Διερωτάται ακόμα κάποιος από πού ξεπήδησαν τα ηχηρά ονόματα της γερμανικής πεζογραφίας στον εικοστό αιώνα; Η απάντηση είναι απλή: Από τα οράματα τυ Γκαίτε, του Νίτσε και του Φρόιντ. Πριν ακόμα οι γερμανοί αποφασίσουν να ασχοληθούν συστηματικά με την τέχνη του μυθιστορήματος είχαν οικοδομήσει μια μεγάλη παράδοση με ένα πλουραλιστή λογοτέχνη, ένα αιρετικό φιλόσοφο και ένα χαρισματικό αφηγητή επιστήμονα.
Στα γερμανόφωνα κέντρα της λογοτεχνίας σε όλη την Ευρώπη είχαν αρχίσει να υψώνονται οι μεγάλοι καθεδρικοί του λόγου. Μαν, Κάφκα, Μούζιλ, Ροτ και Μπροχ είναι μονάχα οι κορυφογραμμές αυτής της κοσμογονίας.
Διαβάστε επίσης:
Και η λογοτεχνία θέλει τον… Γερμανό της! (Μέρος 1ον)
Και η λογοτεχνία θέλει τον… Γερμανό της! (Μέρος 2ον)
