Kαλημέρα Γλυκιά Πατρίδα: Μια ταινία για τις παράλληλες πορείες των Ναζίμ Χικμέτ και Αχμέτ Ουμίτ

Η ταινία «Kαλημέρα Γλυκιά Πατρίδα» (Merhaba Güzel Vatanim/ Hello, my Beautiful Homeland, 2019) αφηγείται την ιστορία ζωής του διάσημου Τούρκου ποιητή Ναζίμ Χικμέτ. Το σενάριο της ταινίας είναι γραμμένο από τον συγγραφέα Αχμέτ Ουμίτ. Ταυτόχρονα, η ταινία αφορά και τον σεναριογράφο, ο οποίος, όπως και ο Ναζίμ Χικμέτ, είχε ζήσει στη Μόσχα και ήταν μεγάλος θαυμαστής του ποιητή. Ο Ναζίμ Χικμέτ έγραψε έργα που έγιναν γνωστά σε όλο τον κόσμο, ο Αχμέτ Ουμίτ εμπνεύστηκε από τον ποιητή και αντλώντας την αναζωογονητική δύναμη της τέχνης και της λογοτεχνίας, έσωσε τη ζωή του και τελικά έγινε ένας παγκοσμίου φήμης συγγραφέας.

Βλέπουμε ουσιαστικά την αλληλεπίδραση δύο πορειών και δύο ζωών, που με μια πρώτη ματιά δεν συνδέονται. Παρατηρούμε την συνάντηση δύο ανθρώπων που απέχουν τρεις γενιές, μέσα από κοινές τους εμπειρίες, ιδεολογίες και την πίεση που δέχτηκαν για τα πιστεύω τους.

Σχετικά με τη ταινία:

Ο σεναριογράφος της ταινίας Αχμέτ Ουμίτ, είναι γνωστός Τούρκος συγγραφέας.

Μέσα από μια συγκινητική απεικόνιση της ταραχώδους ζωής του Ναζίμ Χικμέτ και του Αχμέτ Ουμίτ, το “Merhaba Güzel Vatanim – Hello, My Beautiful Homeland” προσφέρει ένα πανόραμα διαφορετικών εποχών σε μια γεωγραφία που εκτείνεται από την Τουρκία έως τη Μόσχα.

Δεν είναι μια απλή βιογραφία του Ναζίμ Χικμέτ ανάμεσα στις άλλες που έχουν γίνει, είναι μια διπλή βιογραφία, που δείχνει πως μια πορεία επηρεάζει μια άλλη, μέχρι την επιτυχία και την αναγνώριση, με σημαντικές λεπτομέρειες από τις ζωές και των δύο.

Υιοθετώντας το μότο “Η ζωή είναι σύντομη, η τέχνη ζει για πάντα”, η ταινία εξετάζει πώς δύο νέοι έγιναν λογοτέχνες υπό την επίδραση της εποχής που έζησαν.

Ο σκηνοθέτης της ταινίας, Cengiz Özkarabekir, είναι επιτυχημένος ντοκιμαντερίστας, το οποίο προσθέτει ένα συγκεκριμένο στυλ στην ταινία και μια διαφορετική γλώσσα αφήγησης. Ο Yetkin Dikinciler παίζει τον ρόλο του Ναζίμ Χικμέτ και καταφέρνει να τον αναπαραστήσει με μεγάλη επιτυχία. Ο νεαρός ηθοποιός Serkan Altıntaş υποδύεται τον Αχμέτ Ουμίτ. Η ταινία έχει βασιστεί σε πολύ ενδιαφέροντες χαρακτήρες. Στην παραγωγή, συμμετείχαν περίπου 150 άτομα σε δεύτερους ρόλους, ανάμεσά τους μεγάλα ονόματα και πρωτοεμφανιζόμενα πρόσωπα. Τα γυρίσματα της ταινίας έγιναν στην Μόσχα, στην Γκαζιαντέπ στην Προύσα και στην Κωνσταντινούπολη. Βλέπουμε τη Μόσχα στη δεκαετία του ‘60 και του ‘80. Η μουσική της ταινίας έχει την υπογραφή του Cem Erman.

Ο Ουμίτ αποκάλεσε την ταινία: «Μία ιστορία της αριστεράς και της αναπτέρωσης της ελπίδας». Πρόσθεσε: «Αυτή η ταινία είναι μια αναφορά στην ιστορία της αριστεράς, από την αρχή. Δεν μπορεί να εγκαθιδρυθεί πραγματική δημοκρατία στην Τουρκία χωρίς την Αριστερά. Υπαρχει ΕΛΠΙΔΑ. Βλέπουμε τους καρπούς της». Συνέχισε λέγοντας ότι στο “Hello Güzel Vatanım”, μιλάει επίσης για την καταπίεση που έχουν βιώσει οι καλλιτέχνες στην Τουρκία από το παρελθόν. Ο Ναζίμ Χικμέτ αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη χώρα του, την οποία αγαπούσε πολύ, και συγκλονίστηκε όταν ανακηρύχθηκε προδότης. Ωστόσο, πίστευε ότι μια μέρα η ιστορία θα του δώσει την αναγνώριση που του αξίζει. Ο Ουμίτ είπε: “Ο Ναζίμ Χικμέτ φυλακίστηκε, ο Αχμέτ Καγιά έζησε εξόριστος, σκότωσαν τον Σαμπαχατίν Αλί. Πολλοί ακόμη καλλιτέχνες, ποιητές, συγγραφείς ή κινηματογραφιστές βρέθηκαν και βρίσκονται κάτω από αυτή τη δίωξη. Η ταινία είναι επίσης μια απάντηση σε όσους συνεχίζουν να το κάνουν. Η ιστορία τους έχει καταραστεί, αλλά αυτοί οι άνθρωποι στέκονται ακόμα και σήμερα.

Τα ποιήματα του Ναζίμ Χικμέτ εξακολουθούν να διαβάζονται σε όλο τον κόσμο”.

Ο σκηνοθέτης της ταινίας, Cengiz Özkarabekir, είπε, “Προσπαθήσαμε να εξηγήσουμε τη σωτήρια και θεραπευτική πλευρά του πολιτισμού και της τέχνης και την ελπίδα που έδωσε σε αυτές τις ζωές. Επομένως, η ταινία έχει μια αίσθηση ντοκιμαντέρ. Δεν κάναμε μια ταινία φαντασίας. Μια ακόμα όμορφη πτυχή της είναι πως έχει ένα αφηγηματικό στυλ”. Ο ηθοποιός Yetkin Dikinciler, που στην ταινία υποδύεται τον Ναζίμ Χικμέτ, δήλωσε: «Αυτό που έχει σημασία είναι αυτή η χώρα. Αυτή η χώρα και αυτή η γη είναι πιο σημαντικά από αυτό που βλέπει το κοινό στην ταινία. Τι έχουν βιώσει οι άνθρωποι της στο μακρινό ή πρόσφατο παρελθόν, τι περνούν και τι θα ζήσουν. Αν μπορούσαμε να αναζητήσουμε στον χρόνο ο καθένας μας θα έβρισκε μια φιγούρα, που οι ζωές μας διασταυρώνονται. Μπορεί να είναι μερικές φορές ο Αχμέτ Ουμίτ και μερικές φορές ο Ναζίμ Χικμέτ. Έτσι και ο θεατής μπαίνει σε αυτή την διαδικασία… Υπήρξαν ζωές πριν από μένα και θα υπάρξουν ζωές μετά από μένα και δεν πρέπει να είμαι απλώς ένας ενδιάμεσος σύνδεσμος. Είμαι υπεύθυνος για τη ζωή μου… Ο Ναζίμ Χικμέτ υπάρχει ακόμα για εμάς. Η τέχνη, η λογοτεχνία και η σκέψη παραμένουν. Είναι σημαντικό το κοινό να σκεφτεί λίγο αυτή την ταινία».