Κατάδικος: Το Οικείο Θέατρο για 3 μόνο παραστάσεις στο Εν Αθήναις

Το ΟΙΚΕΙΟ ΘΕΑΤΡΟ θα παρουσιάσει στο «Εν Αθήναις» για τρεις μόνο παραστάσεις, το έργο του …

Κωνσταντίνου Θεοτόκη «ΚΑΤΑΔΙΚΟΣ» στις 10, 17 και 24 Φεβρουαρίου του 2013.

Το Οικείο Θέατρο -μια ιδέα του Μίλτου Δημουλή– ιδρύθηκε το 2010 και έχει ως βασικό χαρακτηριστικό να παρουσιάζει ολοκληρωμένες και άρτια δομημένες παραστάσεις κυρίως σε χώρους που δεν είναι αμιγώς θεατρικοί.

Το Οικείο Θέατρο βρίσκεται… όπου υπάρχουν άνθρωποι!

Στα δύο χρόνια δράσης έχει πραγματοποιήσει 90 παραστάσεις, τις οποίες έχουν παρακολουθήσει 5.000 θεατές, κυρίως σε σπίτια, επαγγελματικούς χώρους, σχολεία, πολιτιστικούς συλλόγους, εκκλησίες αλλά και σε θεατρικές σκηνές.

Οι παραστάσεις του Οικείου Θεάτρου στηρίζονται τόσο στα χαρακτηριστικά και τις δυνατότητες έκφρασης των ανθρώπων που το απαρτίζουν, όσο και εκείνων που το φιλοξενούν, κάνοντας έτσι την κάθε παράσταση μοναδική.
Στην ουσία, το Οικείο Θέατρο ορίζεται από τη δύναμη της αδέσμευτης θεατρικής δημιουργίας.

Συμπληρώνοντας λοιπόν τρία χρόνια λειτουργίας, οι άνθρωποι του Οικείου Θεάτρου διαπίστωσαν -ύστερα από το αίτημα πολλών φίλων και υποστηρικτών της προσπάθειας- ότι υπάρχει μία μεγάλη μερίδα θεατών που δεν διαθέτει τον κατάλληλο χώρο ώστε να φιλοξενηθεί μία παράσταση.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ για τον ΚΑΤΑΔΙΚΟ του ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΘΕΟΤΟΚΗ

Πρόκειται για ένα από τα πιο δημοφιλή συγγράμματα του Κερκυραίου συγγραφέα, του σημαντικότερου εκπροσώπου της Επτανησιακής Σχολής και ενός από τους πλέον αξιόλογους Έλληνες πεζογράφους της περιόδου του 1900.

Η κεντρική ιδέα του έργου συνίσταται στην ανάδειξη της επίδρασης των κοινωνικοοικονομικών συνθηκών στην ανθρώπινη ύπαρξη: στον έρωτα, στη σύγκρουση της ίδιας της Ζωής με τον Θάνατο.

Το κοινωνικό περιεχόμενο και ο βασικός άξονας ανάπτυξης του Κατάδικου είναι οι δύο εκ διαμέτρου αντίθετες κοσμοαντιλήψεις που εκφράζουν ο Τουρκόγιαννος και ο Πέπονας.

Ο πρώτος, είναι κοινωνικά απόβλητος, ελάχιστος, πνευματικά ανεπαρκής και θρησκόληπτος. Όμως είναι αγαθός. Δεν μισεί, δεν φθονεί, δεν ζηλεύει. Αγαπάει, δουλεύει, εμπιστεύεται.

Ο Πέπονας, είναι αδίστακτος. Δολοπλόκος και συκοφάντης. Κοινωνικά ευυπόληπτος. Και δολοφόνος.
Ο Θεοτόκης, με τον Κατάδικο, κατέδειξε πως η συνείδηση, βαθειά μέσα στο σκοτάδι της, κρύβει μια φλόγα. Η κατάδυση σε αυτή, η διαδικασία της εσωτερικής λύτρωσης, είναι προσωπικός αγώνας. Επώδυνος.