Κάρμεν Ρουγγέρη: Το θέατρο διευρύνει τους ορίζοντες της παιδικής ψυχής

Η Κάρμεν Ρουγγέρη είναι από τους «πρωτεργάτες» του εκλεκτού παιδικού θεάματος στην Ελλάδα. Έχοντας στις αποσκευές της επιτυχημένες παραστάσεις που άφησαν εποχή, δημιουργεί ακούραστα στο θεατρικό σανίδι μαγικούς και παραμυθένιους κόσμους. Τα ραντεβού της με κοινό δίνονται με συνέπεια κάθε χειμώνα στην Αθήνα και κάθε καλοκαίρι σε μεγάλες περιοδείες ανά την Ελλάδα.

Η  φετινή σεζόν την βρίσκει σε δύο όμορφες παραγωγές. Στο «Χένσελ και Γκρέτελ» στο Θέατρο Κιβωτός και στη «Γέννηση του Κόσμου» στο Ίδρυμα Κακογιάννης. Η ίδια μιλά με τρυφερότητα και περηφάνια για τις δημιουργίες της, που όπως τονίζει χαρακτηριστικά περιέχουν μηνύματα «σαν κρυμμένος θησαυρός που τα παιδιά καλούνται να ανακαλύψουν», αλλά αναφέρεται και στην ευρύτερη προσφορά του καλού παιδικού θεάτρου στην εποχή μας.

– Για ακόμα μία χρονιά, οι μικροί και οι μεγάλοι φίλοι, έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν δύο υπέροχες παραστάσεις! Το «Χένσελ και Γκρέτελ» και τη «Γέννηση του κόσμου». Πείτε μας λίγα λόγια για αυτό το ενδιαφέρον «διπλό» χτύπημα.

Παραμύθια και μυθολογία. Οι δυο μεγάλες μου αγάπες… Η πρώτη σε παίρνει και σε πάει σε τόπους μαγικούς, η άλλη σε γυρίζει χιλιάδες χρόνια πριν και σε γνωρίζει με Θεούς και ήρωες που μένουν στη μνήμη μας μέσα από την γραπτή και προφορική παράδοση αλλοτινών εποχών. Και τα δυο για μένα είναι μια αστείρευτη πηγή θεατρικής δημιουργίας. Τη δημιουργία αυτή θέλω να προσφέρω με τις παραστάσεις μου στα παιδιά.

– Στην πρώτη παράσταση, το «Χένσελ και Γκρέτελ», διασκευάζετε το  πολύ γνωστό ευρωπαϊκό παραμύθι. Τι μηνύματα μπορούν να μεταδώσουν στα παιδιά οι περιπέτειες των δύο ανήσυχων αυτών αδερφών; 

Κάθε παραμύθι, όπως και το «Χένσελ και Γκρέτελ» μπορεί να δώσει μηνύματα στα παιδιά. Εξαρτάται από τον δημιουργό που θα μετατρέψει το παραμύθι σε παράσταση. Το συγκεκριμένο έργο έχει πολλά μηνύματα, πράγμα που δεν συνηθίζω να απαριθμώ. Μου αρέσει πάντα τα μηνύματα να είναι κρυμμένα μέσα στην παράσταση σαν ένας κρυμμένος θησαυρός, που τα παιδιά καλούνται να ανακαλύψουν.

– Θεωρείτε γενικότερα πως οι ιστορίες των χαρακτηριζόμενων «κλασικών» παραμυθιών αποτελούν πάντα ισχυρές πηγές δραματουργίας για το παιδικό θέαμα ή στην σημερινή εποχή  αυτό χρειάζεται ανατροφοδότηση με νεότερες δημιουργίες;

Σίγουρα το ένα δεν αποκλείει το άλλο. Τα κλασσικά παραμύθια είναι καταξιωμένα και το γεγονός ότι παρέμειναν άφθαρτα τόσους χρόνους και λέγονται ακόμα και σήμερα δείχνει ότι έχουν κατακτήσει την ψυχή των παιδιών. Οι καινούργιοι δημιουργοί έχουν να αντιπαλέψουν με ένα πανίσχυρο αντίπαλο. Γι’ αυτό πρέπει οι δημιουργίες τους να είναι το ίδιο δυνατές με τις παλιές. Οι καιροί μπορεί να άλλαξαν, οι αξίες όμως και η μαγεία παραμένουν και πρέπει να διατηρηθούν έστω κι αν τους αλλάξεις ρούχα.

– Η δεύτερη φετινή σας παράσταση έχει μια πιο… οικεία σε εμάς αφετηρία: την ελληνική μυθολογία. Πώς προσεγγίσατε τις περιπέτειες και τις… αταξίες των θεών ώστε να είναι εύληπτες στους λιλιπούτειους θεατές;

Είναι φυσικά απαραίτητο, η προσέγγιση της μυθολογίας, να γίνεται με ιδιαίτερη προσοχή  στην περίπτωση του θεάτρου για παιδιά. Χωρίς να αποσιωπώνται οι αδυναμίες και οι «αταξίες» των Θεών, θα πρέπει να δίνονται με τρόπο προσιτό και κατανοητό στα παιδιά.

– Έχετε επιλέξει να συνεργάζεστε με έναν σταθερό πυρήνα συντελεστών στις παραστάσεις σας. Μιλήστε μας για τις μακρόχρονες αυτές συνεργασίες και όσα σηματοδοτούν αυτοί οι άνθρωποι για σας.

Πίστευα και πιστεύω ότι μια σωστή παράσταση έχει σαν αφετηρία τους σωστούς συντελεστές. Οι σωστές συνεργασίες φέρνουν πάντα τα σωστά αποτελέσματα. Όταν οι συνεργασίες αυτές δεν φθείρονται από τον χρόνο, δεν υπάρχει κανένας λόγος να αλλάξουν. Κάτι που έχει πετύχει, δεν το αλλάζεις. Είναι πολύ σοβαρό, να μιλάς τη «ίδια γλώσσα», (και αυτό συμβαίνει στην περίπτωση μας), με τους συνεργάτες σου.

– Είστε από τους πρώτους στην Ελλάδα που επένδυσαν στο παιδικό θέατρο. Τι σκέψεις σας γεννά το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότεροι στρέφονται σε αυτό και ασχολούνται με ενδιαφέρουσες καλλιτεχνικές δημιουργίες;

Δυο συναισθήματα κυριαρχούν στο μυαλό μου. Χαρά γιατί υπάρχουν εργάτες του θεάτρου που ασχολούνται με το θέατρο για παιδιά. Και μεγάλος φόβος, μήπως το θέατρο για παιδιά γίνει απλά ένας τρόπος επιβίωσης των ηθοποιών που πασχίζουν να βρουν δουλειά (πράγμα δύσκολο στις μέρες μας), αδιαφορώντας για αυτό που προσφέρουν, δίνοντας κακές παραστάσεις με υποτυπώδη σκηνικά και κοστούμια, θυσία στην προσπάθεια τους για ένα σημαντικό χρηματικό όφελος.

– Όσον αφορά εσάς, τι αλλαγές έχετε παρατηρήσει στον εαυτό σας και τις δημιουργικές σας ανησυχίες, από την εποχή της παιδικής σκηνής του Εθνικού μέχρι σήμερα;

Η εποχή που σκηνοθετούσα στο Εθνικό Θέατρο ήταν μια άλλη εποχή. Ο κόσμος τότε είχε άλλη οικονομική ευχέρεια. Εύκολα αγόραζε το ακριβό, για σήμερα, εισιτήριο. Σήμερα που το χρήμα είναι δυσεύρετο, τα πράγματα έχουν αλλάξει. Κι όμως!!! Ο σημερινός γονιός  πασχίζει κυριολεκτικά από το υστέρημα του, να δώσει την ευκαιρία στα παιδιά του να παρακολουθήσουν θέατρο.

– Ύστερα από την μακροχρόνια επαφή σας με τα παιδιά, τι ουσιαστικό πιστεύετε ότι μπορεί να τους προσφέρει το θέατρο;

Το θέατρο διευρύνει τους ορίζοντες της παιδικής ψυχής. Τα μαθαίνει να ονειρεύονται και το όνειρο είναι η αρχή της «δημιουργίας» γιατί πρώτα ονειρευόμαστε κάτι και ύστερα πραγματοποιούμε αυτό που ονειρευτήκαμε…

– Έχετε κάποια αγαπημένα παραμύθια ή ιστορίες που σκοπεύετε να ανεβάσετε μελλοντικά στο θεατρικό σανίδι;

Ακόμα δεν έχω αποφασίσει. Μόλις ανέβει και η παράσταση μας στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης θα αρχίσω να σκέφτομαι!

– Αν είχατε την ευκαιρία να μεταμορφωθείτε σε έναν ήρωα ή μία ηρωίδα από όσους έχετε ζωντανέψει στα τόσα χρόνια καλλιτεχνικής παρουσίας, ποιος θα ήταν αυτός ή αυτή;

Μια νεράιδα ενός οποιουδήποτε παραμυθιού που θα είχε την δυνατότητα με το ραβδάκι της να εξαφανίσει τα ναρκωτικά από την γη!

Διαβάστε επίσης: 

Χένσελ και Γκρέτελ από την Κάρμεν Ρουγγέρη στο Θέατρο Κιβωτός

Η Γέννηση του κόσμου… και ιστορίες των 12 Θεών του Ολύμπου στο Ίδρυμα Μ. Κακογιάννης