Η παράσταση αφορά τη ζωή και το έργο του Γεώργιου Καραϊσκάκη, πρωτεργάτη της Ελληνικής Επανάστασης. Η ιδιοτυπία του έργου είναι πως ο βασικός χαρακτήρας, ο Καραϊσκάκης, παρουσιάζεται εκ γραφής χωρίς καμία διάθεση ωραιοποίησης και ηρωοποίησης αλλά η προσέγγισή του γίνεται με βάση κοινωνιολογικά και ψυχολογικά στοιχεία, ένα αποτέλεσμα έρευνας μηνών στο πρόσωπό του, που έδωσε την ευκαιρία στο έργο να περιλαμβάνει σκηνές που ζωντανεύουν αληθινά γεγονότα με την πρωτοτυπία των διαλόγων γραμμένων στην καθομιλουμένη γλώσσα της Επανάστασης.
Η παράσταση συμπράττει και με άλλες τέχνες πέραν της υποκριτικής, η οποία σε πλήρη συμφωνία με τη σκηνοθετική γραμμή του Μάνου Αντωνίου ισορροπεί μεταξύ συμβολισμού και ρεαλισμού. Από την μορφή του αφηγητή μέσα στο έργο δημιουργείται ο χαρακτήρας «Καραϊσκάκης» που άλλοτε ως ‘’άγγελος’’ κι άλλοτε ως ‘’διάολος’’ συνδυάζει το μαύρο και το άσπρο, το φως και το σκοτάδι . Η σκηνοθεσία αναλύει τα δεύτερα και τρίτα νοηματικά επίπεδα του έργου, χωρίς να στέκεται σε μια επιφανειακή μορφή του ήρωα, αλλά ταξιδεύοντας τον θεατή από το 1821 έως σήμερα μέσα από σημειολογικές έννοιες και ατμοσφαιρικούς φωτισμούς. Τη μουσική και τα τραγούδια της παράστασης υπογράφει η διεθνούς φήμης μουσικός και σολίστ του ακορντεόν Ζωή Τηγανούρια.
Το έργο «Καραϊσκάκης- Ο παρεξηγημένος ήρωας» του Γιάννη Κωσταρά, κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Παπαδημητρόπουλου.
Σκηνοθετικό σημείωμα Μάνου Αντωνίου
Το έργο «Καραϊσκάκης – Ο παρεξηγημένος ήρωας» έχει δομηθεί πάνω σε έναν τριπλό άξονα: τον αξιακό, τον ιστορικό και τον κοινωνιολογικό – δραματουργικό. Αρχικά, υπήρξε η θέληση εκ γραφής να αποτυπωθούν και να μεταδοθούν κάποιες αξίες, όπως και το «άφοβον» του χαρακτήρα του Καραϊσκάκη στους ανθρώπους της σημερινής εποχής, η οποία βασίζεται στο μηδενισμό και την αποχαύνωση.
Έπειτα, λόγω σπουδών και ενδιαφερόντων από πλευράς του δημιουργού, δόθηκε βάρος μέσω και επισταμένης μελέτης πηγών της εποχής εκείνης, στην αναβίωση γεγονότων και ακουσμάτων είτε είναι η γλώσσα, είτε τα τραγούδια που συμπεριλαμβάνονται στην πλοκή, τα οποία έχουν φτάσει να είναι άγνωστα σχεδόν στο σήμερα. Βέβαια, επειδή κεντρικός στόχος δεν ήταν εξαρχής η ηθικολογία, ο φρονηματισμός ή η «κούφια» εθνεγερσία, αποκαλύπτονται επιπρόσθετα άγνωστες πτυχές της Ελληνικής Επανάστασης, αλλά και της ζωής του Καραϊσκάκη ώστε να καταλήξουν μέσω και της φράσης του που στοιχειώνει το έργο όλο «Όποτε θέλω είμαι άγγελος, όποτε θέλω είμαι διάολος» στο δίπολο του χαρακτήρα αυτού, των Ελλήνων σαν έθνος, όπως και του κάθε ανθρώπου ξεχωριστά θα έλεγε κανείς· για να συμβιβάσουν έτσι εν μέρει τις εθνικοαπελευθερωτικές και μόνο θεωρήσεις της Επανάστασης από κάποιους ιστορικούς με αυτές από την άλλη, και ως επικρατέστερη αυτή του Κορδάτου, που έδωσαν και μια πιο κοινωνική χροιά.
Συντελεστές:
Συγγραφή – Ιστορική έρευνα: Γιάννης Κωσταράς
Σκηνοθεσία: Μάνος Αντωνίου
Μουσική επένδυση: Ζωή Τηγανούρια –Στέλιος Γενεράλης
Διδασκαλία χορού: Μίκα Στεφανάκη
Σκηνικά: Κώστας Ζωγραφόπουλος
Κοστούμια: Μάγδα Καλέμη
Βοηθός σκηνοθέτη: Θανάσης Σκόπας
Ερμηνεύουν οι ηθοποιοί: Μάκης Αρβανιτάκης, Γιάννης Κωσταράς, Κων/νος Σπυρόπουλος, Ιορδάνης Καλέσης, Θανάσης Σκόπας.
Στο ρόλο του Καραϊσκάκη ο Μάνος Αντωνίου. Στο ρόλο της Γκόλφως η Ιωάννα Πηλιχού και η Νίνα Φώσκολου και στο ρόλο της Μαριώς η Φιλίτσα Καλογεράκου.
Μουσικοί επί σκηνής: Ζωή Τηγανούρια, Στέλιος Γενεράλης
Δημόσιες σχέσεις – Επικοινωνία: Ράνια Παπαδοπούλου
Φωτογραφίες: Culture Press
Οργάνωση παραγωγής: Creatists – Κατερίνα Χάσκα
Διάρκεια: 100 λεπτά
*Για τη διεξαγωγή της παράστασης εφαρμόζονται στον χώρο τα απαιτούμενα μέτρα προστασίας από τον Covid-19, καθώς και το πρωτόκολλο που απαιτεί είσοδο μόνο με βεβαίωση εμβολιασμού ή νόσησης.
