Το συγκεκριμένο ιταλικό σχεδίασμα (ΑΕ 553-554) υπάρχει μόνον σ’ αυτή την πεζή μορφή του και δεν στιχουργήθηκε στα ελληνικά από τον ποιητή. Χρονολογείται δε γύρω στα 1846 και φυλάσσεται στην Ακαδημία Αθηνών σε δύο χειρόγραφα, τα οποία φέρουν διορθώσεις, σύγχρονες όσο και μεταγενέστερες. Μάλιστα, αποτελεί το μοναδικό σολωμικό κείμενο με εμφανές ερωτικό πρόσημο.
Η θεϊκή φιγούρα, καλυμμένη με βέλο, εμφανίζεται στο όνειρο του αφηγητή· στην υπερβατική συνάντησή τους (θεοφάνεια) εκείνος εκφράζει την απορία για την τύχη της νεκρής αγαπημένης του. Εγκωμιάζει το αντικείμενο του έρωτά του, δηλώνει την ψυχική βάσανο και τη διαρκή αγωνία του, ώσπου η μέχρι τότε σιωπηλή μορφή τού αποκαλύπτει την πραγματική ταυτότητά της: είναι η ίδια η γυναίκα, «δοξασμένη και γελαστή».
Με την υπάρχουσα μετέωρη συνθήκη τού μη τιτλοφορημένου πρωτότυπου κειμένου από τους προηγούμενους μεταφραστές του (Η γυναίκα με το μαγνάδι, Η σκεπασμένη γυναίκα, Η σκεπασμένη μορφή, Η γυναίκα με το βέλο, Η μορφή με το πέπλο), δίνεται η δυνατότητα μιας ακόμη επιλογής, την οποία προτείνω ελκυστικά εδώ: Κανείς ποτέ δεν το ’μαθε, κανείς δεν θα το μάθει…
Βιογραφικό σημείωμα μεταφραστή
Έχει σπουδάσει Βυζαντινή & Νεοελληνικιή Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. Ακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές στη Δημιουργική Γραφή και εκπονεί διδακτορική διατριβή στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας. Ασκεί τη δημοσιογραφία σε εφημερίδες, περιοδικά, ραδιόφωνο-τηλεόραση. Γράφει ποιήματα και διηγήματα, μεταφράζει, αρθρογραφεί. Διευθύνει το περιοδικό και τις εκδόσεις (.poema..). Διδάσκει και είναι υπεύθυνος του Δικτύου Δημιουργικής Γραφής, σε συνάρτηση με τις εκδόσεις Γραφομηχανή. Είναι τακτικό μέλος της ΕΣΗΕΑ, του Κύκλου Ποιητών και της Εταιρείας Αχαϊκών Σπουδών. Πιο πρόσφατο βιβλίο του: Λεύγες, (.poema..) εκδόσεις 2016.