα για τους αποστολείς, για την εικόνα τους, τις ιδέες τους, τις αντιλήψεις τους, τον πολιτισμό τους, τον τρόπο ζωής τους;
Με την πρότασή τους οι συμμετέχοντες καλλιτέχνες στην έκθεση κάνουν μια ΣΤΑΣΗ –όπως ταιριάζει και με τη θεματική της φετινής διοργάνωσης– για να αναστοχαστούν και να προχωρήσουν σε έναν επαναπροσδιορισμό των αξιών του κόσμου μας θέτοντας ορισμένα ερωτήματα όπως: Ποιες είναι οι προτεραιότητες μας στη νέα αυτή τεκμηρίωση; Θα προβάλλουμε μια εξιδανικευμένη εκδοχή της πραγματικότητάς μας; Σε ποια γλώσσα θα επικοινωνήσουμε με τον άγνωστο παραλήπτη του μηνύματος;
Με αφορμή τις πλάκες των διαστημικών σκαφών Pioneer, των πρώτων τεχνητών αντικείμενων που δημιουργήθηκαν στις αρχές της δεκαετίας του 1970 με στόχο να βγουν από το Ηλιακό μας σύστημα η έκθεση επιχειρεί να λειτουργήσει με τη σειρά της ως ένα είδος κάψουλας. Οι πλάκες εκείνες σχεδιάστηκαν από την Αμερικανίδα καλλιτέχνη Linda Salzman Sagan (σύζυγο του αστρονόμου Carl Sagan και επικεφαλής της αποστολής της NASA) ως ένα εικονογραφημένο μήνυμα ειρήνης και φιλίας της ανθρωπότητας προς το Σύμπαν. Ο λιτός σχεδιασμός τους περιλάμβανε τις μορφές ενός άντρα και μιας γυναίκας όπως και διαγράμματα, τα οποία υποδείκνυαν πλανητικές θέσεις και συγκρίσεις μεγεθών. Όπως αναμενόταν, υπήρξαν έντονες αντιδράσεις σχετικά με τις δυο ανθρώπινες μορφές. Η κριτική επικεντρώθηκε στην αποτυχία μιας παν-φυλετικής εμφάνισης, την απαθή διάθεση της γυναίκας σε σύγκριση με έναν άντρα που χαιρετά, την απόκρυψη σωματικών χαρακτηριστικών, την παντελή έλλειψη επαφής και την απουσία άλλων μορφών ζωής.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Σχεδόν πενήντα χρόνια μετά την εκτόξευση των πλακών Pioneer, οι συμμετέχοντες καλλιτέχνες συγκεντρώνουν μια νέα επιλογή μαρτυριών της σημερινής κοινωνίας και ταυτόχρονα αναλύουν τι θα πρέπει να διατηρηθεί για τις μελλοντικές γενιές. Η έκθεση δεν αποσκοπεί σε μια εξαντλητική λίστα αντικειμένων αλλά επιχειρεί να τονίσει τις ιδιαίτερες σχέσεις μεταξύ σωμάτων, χώρων και εμπειριών σε μια περίοδο υπαρξιακών, κοινωνικών και ιδεολογικών μαχών.
Η καλλιτεχνική έρευνα εστιάζει τόσο στην δημόσια όσο και στην ιδιωτική σφαίρα, επισημαίνοντας την ανάγκη για άμεση παγκόσμια δράση. Μεταξύ άλλων, στην έκθεση παρουσιάζονται ιστορικά έργα πρωτοπόρων καλλιτεχνών όπως η Laurie Anderson και ο Julien Blaine, νέες αναθέσεις από τους ανερχόμενους Tamara MacArthur, Γιώργο Μαραζιώτη και Χρήστο Δεληδήμο αλλά και αρχειακό υλικό της NASA.
Επιμέλεια: Νικόλας Βαμβουκλής
Καλλιτέχνες: Laurie Anderson, Julien Blaine, Gary Colclough, Χρήστος Δεληδήμος, Kiluanji Kia Henda, Tamara MacArthur, Γιώργος Μαραζιώτης, Andrea Pugiotto, Virginia Russolo, Federica Sasso, Helge Skodvin, Juliusvon Bismarck
Kατά τη διάρκεια των εγκαινίων, στις 7 Δεκεμβρίου, θα πραγματοποιηθεί η περφόρμανς μακράς διαρκείας “And Baby I Just Melt Away, Fall Like Rain” της Tamara MacΑrthur. Μετά τις πρόσφατες παρουσιάσεις της στη Tate Britain και στο Μουσείο MAXXI, η νέα Γερμανίδα καλλιτέχνις δημιουργεί μια εγκατάσταση ειδικά για MOMus-Πειραματικό Κέντρο Τεχνών που φιλοξενεί μια μοναδική διαδραστική εμπειρία για τους επισκέπτες.
