Την Παρασκευή το βράδυ (15/12) βρέθηκα στο Piraeus 117 Academy για να παρακολουθήσω τη μια από τις δυο συναυλίες των Kaleo στην χώρα μας (σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη) με τις οποίες και ολοκληρώθηκε το πρώτο μέρος της παγκόσμιας περιοδείας τους «Express Tour». Αναμφίβολα, η εμφάνιση των Kaleo αποτελούσε ένα από τα πολυαναμενόμενα συναυλιακά γεγονότα της χρονιάς, γεγονός που ήταν εμφανές τόσο από την μεγάλη προσέλευση και την ουρά που δημιουργήθηκε έξω από τον χώρο από νωρίς, όσο και από τον διάχυτο ενθουσιασμό του κοινού πριν και κατά την διάρκεια της συναυλίας.
Η μουσική βραδιά ξεκίνησε στις 8.40 με την Angelika Dusk και την μπάντα της η οποία αποτελείται από τον Φώτη Βαγενά (κιθάρα), τον Πέτρο Βασιλειάδη (μπάσο), τον Μάριο Λαζ Ιωαννίδη (φωνητικά, κιθάρα), τον Αλέξανδρο Λιβιτσάνο (πλήκτρα) και τον Δημήτρη Μποσινάκο (ντραμς). Το πολύ καλό setlist της Dusk, περιελάμβανε μερικά δικά της τραγούδια, όπως το «Catfight», το «Bad habit», το «Drown out the light», το γνωστό «Beautiful Love» και το νέο της single «Every kiss», καθώς και κάποιες διασκευές γνωστών τραγουδιών. Έτσι, μεταξύ άλλων, ακούσαμε το «Sugar» των Editors, το «You make me feel» των Archive, το «What kind of man» των Florence and the Machine, καθώς και τραγούδια της Beyoncé, την εναλλακτική εκδοχή του «Crazy in love» συνδυασμένο με ένα μέρος από το «Drunk in love», καθώς και μια funky rock εκδοχή του «Daddy lessons». Κατά το 55λεπτο set της Dusk, οι ρυθμοί ανέβηκαν, πολλοί χόρευαν και τραγουδούσαν ή κρατούσαν σηκωμένα τα φωτισμένα κινητά τους τηλέφωνα, δημιουργώντας μια όμορφη ατμόσφαιρα που κατάφερε να προετοιμάσει κατάλληλα το έδαφος για τους Kaleo.
Λίγα λεπτά μετά τις 10 και έπειτα από έντονο χειροκρότημα και σφυρίγματα από το κοινό, εμφανίστηκε στη σκηνή μέσα σε ένα κλίμα παροξυσμού η τετραμελής μπάντα από την Ισλανδία αποτελούμενη από τον Jökull Júlíusson ή αλλιώς JJ Julius Son (φωνητικά, κιθάρα), τον Davíð Antonsson Crivello (ντραμς), τον Daníel Ægir Kristjánsson (μπάσο) και τον Rubin Pollock (κιθάρα). Μετά από έναν μικρό χαιρετισμό, ήχησε η μελωδία από την resonator ακουστική κιθάρα του JJ Julius Son και μεταφερθήκαμε στην περιοχή Δέλτα του Μισισιπή παίρνοντας μία γεύση από ένα από τα πρώτα είδη blues, τα Delta blues, μέσα από το εκπληκτικό «Broken Bones», ένα κομμάτι εμπνευσμένο από τα εργατικά τραγούδια της δεκαετίας του ‘30.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Τα επόμενα τραγούδια του set, το «I Can’t Go On Without You», μια folk μπαλάντα με solo που θυμίζουν έντονα blues κιθαρίστες όπως ο Robert Cray και ο Jonny Lang, και το όμορφα μελαγχολικό «All the Pretty Girls» με τα πολλά χαρακτηριστικά falsetto του JJ, όμοια στο στυλ με αυτά του Bon Iver, ανέδειξαν το πλήρες φωνητικό εύρος του χαρισματικού 27χρονου frontman. Ακολούθησαν τα τραγούδια «Alter Ego», «Pour Sugar on Me» και το ευχάριστο country κομμάτι «Automobile». Η συνέχεια έκανε όλο τον κόσμο του Piraeus Academy να χορεύει ξέφρενα χοροπηδώντας στους ρυθμούς του ανεβαστικού rock κομματιού «Hot Blood» και του southern blues rock τραγουδιού «No Good». Αμέσως μετά, οι ρυθμοί έπεσαν και απολαύσαμε, υπό το φως των υψωμένων κινητών και αναπτήρων, το παραδοσιακό ισλανδικό τραγούδι αγάπης «Vor í Vaglaskógi» με την ξεχωριστή ambient και indie αισθητική του και με φωνητικά που θύμισαν σε κάποια σημεία τον Chris Cornell. Η επιλογή των Ισλανδών να τραγουδούν το συγκεκριμένο τραγούδι σε όλες τους τις εμφανίσεις φανερώνει την προσπάθειά τους να παραμένουν όσο μπορούν κοντά στις ρίζες τους, κάτι που διαφάνηκε μάλιστα και από το background της σκηνής που στολιζόταν από μια αεροφωτογραφία των χιονισμένων βουνών της Ισλανδίας.
Από τις όμορφες στιγμές της βραδιάς ήταν η διασκευή του εμβληματικού τραγουδιού της Cher, «Bang Bang (My Baby Shot Me Down)», με την δραματική του κορύφωση και το ακυκλοφόρητο τραγούδι «Ladies Man» που μπορεί να βρει κάποιος online και με τον τίτλο «Texas». Τελευταίο τραγούδι του κύριου μέρους του set ήταν η μεγάλη εμπορική επιτυχία «Way Down We Go» η οποία άφησε το κοινό να θέλει να ακούσει περισσότερα τραγούδια και έτσι ακολούθησε ένα ολιγόλεπτο encore με το κομμάτι «Rock ‘n’ Roller».
Η συντριπτική πλειοψηφία του νεανικού κοινού τραγουδούσε όλους τους στίχους των τραγουδιών -συμπεριλαμβανομένου και του ισλανδικού- αναδεικνύοντας ότι το νέο αυτό συγκρότημα έχει ήδη φανατικό κοινό στην Ελλάδα. Τόσο η ανοδική πορεία όσο και η διεθνής αναγνώριση δεν έχει έρθει καθόλου τυχαία για τους Kaleo, οι οποίοι πριν λίγα χρόνια αποφάσισαν να φύγουν από το Mosfellsbær της Ισλανδίας για να κυνηγήσουν το όνειρο τους στην άλλη όχθη του Ατλαντικού και έτσι, ζώντας στο Όστιν του Τέξας, κατάφεραν να διαμορφώσουν τον ξεχωριστό σημερινό τους ήχο που δανείζεται πολλά στοιχεία από την blues, rock, country, indie και folk μουσική.
Η μοναδική vintage χροιά της φωνής του JJ Julius Son, τα ωραία vibrato, τα υψηλά falsetto και οι χαμηλές κραυγές του, καθώς και το ερμηνευτικό του στυλ, που έχει συγκριθεί με τον Aaron Lewis των Staind και τον Caleb Followill των Kings of Leon, καταφέρνουν να τον κάνουν να ξεχωρίζει και να αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του χαρακτηριστικού ήχου του συγκροτήματος. Το μόνο, ίσως, αρνητικό της 75λεπτης εμφάνισης του συγκροτήματος ήταν η μικρή αλληλεπίδραση τους με το κοινό, κάτι που πιθανότατα οφείλεται στην ολιγόχρονη μουσική τους πορεία και κυρίως στο γεγονός ότι ο ολιγομίλητος και συγκρατημένος frontman ήταν σχεδόν ακίνητος συγκριτικά με τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας, κάτι που έκανε τη συναυλία να μοιάζει περισσότερο με αναπαραγωγή των ηχογραφήσεων από τον δίσκο παρά με live εμφάνιση.
Ωστόσο, συνολικά, οι Kaleo παρουσίασαν ένα καλοφτιαγμένο εκρηκτικό rock set με τραγούδια από το δεύτερο άλμπουμ τους «A/B» και θεωρώ ότι κάλυψαν στο έπακρο τις υψηλές προσδοκίες του ελληνικού κοινού με την καταπληκτική τους εμφάνιση και δεν θεωρούνται άδικα η καλύτερη ανερχόμενη μπάντα στην παγκόσμια rock μουσική σκηνή αυτήν τη στιγμή, ενώ αξιοπρόσεκτη είναι η ικανότητά τους να ερμηνεύουν πολλά διαφορετικά μουσικά είδη εξίσου καλά. Σίγουρα, λοιπόν, άξιζε η αναμονή από την αναβολή της συναυλίας τους που ήταν προγραμματισμένη για το καλοκαίρι.
Κλείνοντας με τους στίχους από το τελευταίο τραγούδι που ακούσαμε, «I’m ready to go, I’m ready to show my rock ‘n’ roller», οι Kaleo είναι σίγουρα έτοιμοι να μας παρασύρουν στα rock ‘n’ roll μονοπάτια τους και ανυπομονούμε να τους ξαναδούμε σύντομα στην χώρα μας.
