Δεν είναι μυστικό… Λατρεύω τα “Χρονικά Των Κάστερ” και θεωρώ πως το 3ο βιβλίο της σειράς, “Όμορφο Χάος“, κατάφερε να απογειώσει, τόσο την ίδια την ιστορία και τους εμπλεκόμενους σε αυτήν, όσο κι εμάς ως αναγνώστες, αφήνοντάς μας να κρεμόμαστε από μια αόρατη, πολύ λεπτή κλωστή, περιμένοντας με αγωνία το 4ο και τελευταίο βιβλίο προκειμένου να ανακαλύψουμε τι ακριβώς συνέβη έπειτα από εκείνο το κρίσιμο σημείο όπου οι άτιμες συγγραφείς μας άφησαν την τελευταία φορά που οι δρόμοι μας συναντήθηκαν αλλά, και ποια είναι τα βήματα που πρέπει να ακολουθήσουν ο Ίθαν και η Λένα, και ίσως όχι μόνο αυτοί, προκειμένου να μπορέσουν να πορευτούν προς μια τερματική γραμμή η οποία, δεν θα επιφυλάσσει άλλα βάσανα, πόνο και απώλειες αλλά, την ελευθερία τους, το δικαίωμα μιας φυσιολογικής ζωής, της λύτρωσης, όπως άλλωστε μαρτυρά και ο τίτλος του βιβλίου.
Της Γιώτας Παπαδημακοπούλου
Μπορεί να θέλαμε να πιστεύουμε πως θα συνέβαινε κάτι διαφορετικό όμως ο Ίθαν, επιλέγοντας να πέσει από την δεξαμενή έτσι ώστε να πεθάνει και με το θάνατό του, να επανέλθει η ισορροπία, οδηγείται εκεί ακριβώς που έπρεπε. Σε έναν Άλλο Κόσμο, σε ένα διαφορετικό από το γήινο επίπεδο, ως Αδιαφανής. Ναι, ο Ίθαν είναι νεκρός όμως, όπως όλα δείχνουν, η διαδρομή του δεν έχει φτάσει στο τέρμα της αφού καταλήγει σε εκείνο το πεδίο που χωρίζει τον κόσμο των ζωντανών από τον κόσμο των νεκρών, σε ένα πεδίο όπου καταλήγουν μόνο όσοι έχουν αφήσει πίσω τους ανοιχτούς λογαριασμούς που τους δεσμεύουν και δεν μπορούν να επιτρέψουν στις ψυχές των νεκρών την οριστική κατάκλιση. Εκεί είναι που ανακαλύπτει πως ο θάνατός του, δεν έπρεπε να έχει έρθει, πως κάποιος, άλλαξε τη μοίρα του επεμβαίνοντας στα Χρονικά των Κάστερ και ξαναγράφοντας το μέλλον του, οδηγώντας τον πρόωρα στο θάνατο. Και αυτό, είναι κάτι που ναι μεν μπορεί να αλλάξει όμως, κανείς δεν είπε ότι είναι κι εύκολο.
Ο Ίθαν ξεκινάει ένα νέο ταξίδι, μια νέα, μεγάλη διαδρομή, σε αυτόν τον Άλλο Κόσμο. Μοναδικός του στόχος, να βρει το βιβλίο που καθόρισε τη ζωή και το θάνατό του και να καταστρέψει την λανθασμένη σελίδα της ιστορίας του ώστε να μπορέσει να επιστρέψει στο γήινο επίπεδο, κοντά στον πατέρα του και την Άμμα, κοντά στους φίλους του μα πάνω απ’ όλα, κοντά στη Λένα που δεν φεύγει στιγμή από το μυαλό του, δίνοντάς του δύναμη και ώθηση να συνεχίσει. Η Λένα από την άλλη, ευρισκόμενη στο γήινο πεδίο και αφού συνειδητοποιεί ότι ο Ίθαν βρίσκεται κάπου και χρειάζεται τη βοήθειά της, επιστρατεύει ότι μέσον έχει στη διάθεσή της προκειμένου να τον διευκολύνει, να τον βοηθήσει να κάνει ένα ακόμα βήμα προς την ανάκτηση της ζωής του, να ξεπεράσει τα όποια άγνωστα σε εκείνη εμπόδια μπορεί να έχει συναντήσει στην άλλη μεριά ώστε να μπορέσει να γυρίσει και πάλι κοντά σε εκείνη, κάνοντάς την να νιώσει ολόκληρη ξανά. Γιατί κόντρα σε όλα όσα τους θέλουν χώρια, αυτοί οι δύο γεννήθηκαν για να είναι μαζί, με όποιο κόστος, με όποια θυσία.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Οι Κami Garcia και Margaret Stohl μέχρι τώρα, ακολουθούσαν μια πολύ συγκεκριμένη γραμμή αφήγησης. Πρωτοπρόσωπη, με τον Ίθαν στον ρόλο του αφηγητή, ένα χαρακτηριστικό που έκανε την συγκεκριμένη σειρά να ξεχωρίζει ανάμεσα σε άλλες του είδους, δίνοντας τα πρωταγωνιστικά ηνία στο αγόρι και όχι στο κορίτσι. Αυτή τη φορά όμως, τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά. Η πρώτη διαφορά έχει να κάνει με το ότι το βιβλίο είναι ουσιαστικά χωρισμένο σε τρία μικρότερα βιβλία. Τι εννοώ με αυτό; Κατά μία έννοια, το βιβλίο είναι χωρισμένο σε τρεις ενότητες. Η πρώτη, έχει να κάνει με την μετάβαση του Ίθαν από την θνητή, στη μεταθανάτια ζωή και στην ανακάλυψη της δεύτερης ευκαιρίας που μπορεί να έχει για να επιστρέψει καθώς, και τι χρειάζεται να κάνει για να το πετύχει. Η δεύτερη, μας μεταφέρει στο γήινο πεδίο όπου η Λένα και οι υπόλοιπη παρέα, προσπαθούν από τη μεριά τους να κάνουν ότι μπορούν προκειμένου να βοηθήσουν τον Ίθαν να ολοκληρώσει το στόχο του. Τέλος, έχουμε την τρίτη και τελευταία ενότητα που ουσιαστικά, είναι η τελική πορεία του Ίθαν, ο τελευταίος αγώνας, η τελευταία μάχη που πρέπει να δώσει έτσι ώστε είτε να σωθεί, είτε να χάσει την ψυχή του.
Και πάμε τώρα στην δεύτερη διαφορά που κατά μία έννοια, σχετίζεται με την πρώτη. Ακριβώς επειδή το βιβλίο είναι χωρισμένο στις προαναφερόμενες ενότητες, υπάρχει αναγκαιότητα προσαρμογής της αφήγησης. Ο Ίθαν, μπορεί να συνεχίσει να είναι πρωταγωνιστής στο πρώτο και το τρίτο σκέλος του βιβλίου όμως, δεδομένης της κατάστασης, δεν μπορεί να είναι και στο ενδιάμεσο. Από τη στιγμή που η Λένα καλείται να εξυπηρετήσει έναν σκοπό, να οργανώσει και να συντονίσει μια αναζήτηση ενός εξαιρετικά πολύτιμου στοιχείου, δεν είναι αρκετό να φαίνεται ότι είναι η πρωταγωνίστρια αλλά, να αναλάβει και τα ηνία της αφήγησης, αφήνοντάς μας να παρακολουθήσουμε τα γεγονότα μέσα από τα δικά της μάτια και τα καθαρά, προσωπικά της συναισθήματα απέναντι στα γεγονότα. Και ενώ αυτή η τακτική ίσως να ήταν ρίσκο σε μια άλλη περίπτωση, στην προκειμένη, εξυπηρετεί απόλυτα τον σκοπό της, χωρίς να μειώνει την δυναμική της ιστορίας αλλά αντίθετα, ενισχύοντάς της, αφήνοντας την δύναμη του δεσμού ανάμεσα στον Ίθαν και τη Λένα, να είναι μια εμφανής και ξεκάθαρος από κάθε άλλη φορά.
Οι μαγικές δοξασίες του Νότου δίνουν και πάλι δυναμικό παρόν, μοιρασμένες ανάμεσα στον κόσμο των νεκρών και των ζωντανών αποδεικνύοντας πως, πίσω από κάθε μύθο, κρύβεται μια πραγματικότητα. Πως υπάρχουν δυνάμεις τις οποίες επειδή δεν μπορούμε να αντιληφθούμε ή να τις εξηγήσουμε, δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν. Η μαγεία υπάρχει, είτε την δεχόμαστε με την κυριολεκτική, είτε με την μεταφορική της έννοια. Η ιστορία των Κάστερ ολοκληρώνεται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο αφήνοντας το αναγνωστικό κοινό που την αγάπησε, με μια αίσθηση πληρότητας και ικανοποίησης. Η δράση είναι συνεχείς και αδιάκοπες και οι πληροφορίες που δεχόμαστε, μας αποκαλύπτουν σταδιακά καλά κρυμμένες αλήθειες που έμειναν για πολύ καιρό θαμμένες, περιμένοντας κάποιον να τις λυτρώσει από την σιωπή. Ο Ίθαν και η Λένα, έκαναν πολύ μεγάλο δρόμο, αντιμετώπισαν πολλά φεγγάρια, ήρθαν αντιμέτωποι με πολλές προκλήσεις και τώρα, βρίσκονται στο σημείο εκείνο που πρέπει να παλέψουν μέχρι τελικής πτώσης, με όποιο κόστος. Ο καθένας παίρνει στο τέλος αυτό που του αξίζει, αυτό για το οποίο πάλεψε, είτε τελικά ήταν για καλό, είτε για κακό.