Πρόκειται για ατομική έκθεση της Καρολίν Βυζά στην Ελλάδα, στην οποία παρουσιάζει 45 έργα, Mixed media, Acrylics on paper, Paint pens και golden leaves.
H Καρολίν Βυζά, ζει και εργάζεται στην Ελβετία.
Oι ιπτάμενες πόλεις της Καρολίνας
Γεννημένη από Έλληνες γονείς στην Ελβετία, η Καρολίν Βυζά βρέθηκε απ’ την αρχή της ζωής της στην καρδιά της κουλτούρας και των μοντέρνων ευρωπαϊκών κινημάτων. Οι πίνακες του Σαγκάλ, του Καντίνσκυ του Κλέε χωρίς να το επιδιώξει άμεσα, διαμόρφωσαν την ευαισθησία της. Η ψυχή της ωστόσο ήταν πάντα στραμμένη προς Ελλάδα: το εκτυφλωτικό μεσογειακό φως, η λαϊκή παράδοση, μουσική του Μάνου Χατζιδάκι, η λαβυρινθική αρχιτεκτονική των Κυκλάδων, οι μύθοι, καλλιέργησαν μέσα της τάση για τη μοναξιά, το όνειρο και την αναπόληση.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Παιδί ακόμη ζωγράφιζε με έντονα χρώματα μαρκαδόρων φανταστικά τοπία όπου ο ήλιος σαν μια χρυσή αράχνη κυριαρχούσε σ’ έναν σκοτεινό απειλητικό ουρανό.
Δεν είναι παράξενο που ένας άνθρωπος σαν τον Τάκη ενδιαφέρθηκε για το ταλέντο της. Ο κόσμος του, ένα σύμπαν σκληρό όπου βασίλευε το σίδερο και τα μαγνητικά πεδία, στερείτο πλήρως από τρυφερότητα. Τα έργα της Καρολίνας σήκωσαν για εκείνον μια αυλαία πίσω από την οποία πρόβαλαν μαγικές εικόνες γεμάτες ευαισθησία και αθωότητα. Γοητευμένος δέχτηκε για μερικά χρόνια να γίνει ο μέντοράς της. Εκείνος ήταν υπεύθυνος της ελευθερίας της και της απόφασής της να μην ακολουθήσει ακαδημαϊκές σπουδές στην Σχολή Καλών Τεχνών. Έτσι της επέτρεψε να γίνει με τον τρόπο της αυτοδίδακτη.
Το σύνολο των έργων που παρουσιάζονται στην έκθεση είναι η απόδειξη του δρόμου που διένυσε με τόση επιμονή για την κατάκτηση ενός στυλ απόλυτα προσωπικού. Σχέδια που δουλεύονται με εξαιρετική προσοχή στις λεπτομέρειες, σχέδια που έχουν αυθορμητισμό και βαρύτητα γιατί επιδεικνύουν πάντοτε μια ενδιαφέρουσα συνθετική δομή. Όσο για το χρώμα παραμένει καθαρό, έντονο και διαφανές θυμίζοντάς μας τη ζωγραφική πάνω σε γυαλί.
Ένα είδος αυτόματης γραφής που συντελείται σε κατάσταση ύπνωσης και μας θυμίζει τις πρακτικές των Σουρεαλιστών. Όμως εδώ το όνειρο δεν είναι κομμένο από την πραγματικότητα. Αυτή η ενέργεια ενός χεριού τόσο δεξιοτεχνικού δεν μπορεί παρά να καταλήξει σε μια διήγηση. Μια ιστορία με όλα όσα τα μάτια της Καρολίν μάζεψαν στο πέρασμά της. Ένας κόσμος πολύχρωμος και πολύτροπος που λάμπει χάρη σε έναν ενθουσιασμό που μας παρασύρει.
Πρόκειται για μικρά αστικά τοπία διάστικτα με στοιχεία αρχιτεκτονικής, έπιπλα, τρούλους, αετώματα, δένδρα, πορτραίτα διάφορες κλίμακες.
Ένα ήλιος στην κορυφή του πίνακα διαχέει ένα κίτρινο φως. Είναι άραγε ο ίδιος που διαφέντευε τα παιδικά της σχέδια; Μας θυμίζει τους ήλιους του Βαν Γκογκ και του Κλιμτ κι η παρουσία του δεν μπορεί παρά να είναι συμβολική. Είναι το μάτι που παρακολουθεί και προστατεύει που τείνει να εξασφαλίζει μια ισορροπία που διακυβεύεται.
Λάτρης της μουσικής η Καρολίν δουλεύει πάντοτε ακούγοντας τις συγχορδίες της. Μήπως γι’ αυτό τα έργα της αποτελούν αυτό που ο Καντίνσκυ στο Πνευματικό στην Τέχνη αποκαλεί «μελωδική σύνθεση»; Χωρίς καμία αμφιβολία. Οι αρμονικές ιπτάμενες πόλεις της είναι καλέσματα φυγής, οράματα που χάρη στους αισιόδοξους ρυθμούς τους εξορκίσουν κάθε δυστυχία.
-Ευρυδίκη Τρισόν Μιλσανή (Κριτικός τέχνης και συγγραφέας)
